woensdag 26 mei 2010

Oeps...

Toch weer wat langer geduurd voor ik mijn verhalen kon komen vertellen...dat baasje van mij was terug meer weg dan thuis...en ik wou zelf de computer niet aanzetten.  Ik ben nu eenmaal een voorbeeldig hondje he :-))

Ok eerst maar vertellen dat ik vanaf nu ook mag zeggen dat ik bij de "clan" hoor want ik ben voor de eerste keer loops.  En ik zal het geweten hebben hoor, die Bono doet niet anders dan achter me aan zitten.  In het begin bleef hij nog normaal maar nu, de laatste dagen weet hij met zijn eigen geen weg en volgt me overal. 
Ook al hijgt hij de longen uit zijn lijf met zoveel beweging.  Baasjes zijn daar niet zo blij mee en doen hun uiterste best om hem in te tomen en ons uit elkaar te houden.  Met als gevolg dat we dus gescheiden slapen en als de baasjes weg gaan we ook gescheiden moeten zitten.  Ik had daar wel een ander idee over.

Toen Erica haar eerste communie deed en de baasjes tot mijn grote ergernis dus ook een ganse dag uit feesten waren vloog ik dus met mijn mand en speeltjes de keuken in achter de poort.  Ze hadden wel hun best gedaan hoor.  Twee gevulde kongs, een doos met lekkers in, een gevulde bal met snoepjes, een gevulde fles met snoepjes, wat gewoon speelgoed...  Maar veel meer dan de kongs leeg maken heb ik niet gedaan.  Ik had helemaal geen zin om daar een ganse dag te blijven zitten en heb dus geprobeert om mezelf een weg te knagen door het houten poortje.  Maar daar ben ik na verloop van tijd dan maar mee gestopt. Niet door te komen en hélemaal niet goed voor mijn gebit joh!  Dus bleef er maar één optie over: niet er door dus er over (grijns)
Toen ze dan eindelijk thuis kwamen was hun gezicht machtig om te zien.  Ik had al verklapt dat ik blijkbaar iets dichterbij zat met een luide blaf en toen dat deurke open ging heb ik heel lief mijn snoeteke met een grote smile naar buiten gestoken :-))
Ach baasje met een klein hartje dan maar naar binnen ( en een ongelofelijk verbaasd smoel) omdat ze dacht dat ik dan wel binnen iets zou ontleed hebben maar neen hoor.  Ik mocht lekker veel streelkes ontvangen omdat ik zo flink was geweest.
Nog één keer heeft ze nadien geprobeert om me in de keuken te steken omdat ze even weg moest maar wat had ze nu gedacht..ik weet nu echt wel hoe ik over dat poortje geraak ( en ik grijns nu lekker terug ;) )
Dus vanaf nu zit Bono in de keuken als de baasjes op zwier gaan en dit weekend hebben ze zich niet ingehouden...  M., het metekindje van baasje deed haar communie dus gingen ze terug aan het feesten.  Maar voor ze vertrokken wel iedere keer een extra lange wandeling voor ze gingen.

En voor die wandelingen heeft baasje nieuwe plekjes gevonden.  Zaaaaalig in de kalmte van een fietsroute tussen de velden. Af en toe een fietser,  met moeite een ander hondje maar soms zo andere beestjes.  Eentje was een lang hermelijnachtig iets dat de weg over stoof.  Ik heb er nog even naar gezocht in het gras maar heb geen goeiedag kunnen zeggen.  En die andere beesten...ik schrok me rot!  Loop ik daar gewoon lekker te snuffelen, sla een inhammeke in en kijk ik op...joh staan er daar twee beesten van koeien met hun neus te snuiven en met van die zwarte bollen in hun oogkassen!  Ik schrok me echt rot, had die daar helemaal niet verwacht.  Ik was dus op mijn hoede en vanzodra ze durfden te knipperen met hun ogen dook ik opzij ( je weet maar nooit wat ze zouden durven doen)  En weet je wat baasje doet!!  Gaat die plezant weg gewoon dichter en dichter en staat ze daar een babbelke te doen met die beesten.  Zo van: "Ewel, hoe is't MOEOEOEOE.   Allé kom MOEOEOEOEOEOE."  Ge raadt het al, komen er nog van die koeien af naar ons.  Stapke per stapke ben ik dan dichter proberen gaan want ze zagen er lief uit en toch al minder klein dan die bij ons op de boerderij vroeger.  Maar helemaal vertrouwen deed ik het toch niet.  Na een tijdje dan maar verder gewandeld maar lopen die koeien nu toch niet achter ons aan zeker.  Ik wierp mijn meest verontwaardigende blik naar hun maar het deed hun niets.  Alle vijf tjokten ze mee en baasje dus maar naar de poort van de weide.  Ze heeft hun proberen aaien op hun neus maar mij niet gezien.  Even geprobeerd of ik aan hun kon ruiken maar daarna gewoon lekker in de berm verder gaan snuffelen.  Gek joh die baas van mij.  Ik wist helemaal niet dat dat een koeienliefhebster was.

En dan gisteren is Tritia vertrokken op zeeklassen met haar school.  Gek hoor dat één van je baasjes niet thuis komt om te slapen.  Ik denk dat ik haar maar lekker bespring als ze terug thuis komt om haar te overtuigen nooit meer zolang weg te blijven.  Ik had natuurlijk ook altijd in haar valies kunnen kruipen maar dan had ik er al haar kleren moeten uitgooien en ik kon haar daar nu toch moeilijk in haar blootje laten rondlopen :-)

Ik heb ookkennis gemaakt met Mitsy, het labradorke van een nicht van baasje.  Weet je nog dat we naar de zee waren gegaan?  Dat was dus eigenlijk om foto's te maken samen met Erica voor haar communie ( maar dat was blijkbaar nog even een geheim).  En Erica wou ook graag foto's met een labrador omdat ze daar helemaal gek van is.  Dus hadden mijn baasjes stiekem gehoopt dat ze foto's konden maken van Erica Mitsy en jawel ikke maar dat mochten ze op hun buik schrijven :-)
Ik lekker enthousiast en Mitsy danig onder de indruk van mijn gedoe en al uit zichzelf bang van honden die groter zijn ( en daar hoor ik dus ook bij)  Héél even hebben we neus tegen neus gestaan maar verder is het niet gegaan.  Zij dook steeds weg achter haar baasje en ik mocht steeds hetzelfde refrein aanhoren: je bent te wild, rustig meid je maakt haar bang...
Ach misschien later?
Toch even een fotootje laten zien van mijn fotosessies?

woensdag 19 mei 2010

Zoooo lang geleden...

Oh mijn God, het is best lang geleden dat ik hier nog ben komen vertellen wat ik allemaal uitsteek.  Maar ja, het is hier dan ook best druk geweest.  Erica deed haar plechtige communie dus baasje was druk met van alles en nog wat.  Kleren kopen, schoenen zoeken, foto's afdrukken, hobbyspullen halen om een fotoalbum te maken, nog meer hobbyspullen om kaartjes te maken, kapper...
En dan bleek ook nog de helft steeds met vertraging binnen te komen waardoor het nog allemaal trager ging.
Er is dus veel met baasje gebeurt maar ikzelf heb ook wel wat te vertellen.  Maar dat is voor morgen want straks moet baasje al terug weg :-((  Maar ik dacht ik post al heel even iets zodat ze niet denken dat ik gaan lopen ben.