Snelle Patoe...

Hoewel mijn baasjes best wel veel weg van huis waren hebben ze toch ook best wel wat tijd voor mij vrij gemaakt.
De leukste verrassing vond ik dat we gingen wandelen met andere hondjes. Baasje was echt benieuwd hoe ik zou reageren als ik echt dicht bij hondjes zou komen en daarom sprak ze af met haar vriendin en haar drie honden. Patoe is een Sint Bernard, Boomer een Berner Senner en Snuffel een kruising en net als ik een meisje. De twee mannen die ook op de parking stonden trokken hun ogen open toen ik de woefers in de gaten kreeg. Ik ging vrij hard te keer ( en nu bloos ik maar even) en heb heel hard geprobeert om ze bang te maken en weg te jagen. Ik was eigenlijk al helemaal niet akkoord dat baasje Danny Snuffel haar leibandje vastnam. Heel even heeft baasje er mee gedreigt dat ze me terug in de auto ging zetten omdat ik me echt niet gedraagde maar gelukkig heeft ze dat niet gedaan. Na een tijdje had ik door dat ik best uit Snuffel haar buurt bleef, zij vond mij niet zo lief ( of was ze jaloers op mijn jeugdige schoonheid?)
Boomer vond ik iets minder interessant dus die gaf ik niet zo veel aandacht. Hij liep gewoon ook ongelofelijk flink naast zijn baasje :-o
En dan Patoe...die heeft wel iets ;-) Maar goed, ik slaagde er in om ondertussen de leiding te nemen in het bos en voorop te lopen dus ik was al heel blij en liet de anderen met plezier achter mij. Af en toe even terug naar achter lopen om te zien of snelle Patoe er nog was en of Snuffel nog zo gepiqueerd was en daarna terug op zoek naar leuke geurtjes vooraan.
Op het einde ben ik dan met baasje nog achter de groep gaan lopen. Het was moeilijk om te zien hoe ze voor mij uit liepen. Ik kon er niet mee om dat mijn gezinnetje precies weg liep van mij...:-((
Terug bij de auto hoorde ik dan dat we nog even met de vriendin naar huis gingen. En eens we daar in de tuin waren... Het is baasje niet gelukt om volledig scherpe foto's te maken, zo snel liepen Patoe en ik achter elkaar. Van links naar rechts, door een grote plas ( even lebberen ) en terug door... Even duiken en neerliggen om dan in een sprintje terug te vertrekken. Vooral toen Patoe een neep in mijn bil gaf ;-)

Baasje heeft ook even goed geobserveerd hoe ik omging met Snuffel want zij is toch de baas daar in huis als oudste. En het laatste wat ze wou was een ruzie. Maar ik had de boodschap op de wandeling al begrepen: Snuffel is baas en ik mag blij zijn dat ik getollereerd word. Toch nog even geprobeerd om contact te zoeken in de living maar na een grom heb ik door dat ik best achteruit stap en plaats maak voor haar. We leven dus gewoon mooi naast elkaar...

Baasje is apetrots op me 's avonds vooral na het heftige begin. Het is vast en zeker voor herhaling vatbaar...ik ben dus benieuwd wanneer we terug gaan naar die snelle Patoe ;-))

Heel stilletjes...

Het was best stilletjes van mijn kant uit hé. Wel ik kan er niet veel aan veranderen, baasje is even druk met vanalles en nog wat.
Kerstavond kwam er aan en baasjes mochten gaan vieren bij baasje haar zus en de kids. Ikzelf mocht niet mee :-( want er woont daar ook een hondje die best wel oud is, wat ziek en zijn rust ook nodig heeft. En hij vindt andere hondjes ook niet zo heel leuk dus ik bleef kerstavond thuis vieren met Bono en de poesjes. Als ze dan eindelijk thuis kwamen een stuk in de nacht zijn de baasjes wel nog lekker wat bij mij opgebleven.
En de dagen nadien zijn de baasjes wat beloftes nagekomen naar de kids toe. Door de sneeuw waren ze bijvoorbeeld nog niet naar de cinema geraakt, er moesten nog wat winkels afgelopen worden, en ondertussen zijn Tritia en Robbe ook nog een dagje gaan shoppen met hun meters.
Eerst moesten ze wel nog even langs in het ziekenhuis. Dus al heel vroeg gaan wandelen zodat ze op tijd in het ziekenhuis waren. Gelukkig moet Tritia nu niet langer die vieze siroop drinken want daar trok ze echt gekke bekken van ;-) en mag ze terug drie maandjes uit het ziekenhuis weg blijven gelukkig.
Erica en de baasjes zijn dan ook maar nog wat cadeautjes gaan kopen en dat duurde langer dan gedacht.
Daar was ik dus niet zo blij mee. Ik was al gewoon om even alleen te blijven maar nu bleven ze wel héél lang weg. Ik heb hun mijn mening heel duidelijk gemaakt...baasje Danny zijn slippers heb ik mooi verdeeld in ontelbare stukjes nèh!!

En nog meer sneeuw...

De sneeuw blijft maar uit de lucht vallen. En nu de kids in kerstvakantie zijn hebben we dus echt alle tijd om elke keer opnieuw in de sneeuw te gaan rollebollen. eerst maar eens mooie foto's gemaakt waar ik met de kids op sta ( om baasje blij te maken)

En daarna gewoon terug het beest in ons loslaten. Er worden ballen gegooid (en opgegeten), af en toe wat rondlopen om op te warmen, Bert zoeken en opvangen als hij terug eens uit de lucht komt gevallen en...
Eindelijk geraak ik bovenop die hoge berg zand in het park. I'm the king of the world!!


Baasje vind het iets minder leuk dat ik zo hoog klim omdat ze schrik heeft dat ik mijn pootjes pijn ga doen als ik naar beneden kom. Maar ik vind het veel gevaarlijker dat ze zo plots in mijn baan gaat zitten om foto's te maken. Soms wordt dat echt REMMEEEEEEEEEEEN!!

Oh en weet je dat ze het hier nu ook gevonden hebben om een boom binnen te stellen? Ze hebben hem helemaal versierd met lichtjes en boa's en glazen ballen. Een kerstboom noemen ze dat, maar ik snap niet waarom het moet. Met de mensen in de kerststal die er onder staat heb ik ook al kennis gemaakt. Ik gaf ze een vriendelijke natte neuzen-goeie-dag maar veel reactie kwam er niet ;-)

Ik heb het wel gezien en gesnoven met die boom en laat het maar voor wat het is. Tot grote vreugde van baasje.

Nog meer sneeuw...

Mijn eerste stapjes in de sneeuw waren stapjes in heel weinig sneeuw maar het is blijven komen tot er een prachtige laag lag. En tot mijn groot plezier gaan we met de kids in het park. Eén tegenvaller: er zit nog een hond in het park en die heb ik natuurlijk meteen in de smiezen. Ik kan er niet aan doen en moet hem echt vanalles en nog wat toeblaffen. Baasje wordt er horendol van. Het loopt helemaal uit de hand als het baasje van die hond het nodig vind om onze richting uit te komen en net voor mijn neus te passeren. tot mijn grote spijt moet ik dus binnen gaan zitten, baasje wil niet dat ik zo trek enblaf. Maar het kwaadste van al is ze op die meneer die het echt nodig vind om me uit te dagen. Terwijl er nog ongelofelijk veel plaats was aan de andere kant van het park.
Gelukkig is de dag nadien het park nog altij deven wit en zitten er nu geen hondjes in het park. We kunnen dus helemaal genieten van dat witte goedje. Enorme bollen sneeuw worden in de lucht gegooid en met plezeir spring ik er naar toe om ze in de lucht vast te nemen en op te eten...

Elk bolletje die de kids maken hou ik in de gaten in de hoop dat ze het in de lucht gooien...

soms zijn de bollen echt te groot om te gooien maar dat wil niet zeggen dat ze zo maar ontsnappen ;-)

En nog wat later spannen de kids samen en bestrooien ze met sneeuw. Nu ik vond dat niet echt heel erg ;-)


Baasje heeft zelf niets naar me gegooid...die was enkel foto's aan het maken. Ongelofelijk hoeveel ze er heeft gemaakt maar ze is héél blij want ze heeft me in volle actie, lopen, springen, alles in de gaten houden,uitrusten... Allemaal kan ik ze niet laten zien maar...

Sneeuw

Elke keer ik mijnbaasje zie binnen komen ziet ze er een beetje anders uit. Ze lijkt wel wat ouder, haar haar is helemaal wit. Ik heb in de tuin ook wel al gemerkt dat het daar helemaal wit is. Het is koud en het kraakt onder de pootjes. Ik vind het best wel raar allemaal. Als alle kids naar school zijn neemt baasje me dan mee om in het park te gaan wandelen. Ik vaind dat natuurlijk helemaal leuk en kijk, ook vooraan ligt alles wit. Zelfs nog witter dan daarnet in de tuin. Baasje vertelt dat dit sneeuw is. Ik vind het best wel leuk en al helemaal als ik vrij krijg en ik er door mag gaan rennen. Natuurlijk heeft baasje ook al een fototoestel meegenomen en voor héél even wil ik best gaan zitten in de sneeuw.

Gelukkig moet ik niet te lang blijven zitten want het is best wel koud aan mijn derrière. Ik vind het helemaal geweldig en spurt van links naar rechts. Hier een hap van die sneeuw , daar een hap in de sneeuw. Lekker hoe dat smelt in de muil. Bert is ook mee maar die kan even niet op tegen die sneeuw ;-) Het is gewoon veel te lekker.

Nog even de neus in de sneeuw om er dan weer op los te happen. Baasje vind het nu wel genoeg en neemt me terug mee naar binnen. Ze heeft schrik dat ik ongemakkelijk wordt van al die koude sneeuw. Maar ik hoor dat we zeker nog eens terug gaan en hopelijk met de kids. Ik hoop dus dat het vandaag lekker blijft sneeuwen...

Zo trots...

Ik heb mijn baasje tot in de zevende hemel laten gaan. Ik heb echt mijn best gedaan op de hondenschool en nog geen klein beetje!
Een half uurtje voor we in de auto moesten stappen gisteren om naar de hondenschool te gaan zijn al mijn baasjes nog met mij het park in gedoken. Ze hadden de lange lijn mee en mijn voetbal. Van links naar rechts, in de struiken en er weer uit, van voor naar achter en van pier naar pol hebben ze me laten lopen. Bert was ook mee. Bert is mijn nieuwe speeltje en ziet er eigenlijk uit als een lange worst uit jute maar baasje vond Bert een veel betere naam dan Saucice :p Ik vind hem helemaal te gek en ik dacht er niet aan om hem los te laten terwijl ik achter mijn bal aan liep. Nou uiteindelijk wel want het wordt best wel droog in de muil .
En dan meteen de auto in en op naar de hondenschool. Mijn enthousiasme was ik nog niet kwijt dus toch maar even opzij gaan staan wachten maar eens we op het plein waren...
Eerst tandjes laten zien en daarna mocht ik even bij de meester gaan. Nou die was flauw want hij speelde niet met me mee enbleef gewoon heel rustig zitten. Even een luide KAIAIAIT want ik deed mezelf pijn en lap, gans de bende uit hun concentratie. Gewoon ook even lekker rollen in het gras en zeker de andere kant op als baasje maar daarna heb ik me herpakt.
Er kwam een wandeling aan en ik heb gevolgd zoals ik nog nooit gedaan heb! Bert bij aan de lijn en een heerlijk ruikend vleesje in de andere hand van baasje en ik plakte aan haar been met mijn blik omhoog. Ik zag baasje zo groeien terwijl we wandelden. Tussend e verschillende oefeningen door mocht ik dan even spelen met Bert, en ik probeerde toch ook die mol te vinden die dat deeltje van het plein goed had omgewoeld. Een volgende oefening was tussen de sporten van een ladder stappen. Baasje wou eerst dat ik mooi naast haar stond maar ik was veel te nieuwsgierig dus ging er al maar op af. Die eerste sporten heb ik dan ook volledig zelf gedaan maar toen had ik het wel gezien. Helemaal ook niet zo simpel hoor maar ik moest en zou gans die ladder doen van de meester. Tussen baasje en meester in dan maar gans die ladder gedaan dus baasje terug helemaal blij. Terwijl we aan het wachten waren omdat de andere hondjes hun oefeningen moesten doen had ik zin om even mijn benen te strekken en dat heb ik dan ook maar gedaan ;-) Voor baasje het door had zette ik een spurtje in en trok ik me los. Ik had niet anders verwacht en baasje meteen achter mij aan om dan te stoppen en "HIER" te roepen. Ik ben dan maar meteen omgekeerd en liep op haar af, net voorbij haar been, nog even een beetje rond haar heen jumpen en ze had me terug beet. Gelukkig was ze niet boos en kon ze er om lachen.De meester had het ook gezien en moest er een grapje om maken "Hoe waren we ons hondje kwijt?" 3Ja maar ze is wel meteen terug gekomen hé!" En ik zag mijn baasje meteen weer drie centimeter groeien.
Baasje moest het meeteen allemaal vertellen toen we van het plein afgingen en bij de andere baasjes kwamen. Ze kon bijna niet zwijgen maar ik hoorde dat ze echt heel trots op me was. Alleen kan ik niet beloven dat ik de volgende keer terug zo mijn best zal doen. Er is nu een winterstop op de hondenschool dus als we terug komen zal ik waarschijnlijk wel terug heel blij zijn om mijn vriendjes allemaal te zien ;-)

Whippie...

Baasje is een nieuw harnas voor mij gaan kopen. Een Hurta-tuig met een handvat bovenaan. Ik vind het allemaal goed hoor, maakt me niets uit. Maar baasje vind dat handvat bovenaan best wel makkelijk. Ze kan me daarmee heel makkelijk even heel kort bij haar nemen. Ik heb het haar ook meteen even laten testen ;-) Er kwamen plots wel veel hondjes langs op onze wandeling en je kent me...ik zou het niet erg vinden om even heel dicht bij hun te gaan terwijl ik me goed laat horen. Wel nu hebben die hondjes me wel gehoord maar ik kon niet dichter bij komen...
Wat baasjen iet had verwacht was dat ik me zo makkelijk uit mijn harnas zou kunnen wurmen. In mijn snuffeltocht had ik er niet beter op gevonden dan rond een boom te lopen met mijn flexilijn. Bassje maar zeggen dat ik moest terug keren maar deze keer had ik geen zin. Ik draaide mijn poep de andere kant uit en trok gewoon zo hard als ik kan om die lijn los te krijgen. De lijn liet niet los maar mijn hurt schoof wel gewoonover mijn hoofd... Whiepppieieie ik was los en zette natuurlijk een spurtje in recht naar mijn lievelingsstruiken. Ik zag baasje hélemaal wit worden en ben dan ook maar naar haar toe gegaan toen ze commando "HIER" gaf... Een trukje dat ik wel zal onthouden want je weet maar nooit wanneer ik nog eens kriebels krijg om de benen te strekken ;-) Alleen denk ik dat baasje het ook niet meer vergeet..

Lange lijn

Deze middag had baasje een leuke verrassing voor mij. Ik dacht dat we even gingen wandelen en leuk, de kids gingen ook mee. Na een eindje te wandelen kwamen we op een open plek waar ik al vaak was geweest maar deze keer kreeg ik een andere lijn aan en man wat was die laaaaaaaaaaaaaaaaaaaang zeg! eerst had ik niet door dat die zo lang was maar toen de kids met me begonnen te voetballen merkte ik dat ik echt gewoon door kon racen zonder een snok omdat de lijn plots op was en baasje niet snel genoeg mee liep ( ze moet echt wat aan haar conditie doen hoor!).
Al snel hing de tong uit mijn bek maar ik dacht niet aan opgeven. Ik hield mijn bal heel goed in het oog en zodra daar nog maar een tikje tegen werd gegeven spurtte ik er achteraan.
Tussendoor ook heel even gewandeld en natuurlijk ook hier en daar iets binnengesmikkeld. Maar waar baasje het hardste om moest lachen was mijn verrassingsaanval op Tritia en Robbe. Die zaten samen gehurkt in het gras en waren zo hard iets aan het bestuderen dat ze niet in de mot hadden dat ik er aan kwam. En voor ze het wisten zat ik op hun rug en vlogen ze naar voor. Baasje had het zelf ook niet zien aankomen. Die dacht dat ik er mooi naast ging koersen ...maar dit was toch veel leuker niet?

Hoe...

Ik dacht, ik laat ook maar even weten hoe het nu met mijn buikje gaat. Eigenlijk niet zo heel goed. Baasje heeft me 6 weken alleen maar eend laten eten en de zweertjes op mijn buik waren redelijk goed onder controle. Misschien eens één of twee zweertjes maar dat viel goed mee. En de jeuk was eigenlijk ook bijna weg. En toen heeft baasje mij een nieuwe voeding gegeven met kip er in. En knal patat, daar waren ze terug die zweertjes. Al na vijf daagjes kip ... Dus heef tbaasje mij van de kip afgehaald en gaf ze mij rund te eten ( van hetzelfde merk) om te zien of mijn buikje daar terug rustig van werd. Spijtig genoeg heeft het niet mogen zijn. Ik kreeg terug meer last van jeuk en baasje heeft me dan maar terug eend laten eten. Ze is heel erg benieuwd hoe snel of traag het nu terug wat kalmer wordt daar beneden op mijn buik. Maar ze wil niet gewoon afwachten en heeft blijkbaar ook homepatische dingen voor mij bestelt. Allemaal om me te helpen om van die vervelende mormeltjes van coccen af te komen zonder dat ik echt chemische medicijnen moet nemen. Ik hoop heel hard mee met mijn baasje dat die medicijnen vlug hun werk doen? Benieuwd hoe ze smaken. Maar ik ben er zeker van dat baasje de slecht smakende medicijnen wel in wat honing mengt en dan is het héél moeilijk om neen te zeggen ;-)

Kennismaking...

Een dagje nadat die fantastische Sinterklaas hier bij ons is thuis geweest mag ik er eindelijk ook eens kennis mee maken. Sta ik daar op de hondenschool, lekker niet te luisteren maar even enthousiast het grasperk te bewonderen en op te snuiven komt er daar een rare man met een rode mantel aan. En daarnaast loopt er een zwarte meneer... Nou ik moet er niet van weten en al zeker niet van dat zwart Pietje. Misschien alleen die pluim die op zijn hoed mooi heen en weer waait maar verder. Ik blaf zo hard als ik kan om ze weg te jagen maar het helpt niet. Integendeel: dat zwart Pietje komt bij alle hondjes even langs. Pas als hij bij mij is en ik hem eens goed kan besnuffelen ben ik iets kalmer. En dat die een mandje met lekkere koekjes mee heeft helpt ook wel wat ;-)
Baasje legt uit aan die Piet dat ik die koekjes niet mag hebben en geeft wat visjes in de plaats die de Piet mij dan geeft. Hij valt echt wel mee ;-)
Sinterklaas loop ik straal voorbij als ik over een plank mag lopen en daarna over wat banden. Veel langer blijft hij niet staan want hij gaat ook even in de andere groepen kijken. Jammer dat dat Pietje ook meegaat met zijn mandje. Want bij hem moet ik eigenlijk niets doen om een visje te krijgen ;-))
Na de les mogen de kids nog even bij de Sint en Piet op bezoek en ik blijf met baasje bij andere mensen staan. Baasjes praten wat, ik speel wat met dat hondje... Misschien iets te enthousiast maar best wel leuk dat ik even kennis mag maken van dichterbij.

Sinterklaas en zwarte Piet

Ik snap er de botten van... Vanzodra mijn kindjes naar boven gaan slapen beginnen de baasjes hier met dozen te slepen. Ze spannen draden door de living hoog in de lucht en zijn zo opgewonden. Daarna binden ze ook touwen rond die dozen en dan hangen ze die dozen allemaal op. Hangen die nu allemaal te bengelen boven mijn hoofd...

Ik laat hun maar doen en hou het allemaal goed in de gaten. Ook waar ze die koekjes allemaal strooien, aan de chocolade kan ik al helemaal niet want die hangen ook omhoog. Maar zo een koekje kan ik misschien wel bemachtigen als ik samenwerk met de poezen ;-)

De volgende morgen zijn de baasjes al vroeg wakker en als de kids eindelijk opstaan hebben ze helemaal geen aandacht voor mij. Hoe mooi ik ook voor hun ga neerzitten ze lopen me straal voorbij. Blijkbaar zijn die dozen allemaal cadeautjes die voor hun bestemd zijn. Een zekere Sinterklaas zou die gebracht hebben. Jaaaaaaaaaa ik heb hier geen Sinterklaas zien passeren hoor ;-) Ik zou zelfs niet weten hoe die er uit ziet.

En dat die pakjes allemaal omhoog hingen heeft die goede Piet blijkbaar gedaan omdat ik er 's nachts nog niet mee zou spelen. Flauw...ik zou dat noooooooooit doen.

De kids hebben veel werk voor de boeg en zijn gans de dag stil met het uitpakken van de cadeautjes en natuurlijk met het spelen. Veel problemen heb ik daar natuurlijk niet mee maar ik moet toch wel even wennen aan dat nieuwe huisdier dat hier nu rondloopt... Ik vertrouw het voor geen haar en neem het zekere voor het onzekere. Van onder de tafel of van achter de benen van mijn baasjes kijk ik wat zijn bedoelingen zijn.

En eens ik het toch wat heb aangezien en merk dat het toch niet zo hard als ik kan lopen durf ik eindelijk in de buurt neer te liggen. Als het echt nodig is kan ik dan nog steeds veel vlugger wegspurten...

Ik blijf dus allert en hou het goed in de gaten. En misschien als ik een beetje zielig kijk gaat het wel de andere kant op ;-)

Hoor wie klopt daar...

Terwijl mijn baasje buiten iets in de GFT-bak gaat gooien zit ik netjes in de keuken te wachten. Ik wou eigenlijk mee naar buiten maar mocht niet.
Maar lang ben ik niet blijven zitten. Er werd me plots op onze deur geramd, echt niet normaal. Erica en Robbe schrokken zich een bult en doken weg achter de kleine zeteltjes, Tritia bleef er rustig onder. En ik, ik rende als een trein de living in en blafte gans het huis bij elkaar. Wie was dat die zo hard op MIJN deur bonkte, wie maakte mijn kinderen zo bang! Baasje Danny ging alvast naar de deur en toen kwam mijn baasje er ook bij, hield me vast en liet me even kijken aan de deur. Ik zag niemand engs, alleen oranje bolletjes en een doosje aan de deur. Ik bleef toch maar blaffen en samen met de kids gingen we nog een tweede keer gaan kijken. Alles werd binnen gehaald en Robbe werd getroost. Arme schat hij was echt bang. Ik hoorde de naam van zwarte piet vallen. Wie is dat dan dat die zomaar op mijn deur mag bonken terwijl de baasjes niet boos worden. Als de buurman dat zou doen zou baasje vast niet zo staan lachen als nu. Voor alle zekerheid draaide baasje de voordeur en de achterdeur maar op slot. En met de belofte dat ik echt niemand zou laten binnen komen durfde Robbe toch terug in de zetel komen zitten. En dan werd alles klaargemaakt om dat spelletje te spelen dat die Piet voor onze deur had neergezet. Die oranje bolletjes...daar mocht ik ook van proeven. Een stukje in de muil, en er terug uit. Als ik er op knabbel spat er iets open. Terug even in de muil om te proberen maar even snel er terug uit. Neen , het is niet helemaal mijn smaak...waarom gooide hij nu geen koekjes!

Ze kan het...

Whippie...zondagmorgen dus terug naar de hondenschool. Ik heb er zin in dus spring bijna in de auto terwijl de hoedenplank er nog in zit...
Aangekomen laat ik zoals geweten horen dat ik er ben maar ik hou het iets rustiger dan woensdag tot groot genoegen van baasje. Ik mag van een meneer ook even kennis maken met zijn hond. En dan het veld op. Ik ben rustig genoeg om in de kring te gaan staan en als we naar onze groep vertrekken merk ik dat we op een nieuw deeltje van het plein gaan. Luisteren? Terwijl ik nu zoveel nieuwe geuren moet opnemen? Pffff is dat echt nodig. Voor de houdingen is het nodig dat meester even voor me komt staan om me uit mijn snuffelbeurt te halen. En dan doe ik het gewoon perfect:zit,af,zit,af,zit... Een volg wil ik wel doen maar dan alleen met een dikke vissnoep voor mijn neus en weg van de hondjes. Eens we richting hondenvrienden gaan is de snoep echt niet meer interessant genoeg. VOET... doe ik mooi hoor ( terwijl de juf afstand neemt zodat ik niet naar haar wil gaan) en OVER is ook geen probleem. Alleen naar de piquets lopen is iets anders ;-) Al mijn tandjes mogen ze zien en over die kleine en dikke banden spurt ik heen alsof er niets ligt...
Meester en de juf zijn het eens: ik ben te enthousiast en dat staat me in de weg. Ik kan het allemaal echt wel maar ik ben gewoon veel te geïnteresseerd in al de rest. En baasje hoor ik altijd maar zeggen "Ja ze moet eerst het zot kwijt. Ik heb nog een jaartje of twee geduld ;-)"
Het belangrijkste is dat ze weten dat ik mijn oefeningen eigenlijk wel kan. En wat meester vorige keer aangaf zegt de juf nu ook: baasje moet met mij gaan speuren! Benieuwd of baasje daar iets in ziet. Met mijn neus op de grond alle geurtjes opnemen zou mij inderdaad wel liggen en als ik dan aan het einde nog iets leuks of lekker vind.... ;-)

Zo boos :-(

Zo boos....zo boos had ik mijn baasje nog niet gezien :-(
Ik hoorde deze morgen mijn baasje opstaan en zoals ik altijd gewoon ben ga ik haar vriendelijk goeiedag zeggen aan de trap. Maar ik zag meteen dat ze in de gaten had dat er iets mis was... Ik ben dus al maar stilletjes wat verder gaan staan. "Wat is dat?" en er de kussensloop wapperde voor mijn neus. Even later kwam er ook een ganse hoop kussenvulling bijgewapperd. "Wat is dat?" en ik merkte dat baasje het blijkbaar hélemaal niet leuk vond dat ik met een kussen had gespeeld deze nacht. Ze keek echt heel boos. Heel stilletjes ging ik achter de salontafel gaan zitten maar baasje kwam terug dichter staan. Zou ze nu echt niet meer weten dat dat gisteravond nog een volledig kussen was en dat nu gewoon in stukjes getrokken was?
Elke keer ik naar haar keek werd ik een centimetertje kleiner. Ze zei niets meer maar die blik kon echt wel doden. Dus ging ik nog wat verder wegkruipen, ik was nu wel zeker dat ze het niet leuk vond. Ik besloot dan maar om haar even uit de weg te gaan. Gelukkig kwam Garfield mij op dat moment ter hulp door in de gordijnen te gaan hangen en ze met stang en al op de grond te laten donderen ;-)
Toen baasje terug tegen me begon te praten ben ik toch nog maar wat achter haar gaan zitten in plaats van voor haar....
Maar toen we naar de hondenschool gingen hadden we toch al een knuffelbeurt achter de rug. Gelukkig bleef baasje niet boos op me...dat zou echt verschrikkelijk zijn. Je kan je niet voorstellen hoe boos ze kan zijn...

Eten afgeven...

Het is geen geheim dat ik echt van eten hou. Ik eet mijn bakje elke keer helemaal leeg, lik het proper om afwas te besparen;-)
Wat baasje echter niet zo leuk vind is dat ik mijn bakje tot grommen en "uitvallen" toe verdedig als Bono in de buurt komt. Mijn baasje was dus eigenlijk echt wel benieuwd hoe ik zou reageren mocht zij tijdens het eten mijn bak zou wegnemen.
Het werd dus vanzelfsprekend even uitgeprobeerd. Ik kreeg tijdnes het eten een "ZIT"...hmm, toch maar doen alsof ik het niet hoor. Maar baasje greep in en zetten me in zit en haalde mijn bak weg. Zo zielig als ik kon keek ik haar aan...een echte puppysnoet. En ja hoor ik kreeg mijn bak terug en raad eens! Er lag nog extra lekkers in. Heerlijke eendennekken!
De volgende dag probeerde baasje opnieuw. "ZIT" ...hmmmm, hoorde ik iets, neen zal de wind wel geweest zijn ;-) En opnieuw wil baasje mij in zit brengen. Ik heb me niet boos gemaakt maar gristte toch nog een grote hap uit mijn bak ;-) Terug smachtend gekeken naar mijn baasje en daar was die bak terug...met een eendenkarkas er in!
Laat ons zeggen dat ik er géén probleem mee heb dat baasje mijn bak weghaalt ;-)) Alleen Bono en de poezen...dat die maar bij hun eigen bak blijven.

Een vriendje?

Op de hondenschool begonnen baasje haar ogen evenhelemaal te blinken. Mijn vriendje F. moet een nieuwe thuis zoeken. De vriend van zijn baasje reageert echt heel allergisch op F. en dus zoekt zijn baasje een leuk nieuw gezin voor hem. En ja, de vraag werd ook aan mijn baasje gestelt.." Wil je er geen tweede hondje bij? Hij is echt héél lief, luister goed en is echt een schat." En woeps, baasje haar hart smolt meteen. Echt waar ik kon het zo voelen. Het zou best wel leuk voor me zijn maar baasje Danny heeft echt al zijn hart gezet op een rottweilervriendje voor me. Drie grote hondjes vind ze net even te veel van het goede. Er moet ook gedacht worden aan vervoer van zo drie grote loebassen, vakanties...
En wat als ik en F. het zot krijgen en Bono helemaal onnozel maken? Ik vind het bijvoorbeeld het van het om aan zijn achterwerk te staan ruiken als hij een grote boodschap moet doen. Zie je ons daar al staan met twee ;-))
Er is dus een neen uitgekomen, baasje haar verstand heeft het overgenomen hoewel haar hartje nog steeds smelt bij de gedachte van een duits herder vriendje voor mij.
En toen Robbe wenend naar huis kwam omdat hij terug zoveel verdriet had om groenendaeler Wolf die hier vroeger woonde ( stierf twee jaar geleden) dacht ze ook even hoe het zou zijn voor een groenendaeler vriendje... smelt haar hart ook nog steeds voor ;-)

Is echt een softie hoor mijn baasje !

Mijn baasje?

Woensdagavond...net een lekkere regenbui overgekomen en gelukkig wordt het droog zodat we naar de hondenschool kunnen gaan. Ze hebben geweten dat ik er was, elke hond heb ik begroet met een paar luide blaffen. Eentje heb ik lekker extra veel naar geblaft tot ongenoegen van mijn baasje ( bloos).
Het veld dan maar op en met baasje ver buiten de eerste cirkel gaan staan tot we naar onze groep mochten gaan. hemel wat rook dat gras lekker. De regen had echt allemaal geurtjes naar boven gebracht. Mijn baasje? Was die er ook? Niets van gemerkt...ik hoorde haar zelfs geen zit of hier of af vragen. Alles maar dan ook alles om me heen was veeeeeeeeel interessanter. Drie soorten snoepjes werden voor mijn neus gehouden en af en toe had ik wel zin. Dus af en toe keek ik even op naar mijn baasje en uiteindelijk deed ik dan maar wat ik moest doen. Vooral voor die grote gedroogde vissnoepjes. Zo kreeg baasje me mooi in een wandeling rond tonnetjes, en in voet aan tonnetjes. En ja, de blijf deed ik helemaal perfect maar toen baasje me bij haar riep kon ik alleen maar denken ... jiiiiiiiiihaaaaaaa let's go ... enik liep lekker een rondje ;-) Maar de blijf ging wel hélemaal perfect. Mijn tandjes hebben ze ook héél goed mogenbekijken en deze keer ging ik wel lief bij meester zitten zodat hij me kon strelen. Deze keer geen gehuppel rond de meester in de hoop dat hij met me speelt ;-)
Ach, baasje was best wel blij omdat de volg goed ging naar mijn normen, de rest weet ze dat ik kan dus daar maakt ze zich geen zorgen in. Nog even met meester gepraat voor we het veld afgingen. Bedoeling was dat we mooi in een volg van het veld afgingen maar ...;-)) Meester merkte echt dat ik gewoon helemaal opging in de geur van het gras en vertelde dat ik misschien maar moest gaan speuren. Nog even gestreeld en gehoord dat meester het helemaal normaal vind dat ik zo blaf naar anderen, ik ben tenslotte een herder. En misschien mag ik de volgende keer even los op het veld samen met zijn honden... Zou wel leuk zijn, denk ik tenminste...

Onweer?

Ik moest eigenlijk dringend even buiten. Ik had net mijn bakje leeggeten en dan roep de natuur even alleen werkte die niet mee. Huppel ik gezellig naar buiten en voel ik enorme druppels op mijn kop tikken. Je kan je voorstellen dat ik zo snel mogelijk mijn bips draaide en binnen sprong. Baasje gaf niet op en ik ook niet. Ik dacht dat het wel voorbij was en sprong terug naar buiten toen baasje de deur open deed. Maar met mijn oren plat in mijn nek kwam ik terug gespurt. Moet eenkomisch gezicht geweest zijn, ik zou niet weten waarom baasje anders stond te lachen...
Even later hoor ik " Kopm Nena, je moet er van profiteren,het is even over." Maar ik was niet gek. Alleen omdat baasje mee ging naar buiten volgde ik haar. De druppels bleven weg en de wind waaide lekker door mijn vacht als ik iets in 't snuitje krijg. Wat beweegt daar toch in dat donker hoekje...FLITS...
Ik kan het echt niet zien en concentreer me echt héél hard om te weten te komen wat daar heen en weer gaat...BROEM BROEMEL DE BROEM !!!
Ik kan het niet zien. Of ik even een plasje wil doen vraagt baasje...hmmm niet echt zin dus geeft baasje op en gaan we terug binnen. Baasje Danny is benieuwd wat ik deed op die donder en bliksem maar baasje zegt dat ik helemaal niets deed. Was er dan iets aan de hand, moest ik iets doen? Niets gemerkt joh behalve dan dat bewegende ding. Morgen ga ik vast en zeker terug op onderzoek uit!

U lead

Ik had het al gezegd...op de hondenschool werd voorgesteld om even te trainen met een Ulead. Baasje is dus eentje gaan halen en liet me kennis maken. Ik moest echt heel dicht bij haar blijven lopen. Ik deed echt mijnbest maar baasje merkte dat ik toch probeerde om mijn neus net iets meer naar voren te steken ;-)
Gisteravond dan maar goed navragen op de hondenschool hoe en wat en waar ze op moest letten. Hebben we niet net héél veel geoefend op wandelen... baasje liet op een gegeven moment even een zachte gil van frustraties. Achter ons hoorden we de meester gewoon zeggen dat ik echt geen aandacht heb voor haar. Niet dat ik haar niet lief vind of dat vleesje niet lekker vind maar tja...ik wil gewoon echt alles gezien hebben:-( Gelukkig vond baasje het eigenlijk niet zooo erg maar als ze dan zag hoe mijn vriendje het deed... Gelukkig is mijn ander herdervriendje een beetje meer van mijn principe.
Na de les is baasje dan toch nog gaan praten met een oude juf van mij over de Ulead en weken van frustraties bleken dus niet nodig geweest. Er was gezegd dat ik eignelijk niet voor mocht lopen en netjes naast baasje moest lopen. Maar bedoeld was dat dit eigenlijk alleen op het veld is en niet tijdens alle wandelingen. Zolang ik niet trek mag ik gerust met mijn neus even voor lopen. En trekken deed ik eigenlijk niet echt. Baasje dus echt helemaal blij omdat ze ons al terug echt ontspannen zag wandelen. alleen ga ik echt een knop moeten omdraaien als ik op 't veld kom. Er moeten ook nog nieuwe commando's aangeleerd worden zoals "BIJ MIJ" en "DICHT" zodat baasje in staat is om mij echt in een wandeling toch terug bij haar te roepen als mijn neus ietsjes te ver vooruit zit ;-)
Verder is baasje ook heel hard geschrokken van mijn postuur. Ik stond heel dicht bij mijn duits herder vriendinnetje die 2 weken ouder is. Wat ben ik groot en fors ( neen niet dik!) gebouwd ten opzichte van haar. al die mensen die vertelden dat ik best groot ging worden zullen dus waarschijnlijk gelijk krijgen... Maar mama was ook best groot...

Een tweede opinie...

Baasje heeft me meegenomen naar een andere dierenarts. Ik heb nog steeds die zweertjes op mijn buik en ze wil nu best wel eens weten wat een andere dokter daar van vindt.
als de dokter van achter de hoek komt blaf ik hem luid goeiedag. Baasje Danny stelt de arme man gerust dat ik best wel meeval. Als ik binnen ben in zijn kabinet en alles wat bekeken heb laat ik dan ook zien dat ik eenhele grote mond heb maar eigenlijk een mak lammetje ben. Ik laat dan ook heel mooi naar mijn buik kijken maar als ze klaar zijn wil ik tochliever terug op de grond. Baasje is best wel blij met wat ze te horen krijgt. Deze dokter vermoed immers dat ik niet allergisch reageer. Mijn vel zou dan eigenlijk veel donkerder moeten zijn en ik heb toch een mooi roze vel. Bovendien ziet mijn vacht er best mooi uit vind hij. Die zweertjes vallen volgens hem ook nog wel mee maar geven wel duidelijk aan dat ik met een huidontsteking blijf sukkelen. En de jeuek die ik heb zou dus eigenlijk door die huidontsteking komen. Mijn huid is dus blijkbaar een hele zwakke schakel. Antibiotica wil hij dus zeker niet geven en al zeker geen cortisone. Mijn baasje is daar dus heel blij mee ( alhoewel ze thuis al had gezegd dat ze er niet mee akkord zou gaan mocht hij het voorstellen ;-)) We krijgen een folder mee over een speciale brokkenvoeding voor hondjes die last hebben van hun huid. Maar baasje wil toch nog even wachten en kijken of ze me met een homeopatisch of natuurlijk product niet even goed kan helpen. Spijtig genoeg krijg ik nu niet zomaar meteen terug al mijn lekkere snoepjes. Baasje houdt de allergie toch als mogelijke reden van mijn huidontsteking in haar achterhoofd. Ikkrijg binnenkort wél een kauwbot van haar als extraatje om te zien of ik reageer. En als dat een paar weken OK blijft gaan we terug een stapje verder. Ik kijk er al naar uit naar dat kauwbot maar dat hoefde ik jullie waarschijnlijk niet te zeggen ;-))

Bloeddruppels...

"Maar allé, wat hangt er daar nu weer aan uw neus." Als Robbe dit hoort komt hij even nieuwsgierig kijken. "'t Is een tandje!" en hij heeft helemaal gelijk. Ik ben er in geslaagd om een hoektand aan mijn neus te plakken. ;-) Baasje hélemaal blij want ze had al vier kleine melktandjes maar zo een hoektand is toch weer iets anders.
Nog geen twee dagen later...
"Poes, kom nen keer." En mijn baasje komt de hoek om en ziet hoe ik bij mijn ander baasje zit met voor mij allemaal bloeddruppels op de grond.
"Oh jee, zou die nu al ongesteld zijn. Is dat niet héél vroeg?"
Ik moet mee naar de keuken en daar kijkt baasje waar dat bloed juist vandaan komt. Eerst maar eens in de mond kijken en BINGO...baasje heeft bloed aan haar vingers. Mijn muiltje wordt dus grondig geïnspecteerd en kijk er is weer een hoektand weg. Baasje gaat meteen op zoek en is opnieuw zo blij als een klein kind dat een snoep krijgt omdat mijn tandje netjes op mijn kussen ligt.
Nog maar eens twee dagen later roept Tritia dat er bloed aan mijn pluchen bal hangt. En opnieuw wordt ik geïnspecteerd. Niemand mag nog zomaar rondlopen! Baasje moet en zal die grote kies vinden die ik blijkbaar ben verloren!! En yep yep yep, een stralend baasje met een kies van mij in haar handen.


En ondertussen ga ik gewoon door. Ik verlies de volgende twee dagen nog elke keer een kies die baasje netjes opspoort om te bewaren. Ze moet er wel om lachen en zegt dat ik het maar moet laten weten als ik een rietje nodig heb...
Baasje heeft nu dus al een mooie collectie tandjes van mij verzameld. En ik...ik krijg er gewoon prachtige nieuwe sterke tanden voor in de plaats. Jullie zijn dus gewaarschuwd ;-))

'T is een...

" 't Is een karakterken zunne." En baasje kan niet meer dan lachen...
Ik heb me terug van mijn beste kant laten zien op de hondenschool. Bij een wandeling rond tonnetjes heeft baasje even met de meester gebabbeld. Ze vertelde van mijn eeuwige enthousiasme om vanalles en nog wat te ontdekken tijdnes wandelingen in plaats van mooi naast haar te blijvenlopen. Meester ging dan maar even met me aan de wandel. Nou ik heb hem héél eerlijk laten zien hoe enthousiast ik wel ben ( grijns grijns). En terug die puberteit die boven komt...meester denkt dat ik daar wel eens last van zou kunnen hebben en daarom nu dus minder luister. Hij vroeg zelfs of ik klaar was voor de jongens :-} Neeeeeh joh, ik ben gewoon enthousiast ;-)
Misschien moet ik toch maar een ulead om geeft hij aan. Geen idee wat dat dan wel mag wezen maar ik ben zeker dat baasje mij dat nog wel laat zien?
Mijn commando's daar luister ik ook niet meer naar. Soms wel eens maar ik doe toch liever gewoon mijn eigen zin. En een ander duits herderpupje F. krijgt precies ook een beetje streken dus lachen mijn baasje en dat ander baasje best wel wat om onze streken. En wie ben ik om mijn baasje niet te laten lachen ;-)

Lembeekse bossen!!

Eindelijk zijn we dan in het bos geraakt. Ik had baasje er al zoveel over horen vertellen, ik was razend benieuwd. Uit de auto gekomen allereerst maar iedereen laten weten dat ik er nu ook was. En daarna kwamen er zoveel indrukken op me af. Al die kleuren, geuren, mensen, honden...ik wist niet waar ik eerst moest kijken of ruiken. De baasjes voelden zich ook helemaal in hun sas. Zij wisten natuurlijk al hoe leuk een bos kon zijn. Die gekke bende liep rond en kroop overal op. Maar ik wou er ook bij...
- klik de foto's aan om ze te vergroten -


En dan al die plassen. Wist je al dat ik ooooongelofelijk gek ben opplassen. Wat je daar allemaal niet mee kan doen en in vind...
- klik de foto's aan om ze te vergroten -


Tussendoor ook nog mijn baasje laten lachen met mijn streken. Iedereen werd begroet met mijn lieve blaf. Ook vriendelijk goeiedag gezegd tegen een paard, maar dat was er niet zo blij mee...ook al bleef ik ver weg. Net als baasje zegt dat ik nu eens flink mensen voorbijstap besluit ik toch even lief te blaffen. Die meneer bijna in de nek van zijn vriendin en baasje helemaal kreupel van 't lachen op de grond. "Dat is één van mijn negen levens." komt er met een lach uit. Zie je wel, die meneer vind het ook leuk dat ik even goeiedag zeg ;-)
En dan heb je natuurlijk ook mensen van wie hun negen levens al opgebruikt zijn denk ik...in elk geval toch hun gevoel voor humor. Wordt baasje gevraagd door een jogster om me bij hem te nemen heb ik het niet door tot die mevrouw dus op 10 cm voorbij mijn achterwerk voorbij huppelt. Ik schrik me rot dus blaf en kijk nu schrikt zij zich rot ( GRIJNS). Baasje en die jogster hebben nog even een dispuut maar nadien zie ik baasje rood worden vanhet lachen. Ja het had wel iets zo een eigenwijs ding opzij te zien springen...
Ik denk niet dat ik nog meer uitleg moet geven ...het was een hele leuke middag en zeker en vast voor herhaling vatbaar. Alleen dat bad als je dan thuis komt...ik snap niet dat dat écht nodig was...

Tong op de grond...

Gisteren heeft baasje gezien hoe lang mijn tong eigenlijk echt is en ik hoelang die van haar is ;-)
We zijn met de kids en gewapend met mijn bal het park ingedoken. Eerst even wat snuffelen en Bono zijn rondje meegewandeld. Daarna is het echte spel begonnen: voetbal. Elke keer schopte Erica de bal weg en liep ik erachter om hem te vangen. Die bal was van mij! Ik mocht niet los en de flexi was niet altijd lang genoeg dus baasje moest gezellig meehollen. Niet veel later kwamen Robbe en Tritia er bij staan en maakten ze een driehoek. De bal werd van de ene naar de andere geschopt en ik holde er steeds als een gek achteraan, met in mijn voetsporen steeds mijn baasje. Twintig minuten zonder stoppen hebben we het volgehouden. Daarna hing mijn tong toch al halverwege. Die van mijn baasje hing al bijna op de grond. Ik ben dan nog even mijn gebruikelijke gekke rondjes in de klimop gaan spurten. Eerst met Erica, daarna met Tritia. Robbe wou ook even maar daar dacht ik net iets anders over. Ik dacht iets gezien te hebben en ging dus even de andere kant op. Robbe heeft zijn best gedaan om me tegen te houden maar ik ben toch verder geraakt dan hij wou. Baasje stond verderop wat te lachen. Ze vond het blijkbaar wel een grappig gezicht hoe Robbe achter me aan huppelde...

"OVER"

Het is al twee weken geleden dat ik nog naar de hondenschool ben geweest. Eén keer konden we niet gaan omdat baasjes echt geen tijd hadden en verder waren de meesters en de juffen er niet. Morgen gaan we terug ( als het niet stortregent natuurlijk ;-)) en baasje is zo benieuwd hoe ik het zal doen.
We hebben hier thuis ook een beetje vakantie genomen maar niet vertellen tegen de meester hé. Alhoewel. Ik heb toch ook met baasje een nieuw commando geoefend. Ik moet zeggen met de baasjes want alleen kon baasje het niet. De kids hebben een bezemsteel in de lucht gehouden en dan moest ik daar "OVER" stappen met baasje. De bezemsteel kon ik niet zomaar op de grond omver gooien zoals ik op de hondenschool deed dus ik moest er echt over. Elke keer gingen ze een beetje hoger. En kijk, nu spring ik al over twee bezemstelen die achter elkaar gehouden worden met wat plaats tussen.
Baasjes blij en ik ook want ik kreeg elke keer iets te knabbelen ;-)
Eén keer heb ik hun wel eens bij hun neus genomen. Ik vond ze nét iets te hoog gaan voor mijn eigen gemak dus dook ik er maar gewoon onder ;-))

Knus bij elkaar

Al van toen ik net hier in huis kwam vond ik het veel gezelliger om dicht tegen Bono aangeknuffeld te liggen. Hij is daar heel vaak niet mee akkoord, vind dat ik te dicht kom. En ja, ik moet toegeven, soms ga ik echt wel héél dicht tegen hem aanliggen waardoor ik soms eens op zijn pootjes, vel of kop kom te liggen. Maar zeg nu zelf, het is toch véél gezelliger met zijn twee..

Snuf snuf...

"Ja amaai, wat zeggen we, je ruikt dat niet nu het bevroren is..." "Hallo! Bwèkkes!" "Tja dat ruikt precies naar den buiten."
Ik snuffel zelf aan de rand van de kast. Waar zijn mijn baasjes nu toch over bezig? Ik vind dat helemaal niet slecht ruiken...
Een kruidenmix die blijkbaar bestaat uit echt héle verse kruiden. Baasje leest op internet dat die "kruiden" uit de boekmaag van de koe komen... En dat vinden zij dus stinken maar ik zou het liefst van alles meteen zo een schijfje opeten ;-) Voor mij hoeven ze die bevroren worst zelfs helemaal niet in schijfjes te zagen hoor, leg maar in mijn bakje. En ik ben niet de enige die er zo over denkt want ook Bono kijkt of hij geen vingers kan aflekken.
Ik moet nog even wachten tot morgenochtend tot het helemaal ontdooit is mijn schijfje maar dan smikkel ik het zeker en vast in één keer naar binnen. Maar ik denk dat ik daarna wel geen lebbertje aan mijnbaasje zal moeten gaang even... Nu ja, laat maar komen die natuurlijke probiotica's ;-))

Druppeltjes...

Deze morgen kreeg ik een schijfje komkommer van mijn baasje maar wat smaakte dat raar. Ik had het even in mijn mond en liet het er terug uitvallen. Maar baasje stond er op dat ik het opat dus zo lief als ik ben ;-)
Er zaten druppeltjes op legde baasje uit die mijn immuunsysteem ( wat een woord!) wat zou moeten opkrikken. Dat was ze gisteren speciaal gaan zoeken in een natuurwinkel. En ik krijg ook nog probiotica ( nog zo een woord...). Maar eerst maar mijn kuur met antibiotica uitnemen. De dierenarts vertelde dat ze er niet zo in geloofde in die homeopatische middeltjes maar baasje vind dat je maar kan proberen.
Ze wil dus proberen om me wat sterker te maken zodat ik misschien op eigen houtje die allergie ietsjes beter de baas kan. Ze leest heel veel in een boekje dat ze meekreeg, zoekt terug veel op de computer. Misschien moet ik zelfs naar een andere dierenarts zegt ze... Ik ben benieuwd, maar alles is beter dan die pijntjes op mijn buik en die verschrikkelijke jeuk!

Nog maar eens...

Dinsdagavond, 19 weekjes oud vandaag , en voor de zoveelste keer opnieuw bij de dierenarts :-((
Ik heb opnieuw zweertjes op mijn buik. Eerst waren het gewoon bobbeltjes waardoor baasje dacht dat het mijn allergie was die een weg zocht maar nu ze ziet dat het zweertjes worden en toch vrij veel wil ze dat de dierenarts het ziet. Eve mag ook mee en als eerste op de tafel. Ik kijk even mee met de poten op tafel en nadat ze helemaal gechekt is is het mijn beurt. Laaiend enthousiast ben ik niet maar zodra ik met mijn hoofd op baasjes arm lig en ze mij begint te knuffelen laat ik de dierenarts begaan. Ze krabt terug wat op mijn buik en steekt het opnieuw onder dat zwarte ding waar ze door loert. Baasje is al blij als ze hoort dat er opnieuw geen beestjes gevonden zijn. Minder leuk vind ze het als de dierenarts zegt dat ik opnieuw een antibiotica kuur moet nemen. Ze praten nog heel wat af en ik hoor baasje over probiotica en omega3 en nog veel meer andere dingen praten...de dierenarts en baasje zijn het niet echt eens over wat ze nu met me willen gaan doen. De dierenarts blijft die cortisone opdringen en baasje blijft het afwijzen.
Ik moet van baasje ook nog een tweede keer op de weegschaal gaan staan. Want thuis was ik 18kg en een beetje gewogen en bij de dierenarts weeg ik plots 19,7 kg? Maar het klopt dus baasje was misschien niet goed wakker deze morgen? Dus maar even mijn groeicurve aanpassen...

10 minuutjes...

Vandaag komt er heel wat bezoek over de vloer. Eerst een vriendin van mijn baasje die haar kleintje komt afzetten. Als ze aankomen moet ik op "DEUR" op mijn vertrouwde plekje gaan zitten en wachten tot de deur open en dicht gaat maar ik ben toch niet zo tevreden wie er allemaal binnen komt. Dus ik begin maar te blaffen en hou niet op tot baasje me los laat en ik kan gaan snuffelen. Alleen zo weet ik zeker of die mensen wel te vertrouwen zijn. Ik ruik best veel hond dus ze moeten wel te vertrouwen zijn... Met dat kleine ventje moet ik toch nog een overeenkomst sluiten. Ik wil enthousiast in zijn gezichtje likken maar hij vind dat niet leuk en probeert me van zich af te slaan. Baasje is dus extra attent en houdt ons super goed in de gaten. Af en toe ga ik toch even bij hem om te kijken of hij nu al zin heeft om zich te laten aflikken maar ik krijg steeds een slag en een schop... niet dus...

Wat later komt er nog bezoek. Baasje haar zus met haar gezinnetje en ik blaf terug heel wat van me af. Ik vertouw die vijf niet zomaar en ik stap dus weg terwijl ik luid blaf om hun bang te maken. Maar ik krijg ze niet buiten geblaft dus ga voorzichtig van achter en onder de tafel verder blaffen. Pas als ik van die drie kinderen wat vleesjes krijg heb ik door dat ze heel goed meevallen. Die meneer moet toch iets harder zijn best doen om mij te overtuigen maar uiteindelijk laat ik zien dat ik zelf ook best wel meeval ;-) Ze kunnen dus rustig heen en weer lopen in mijn huis ;-))

Om mijn aandacht ook even van dat kleine ventje te halen krijg ik van mijn baasje voor de allereerste keer... een eendenkarkas. Hoe eikes? Helemaal niet! Op een dekentje dat makkelijk in de was kan duurt het precies 10 minuutjes voor ik dat karkasje soldaat heb gemaakt. Wat kraken, wat vlees aftrekken en smikkeltje hier en daar en kijk, helemaal op! 10 minuutjes...mijn baasje had een iets groter dier moeten zoeken om mij lang zoet te houden ;-))

De kwaliteit van de foto's zijn ietsjes minder maar baasje wou ook heel goed in de gaten houden dat dat kleine ventje niet in de buurt kwam. Hij zou dat lekkers maar eens komen weghalen! Ikzelf was ook heel erg op mijn hoede als er maar een poes in de buurt kwam. Een kleine grom en een boze blik...dat hield ze wel uit mijn buurt. Dit lekkers was echt alleen voor mij! Kan je mij dat kwalijk nemen? Ze zullen jou stukje chocolade maar uit je vingers komen wegsnoepen ;-)

Apport...

Ik heb iets leuks gedaan met baasje! Je weet dat de "APPORT" op de hondenschool niet echt een succes was voor baasje ( voor mij wel ;-)) dus was ze vastberaden het mij eens te leren. Ze dacht ook wel dat ik er klaar voor was om het hier in de living te proberen. Ze haalde twee hele leuke speeltjes naar boven en maakte me helemaal zot ( is niet zo moeilijk). Daarna gooide ze mijn rode werpballetje weg. Zo snel als ik kon rende ik er achteraan en hapte het in mijn muil. "Nena kom, HIER, kom maar." Ik twijfelde wel want zou ze het mij niet afpakken? Maar toen ik zag dat ze met mijn lange touw stond te zwaaien heb ik niet meer getwijfeld en ging mooi naar haar toe. Als beloning dat ik naar haar ging kreeg ik mijn touw dus moest ik wel mijn bal laten vallen maar dat vond ik niet erg. En kijk we hebben een trekspelletje gedaan. Toen moest ik lossen en als beloning omdat ik loste gooide ze mijn bal terug weg...waar ik natuurlijk terug achter rende...en zo ging het maar door. Wat een leuk spel zeg!
Baasje heeft het nu al een paar keer gedaan met mij en stilletjes aan komt het woordje "APPORT" over haar lippen. En ze probeert ook of ik dat balletje niet eerst aan haar wil geven voor ik het touw krijg. Hmm soms is ze snel genoeg maar soms...kan ik ht niet snel genoeg laten vallen om aan mijn touw te trekken. Nog een beetje oefenen om te zien of ik haar wel kan vertrouwen dat ik wel écht iedere keer mijn touw krijg als beloning ;-) en dan geef ik misschien elke keer mooi mijn balletje aan haar af.

Njammie...

Na de hondenschool krijg ik eindelijk die eendevoeding. Het ziet er niet alleen lekker uit maar het smaakt ook gewoon heerlijk! Ik schrok niet en lik mijn bakje helemaal leeg. Een beetje later gaat mijn baasje het gevecht aan met de eend. Ze wil het in stukken gaan snijden en van een deel wil ze koekjes proberen drogen. Uit een plastieken zakje neemt ze ook nog de eendennek. En dan...domme vraag...zou ik dat lusten zo rauw?
Knabbel, kauw, knabbel...

...laat nu maar loooohos, ik wil het graag...

Ok, ik ga er wel mee liggen dus ga je even mee naar beneden?

Even trekken, ik hou je hand wel vast...

En hap ... slik ... weg... net een sliertje spagetti ;-)
Even mijn muileke aflikken...heb ik je overtuigd baasje? Ik vind het heerlijk en kan het ook de baas. Laat maar komen die eendenruggen en -karkassen ;-) Die kant en klare voeding is lekker maar dat rauw eten van vlees ( of barfen) lijkt me ook wel wpek voor mijn bek. Maar daar verschiet baasje heus niet van ;-)
Nu mijn tandjes gescherpt zijn kijk ik nog wel even of ik er niets anders tussen kan klemmen. En raad eens wat ik te pakken kreeg...

Iets blauw...ja inderdaad...

Een inktbuisje van de kids. Mooi he zo een blauwe tong, 't eens iets anders ;-)

Wat een rare kwiebussen...

Zondagmorgen en terug naar de hondenschool. Het is best koud aan de buik en aan de pootjes want het gras is precies wat bevroren. Maar ik ga toch flink in "ZIT" en "AF" want baasje heeft inderdaad dat lekker vlees mee. Baasje vind het wel erg voor me maar wil me toch vaak neer laten liggen. Zo hoopt ze straks te zien of ik meer uitslag krijg van dat gras.
"VOLG" gaat best wel vlot zegt baasje, maar dat komt wel omdat ze met dat lekkere vlees voor mijn neus zwaait ;-) Alleen als ik haar moet volgen door over banden te stappen heeft ze me niet beet. Ik rek me zo ver uit als ik kan en dan stap ik gewoon naast de banden. Ik hou het vleesje héél goed in het oog dat wel maar over die banden, toch maar niet. Op die grote wiebelplank wil ik best wel gaan staan. Alleen een grappig gezicht zegt baasje omdat ik zo goed als ik kan probeer te balanceren zodat ik niet naar beneden glijdt.
"Ohoh." "Oooh dat wordt goed!" Huh? " Huh mensen we gaan gewoon door met onze hondjes, zeker niets laten merken en niet anders reageren. Zo geef je je hondje de boodschap dat het allemaal OK is." Wat een opschudding voor zo een grote ballon die net voorbij het veld opstijgt en over ons veld vliegt. Een hele hoop van mijn kameraden beginnen opgewonden te blaffen naar die blauwe ballon. Ik vind het eigenlijk interessanter om te zien hoe ze zich opjutten over zoiets simpel. Maar ik blijf kalm en ga mooi terug bij baasje staan als ze me roept. Ik moet "STAAN" en ik wil dat best doen...voor een vleesje ;-)
Daarna gaan we nog nieuwe dingetjes uitproberen..."APPORT" Ik mag de lange lijn aan maar ik heb zo lang moeten wachten en stil zitten dat ik eigenlijk een beetje opstandig wil zijn. Ik laat me dus niet zomaar van lijn veranderen en speel wat met dat losse touw. Een "FOEI!" van de meester zet me even met mijn pootjes op de grond (maar echt maar héél even) en dan beginnen we lekker te spelen met mijn apportspeeltje. Baasje gooit het weg en ik spurt er achter aan. " Goed zo Nena, kom hier, kom meid."...dat hadden ze gedacht...
Eindelijk heb ik een lange lijn aan en ik voel me zo vrij als een vogeltje in dat zachte gras. Spurt naar links, roef naar rechts en sjoef terug vooruit, hard in de rem en overkop. Even stilliggen en roesje in volle vaart naar baasje toe. Iedereen staat er bij en kijkt er naar. En baasje moet eigenlijk in haar vuistje lachen maar verontschuldigt mij bij de meester. Ik ben gewoon even in een zotte bui en hou zo van lopen en rennen in gras...
Maar wat rustiger worden op de volgende oefening. Daar hebben ze ijzeren "brugjes" gezet en eigenlijk moet ik er over springen. Maar ik ben zo goed aan 't kijken naar dat vleesje dat ik er gewoon tegen knal. Fout van baasje maar bij het tweede heeft ze het door dat dat vleesje niet zo goed mag te zien zijn. Ik loop het tweede echter gewoon omver. Waarom er over als ik het plat kan leggen en er gewoon over heen stap?? We oefenen nog een paar keer maar ik zal toch nog wat moeten oefenen om het iets eleganter te kunnen ;-)
Ja 't was een leerrijke les... En om het voor baasje helemaal goed te maken ga ik echt bijna helemaal in volg het veld af. Sjapeau en een applausje voor mij ;-))

Njammie...

Zaterdag was het dan zo ver. De baasjes hebben een winkel gevonden in Wetteren waar ze voor mij misschien een goede voeding hebben. Wat bleven ze lang weg!! Die meneer had heel veel te vertellen blijkbaar maar met een volle doos kwamen ze terug binnen. Eend...hmmm ik vraag me af hoe dat gaat smaken. En kijk, later in de namiddag koopt baasje nog een volledige verse eend ook. Zou ik die in één keer mogen opeten?
Zondag staat mijn baasje vroeg op en begint ze te snijden in die eend. En dan "Nena HIER ." en ik ga flink voor mijn baasje zitten... Krijg ik zo een klein rood stukje vlees in mijn muil...ik laat het even goed door mijn muil gaan, spuug het uit om het daarna terug op te eten. Mmmmm eigenlijk smaakt het best wel naar meer. En je kan het wel al vermoeden, dat tweede stukje gaat lang niet zo mijn muiltje rond maar verdwijnt snel veilig mijn buik in ;-)
Baasje blijft maar snijden aan die eendenbil en alles verdwijnt in een zakje...ik denk dat dat meegaat naar de hondenschool. Tenminste dat hoop ik toch ;-)

Geen pilletjes...

Sinds we de vorige keer bij de dierenarts zijn geweest is mijnbaasje er nog eens langs geweest met de poezen. De meisjes hebben nu zo een rare snee in hun buik met een paars draadje aan en bij Garfield ontbreekt precies een stukje... Maar kijk, baasje heeft natuurlijk ook terug over mij gepraat. Ze heeft gezegd aan de dierenarts dat ze toch wil wachten met die cortisone. De dagen daarna is ze bijna één geworden met de computer. Paard, eend, barfen, kvv, rauw, karkassen, Wetteren, Axel...het kwam allemaal een oor in en een ander oor uit. Zo vaak had ze het er over. Blijkt dat baasje op zoek is gegaan naar een andere voeding voor mij om te kijken of ik misschien uitslag krijg van iets in mijn eten. Ik kan me het moeilijk voorstellen want ik smaak niets mis aan mijn eten.
Ik mag ook een paar dagen niet op het gras van de dierenarts. Mijn uitslag was na de hondenschool ietsjes donkerder dus maar even kijken of het niet van het gras voort komt... Pffff dat is eigenlijk best een straf want niets is zo leuk als even uitrazen in dat zachte gras. Maar ik heb niets te beslissen...

Mijn buikje...

Op mijn buikje zie je nu een nieuwe uitslag staan :-((
Ik heb heel trouw mijn oortjes laten inspuiten met die vervelende spray en heb zonder morren elk pilletje anti biotica genomen. Mijn oorschelpjes staan best mooi al kan dat soms eens verschillen per dag. Geen echte bubbeltjes meer maar soms staan ze iets roder vind baasje. En kijk, toch is er iets dat mij nu uitslag geeft op mijn buik. Lichtroze vlekken die ook op de binnenkant van mijn beentjes staan. Tussen mijn vacht ziet baasje het niet zo goed maar ik heb dan ook best wel wat haar...
We moesten toch op controle bij de dierenarts maandagavond dus zouden we wel horen wat er nu moest gedaan worden.
Terug op die tafel , terug in die oren gekeken, en terug mooi mijn buik laten zien. De dierenarts was niet zo blij omdat er nu toch wel heel duidelijk iets mis is en het niet opgelost is met de antibiotica en de spray. Nieuwe pilletjes dus. Alleen is baasje daar niet zo blij mee. Het is iets dat cortisone noemt en blijkbaar vind ze dat niet goed voor me en al zeker niet omdat ik het drie weken moet nemen. Maar de dierenarts vertelde dat als ik hier goed op reageerde dat het dan wel helemaal bewezen was dat ik allergisch ben voor iets en we dan een volgende stap zouden kunnen zetten naar een speciale voeding. En zo een korte kuur zou niet erg zijn...
Ik kan natuurlijk niets zeggen maar ik hoorde de baasjes wel vertellen dat ze heel erg twijfelen of ze die pillen wel willen geven...

Een groep hoger...

Ik ben eindelijk doorgegaan naar een hogere groep op de hondenschool whippieieieieie!!!
Na de laatste keer dat we naar de hondenschool zijn geweest hebben mijnbaasje en ik twee lessen over geslaan. Eén kee romdat er iets mis was met de wagen en de woensdag omdat het echt pijpestelen regende. Baasje had niet veel zin om van het veld af te regenen en ik ook niet echt.
Maar zondag zijn we dus opnieuw gegaan en kijk, ik mocht naar de volgende groep. Een hele grote groep met veel oude vrienden van de puppygroep maar ook veel nieuwe vriendjes. Eéntje is helemaal gek en wil vooral rondcrossen. Ik had daar geen probleem mee en wou heel graag even met hem kennis maken maar dat vond baasje niet zo een goed idee. We hebben nog wat basis herhaald zoals aandacht hebben en de houdingen ( die ik trouwens héél knap deed volgens de meester) en ook de volg ( die helemaal niet ging ...)
En dan ook nog een paar nieuwe zaken. "BLIJF" was daar eentje van. Toen kwam meester Bert mijn leiband vasthouden en ging baasje best wel ver weg terwijl ik moest blijven zitten. Ging héél goed alleen sprong ik op toen ik haar bijna kon aanraken met mijn neus. Dus hebben we het nog even opnieuw gedaan , iets minder kort en ben ik mooi blijven zitten toen ze terug kwam. Pluim voor mezelf vind ik. Meester Bert kwam ook even langs met een heel raar bakje. Niets aan dacht ik maar plots zei dat ding zomaar piep toen het aan mijn nek zat! Ik schrok me rot joh en sprong achteruit. Baasje heeft dan even geprobeerd of ik het bij haar wel toeliet maar ik moet het niet weten... Dus liet baasje weten dat ze de dierenarts nog even mijn chip oook extra zou laten controleren zodat ik wat wen aan dat piepen in mijn nek.
Ik mocht ook even bij meester Bert langsgaan om goeie dag te zeggen en ik sprong hem blij tegemoet. "Gij zijt precies ook een socialeke hé." hoorde ik hem zeggen en kijk, hij mocht zonder problemen even in mijn oren kijken zie ;-)
Oh en weet je wat? toen we moesten vertrekken naar de hondenschool sprong ik zomaar helemaal alleen in de koffer van de auto. Ik liet de baasjes hun mond maar even mooi open vallen zo ;-)

Bacteriële infectie...

Maandagavodn mag baasje terug bellen naar de dierenarts om te zien of dat gekleurde glazen plaatje nu iets naar boven heeft gebracht. Ik hoor haar praten over een bacteriële infectie met de dierenarts. Bacteriën...wat is me dat nu weer. Zitten die dan op mij samen met die infectie of zit dat in mij? En komen die boebels in mijn oren daar dna ook vandaan? Ik moet in elk geval nog steeds die pilletjes verder nemen ( joepie want die smaken echt wel lekker hoor ;-) Iets minder vind ik dat ze nog steeds in mijn oren moeten spuiten met die spray. Elke keer word ik naar baasje Danny gelokt maar ik heb hun wel door. Ik ga gewoon lekker niet naar daar maar ze krijgen me toch steeds te pakken... potverdrie toch. Op het einde van de week moet ik dan ook nog even terugkeren naar de dierenarts. Ik hoop wel dat het dan voorbij is. Niet dat het zoveel pijn doet hoor maar dat gepruts aan mijn oren steeds...ik begin het echt wel wat beu te worden...of zeg ik: het hangt mijn oren uit ;-))

T.V.

Wat is het toch een raar ding dat bakje met bewegende beelden. Zo vaak lig ik hier gewoon wat te rusten en dan hoor ik verschillende geluiden. Een hond die blaft maar die zit blijkbaar in dat bakje en loopt hier niet zomaar rond. Racende wagens, poezen,vogels en nog zoveel andere zaken...
Elke keer terug laat ik me vangen en kijk ik op maar dan zie ik dat het van de T.V. komt...
Ik heb ook al teruggeblaft hoor en dan vraag ik me af of dat hondje aan de andere kant mij dan ook kan horen. Ik heb nog nooit reactie gekregen maar misschien ooit?

Vallende blaadjes...

We gaan vandaag niet naar de hondenschool. Er is een probleem met de auto maar baasje oefent thuis toch even met mij. We hebben dus wat extra tijd deze morgen en we gaan naar het park waar er eenden en ganzen zitten. Baasje is benieuwd hoe ik daar op ga reageren. Ik kan ze niet van dichtbij zien want ze zitten op het eiland in de vijver maar ik blaf ze toch maar even toe...

als we aan een open plaats komen mag ik even uitkopen van mijn baasje. Ze roepen mij van het ene baasje naar het andere maar de leiband moet wel aanblijven...ze denken dat ik zomaar zou durven doorlopen. Ikke??? als ze geen vleesjes of beloning meehebben zou ik dat wel doen maar baasje heeft de bolletjes mee die ze draaide van mijn voeding en daar stop ik écht wel voor;-)

Even uitrusten want ik heb echt alles gegeven...

Na mijn spurtjes zien we een heleboel bladeren op de grond liggen. Mijn baasjes schieten meteen in actie en maken een hele grote berg met die bladeren, strooien ze in het rond en ik hap er lustig naar.

Ze stoppen mij er helemaal onder en komen er samen met mij in rollebollen...

Dit is echt voor herhaling vatbaar en baasje belooft dat we dit zeker ook nog eens gaan doen. Ze spreekt van een bos...

Terug naar de dierenarts...

Zaterdagmorgen neemt baasje mijn temperatuur omdat de dierenarts dat had gevraagd. 38,5 dus dat is helemaal inorde. Alleen ziet mijn baasje nu wel kleine puistjes op mijn buik staan dus belt ze even met met de dierenarts en we moeten mijn buik nog even laten zien. Dus maar terug op haar tafel gaan liggen en terug mijn beste manieren boven gehaald. Eén zweertje krabt ze open om alles onder de microscoop te kunnen bekijken. Er worden opnieuw géén mijten gevonden en daar ben ik blij om. Klinkt maar vies zo beestjes die ze mijten noemen.
Ik moet ook maar meteen aan de antibiotica en maandag mag baasje terug bellen om te weten of de kleuring van dat glaasje iets naar boven brengt. Ik hoop dat ze het snel vinden ... Misschien dat ik dan wel snel terug mijn extra hapjes mag...;-)
Baasje heeft in elk geval ook aan de dierenarts gevraagd of ik geen fruit of groenten mag en gelukkig hoor ik ja als antwoord.
's middags probeert baasje of ik komkommer lust. Mmmja kan er door maar ik moet er best wel wat op knabbelen. 's Avonds kookt ze wat wortelblokjes...hmmm is ook best lekker maar nog veel lekkerder ruiken die bolletjes die ze van mijn voeding heeft gedraaid. Ik ben benieuwd wanneer ik die krijg...

Op controle

Vrijdagavond ga ik terug op controle bij de dierenarts. De uitslag in mijn oortjes is erger geworden maar de kleur is blijkbaar niet zo rood meer. Dat vind de dierenarts best goed dat blekere kleurtje maar ze blijft het toch iets speciaal vinden mijn oren. De ontsteking is ook volledig weg dus dat is ook al heel goed maar ze blijft me met een vragende blik onderzoeken. Ze brabbeld iets over juveniele blablabla en haalt er een boek bij, nog één, nog één en dan nog één... Ze is niet helemaal 100% zeker van die juveniele blablabla maar ze wil het toch niet zomaar uitsluiten. Ze gaat ook op zoek naar andere plekjes op mijn lijfje en vindt er heel vaag een paar op mijn blote buik. Ik krijg een spray mee voor in mijn oren en spreekt af met mijn baasje dat ze op de hoogte gehouden wordt. Wat dat dan precies is die juveniele blablabla? Helemaal zeker ben ik het niet maar het zou iets met een huidontsteking te maken hebben. Alleen zou ik dan vochtige plekjes moeten hebben en alles is eigenlijk mooi droog ... Ik ben een speciaal gevalleke zegt baasje ;-)
De dierenarts is wel verwondert dat ik zo mooi stil blijf liggen op haar tafel als ze mijn buik onderzoekt en terwijl ze haar boeken leest...
Ik kan ook best wild zijn hoor maar of dat echt de bedoeling is ;-))

Beloning?

Omdat ik van de dierenarts nu niets meer extra mag eten ben ik dus mijn beloningen kwijt als ik train. Elke keer de baas mij nu aan de "VOET" roept zit ik in haar handen te knabbelen want ik verwacht gewoon dat daar een lekker kaasje zit. Grote tegenvaller dus.
We moesten toch naar de hondenschool dus ik hoorde baasje met de juf praten over hoe we het nu zouden gaan doen. Een speeltje...ik heb natuurlijk wel speeltjes waar ik dol op ben maar daar wordt ik ook een beetje zot van en daar ga ik in happen. Baasje is dus bang dat ik te wild ga worden voor de juf haar normen... Belonen met de stem en extra aaikes...hmmm vind baasje eigenlijk helemaal niet zo verrassend voor mij.
Maar we moeten er iets mee doen dus gaan we het veld op en we proberen er het beste van te maken. Ik krijg extra aaikes maar gooi mijn baasje toch steeds een blik toe van...waar is mijn kaasje. Ik kan er niets aan doen hoor maar ik heb het nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik echt wel werkte voor mijn extra hapje. Ik krijg nu een balletje voor mijn ogen, en soms dat lange touwspelletje waar ik graag in hap maar het kan me toch niet zo heel hard boeien. Veel aandacht geef ik dus niet aan mijn baasje maar des te meer aandacht geef ik aan mijn vriendjes en aan die grote muggen. We zijn dan ook maar vroeger van het veld af gegaan...
Baasje piekert zich ondertussen rot over hoe ze het moet gaan aanpakken. Ze wil in elk geval gaan vragen of ik misschien toch geen fruit tussendoortjes mag en deze morgen toen ze nog in bed lag...dacht ze aan een dummy waar je brokjes in kan steken. Dan zou ik in elk geval toch al de geur hebben... Want die vissnackjes die ze net had gekocht ruiken toch wel hééééél erg lekker. Vis...zou ik dat dan niet mogen als beloning?

Allergisch...

Pfff die oortjes van mij doen moeilijk.
Nu ik elke dag twee keer druppels in mijn oren krijg komt er toch nog een uitslag in ijn oorschelpen. Ik snap het niet. zouden die druppels er eigenlijk niet voor moeten zorgen dat mijn oortjes net beter worden? Baasje belde dus terug naar de dierenarts en die wou me terug zien ( allé mijn oortjes he ;-). En ja hoor, duidelijk een allergische reactie. Ik kreeg dus een prik in mijn achterwerk om de allergische reactie tegen te gaan en even stoppen met de druppeltjes ( jiiihaaa). En dan kwam het slechte nieuws...ik mag helemaal niets maar dan ook niets extra's bovenop mijn eten :-(( Geen kauwbotjes, geen tussendoortjes zoals gedroogde long, geen kaasjes als beloning bij mijn training, zelfs geen kip meer nu. Dat wordt dus echt moeilijk want ik ben zo een lekkerbekje. En waar moet ik aan knagen nu? Ik mag in elk geval niet aan de stoelen knagen van baasje...
Baasje heeft ook ander eten gekocht. De brokken krijg ik niet meer want daar zitten granen in. En ook in mijn KVV Duck zitten granen. Dus krijg ik nu enkel nog Duck zonder gluten. Geen tarwe en granen in mijn eten, geen rijst... Gelukkig is het wel nog lekker!
Het wordt dus wel even afwachten nu...

Nieuwe groep?

En deze morgen dan wel terug naar de hondenschool. Ik ben er in geslaagd mijn baasje met een goed gevoel van het plein af te laten gaan deze keer. Baasje had me thuis heel lief gevraagd of ik mijn best zou doen. Ik beloofde er even over na te denken maar ik liep nogal "wild". In het wegeltje blafte ik de longen uit mijn lijfje naar enkele honden. Andere honden mochten van mij gewoon passeren. Baasje dacht al dat ik het een beetje ging uithangen maar kijk... Ik ben heel rustig gebleven, deed mijn oefeningen vrij goed en heb wel gekeken naar mijn vriendjes maar heb er niet naar geblaft. En dat terwijl mijn twee herder vrienden best veel te vertellen hadden tegen elkaar. De gewone begeleidsters waren er niet en we kregen twee andere leraars deze keer. Eén daarvan moest ik even " VOLGEN" en pas toen hij met een stukje varkensoor mijn aandacht had volgde ik perfect zonder dat het stukje echt voor mijn neus moest gehouden worden. Een stapje verder in een juiste "VOLG" dus we gaan aan de slag thuis. Als ik de volgende keer goed mijn best doe mag ik zelfs misschien over naar een andere groep. Dat wordt dus werken de volgende drie dagen. Nu alleen maar hopen dat baasje ook zo een goed sterk geurend stukje heeft.

Tritia was jarig...

Woensdag zijn we niet naar de hondenschool gegaan. Tritia was jarig dus kwam er bezoek van haar meme Gent. Dat er voor zo een verjaardag slingers omhoog gehangen werden vond ik best wel leuk om te zien. Ik heb stiekem gehoopt dat de poezen er eentje losprutsten zodat ik er even aan kon trekken ;-) Ik heb dus ook kennis gemaakt met ballons en heb er natuurlijk eentje kapot gebeten. Ik heb ze liever als ze nog slap zijn ;-))
Zaterdagmiddag kwam er dan nog bezoek om Tritia haar verjaardag te vieren. Haar meme Ilse met haar hele lange vriend en twee kleine kids. Eentje was zo klein dat het nog niets zelf kon...daar heb ik natuurlijk even goed aan geroken. En dat andere zoontje...we waren allebei een beetje van hetzelfde kaliber ;-) Hij probeerde te prullen en te slaan naar mij, ik probeerde hem omver te springen. Baasje heeft ons dus wijselijk een beetje uit elkaar gehouden.
Ik vraag me af of ze voor mijn verjaardag ook zo slingers ophangen en of ik dan ook cadeautjes krijg...

Oorontsteking...

Het is even geleden dat ik hier kwam vertellen wat ik allemaal meemaakte. Is er dan niets gebeurd of heb ik niets geleerd? Jawel hoor maar baasje had het zo druk met van alles en nog wat.
Ik ben zelf ook ziek geweest...twee oorontstekingen. Niet niks en oooo zo pfffff. Ik wapperde met mijn oren van links naar rechts, krabbelde eerst links, dan rechts en terug mijn linkeroor. Dus toch terug mee naar de dierenarts samen met Bono. Oormijtjes kon de dierenarts niet vinden dus dat was al goed maar er moest wel zalf in. Nu ik kan zeggen dat ik toch wat heb tegengesprutteld. Zoiets nat en koud in je pijnlijke oortjes...er zijn leukere dingen. En mijn baasjes doen het nu ook twee keer per dag. Ik laat hen duidelijk merken dat ik het niet graag heb maar ze hebben gelijk als ze zeggen dat het moet. Ik kan niet wachten tot dat flesje helemaal leeg is...
De dierenarts vertelde dat ik de oorontsteking misschien wel had gekregen omdat ik allergisch reageer op iets. Of ik misschien poezeneten te pakken had gekregen...maar daar kan ik nog niet aan want dat staat echt wel hoog. Ander eten had ik ook niet gekregen behalve de frikandel...Vanaf vandaag mag ik dus geen frikandel meer eten... Heh, eerst die oortjes laten genezen, dan even afwachten en als het nadien goed blijft terug even frikandel proberen. Ook niets anders meer van vlees behalve wat kip. Ik hoop maar dat ik niet allergisch ben op iets van vlees. Het wordt dus even afwachten maar ik hoop dat ze niet terugkomen die oorontstekingen.
Met Bono is alles ook terug in orde gelukkig.

Allemaal kindjes...

Vandaag ga ik met mijn baasje mee om de kinderen van school te halen. Eerst een mooie wandeling en daarna door naar Robbe zijn school. We moeten nog even wachten voor de bel gaat dus leg ik me maar neer tussen de benen van twee dames waar mijn baasje mee staat te praten. Af en toe strelen ze me even en ik geef geen kik. Kijk ze even lief aan uit dank natuurlijk. En daarna loopt zowat die hee school leeg. Het ene kindje na het andere passeert me, soms met mama, soms met papa... Eentje is zo lief en zwaait naar me, daar wil ik graag even goeiedag tegen zeggen maar ik moet toch blijven zitten van baasje. Dus leg ik me terug neer en kijk het zo allemaal even aan tot Robbe eindelijk bij mij is. Even wat gek doen met hem, me laten strelen op mijn buik en dan gaan we door naar de school van Erica. Ook daar komen er twee dames naar me toe en vragen mijn baasje of ze me mogen strelen. Geen enkel probleem hoor, ik geef ze een lieve lik terug ;-) En als ook daar alle kindjes uit de school stormen zit ik mooi recht te kijken tot Erica er is. Een flinke knuffel van haar later heb ik het wel gezien. Baasje blijft nog even met me staan, maar ik ga gewoon in een hoekje neerliggen. We gaan dan maar door naar huis en ik ben helemaal blij als we thuis zijn want ik heb zo een dorst! Ik mag niet naar binnen dus brengt het baasje drinken naar buiten. Wanneer ik dan wel naar binnen mag? Een plasje in de tuin (i.p.v. in de living) later ;-)

Mijn maatje...

Mijn maatje Bono is ziek... Zijn pootje stond helemaal gezwollen dus gaan we naar de dierenarts. Je leest het goed...we, want ik ga ook mee. Voor mij is het tijd om opnieuw een spuitje te krijgen. Phoeh, dat doe ik dus zonder een kik. Robbe en Tritia hebben immers lekkere snoepjes van de dierenarts voor mij ;-) De weegschaal geeft 13,6 kg aan en voor de rest ben ik een voorbeeldige meid. Dat er van mij gezegd wordt dat ik wat agressief ben en een karakterke zou worden , daar twijfelt die lieve dierenarts toch ook aan net zoals mijn baasjes. Ik heb mooi aan me laten voelen en ook mijn oren mocht ze zonder probleem nakijken...
En daarna was het aan Bono om op die hoge tafel te staan. Nog nooit gezien dus ik wil toch wel op de eerste rij staan. Pootjes in de lucht en op de tafel dan maar...maar daar is baasje niet mee akkoord. Hmmm dan maar neerliggen op de grond maar ik hou het toch in de gaten hoor. De dierenarts is niet zo heel blij met Bono zijn pootje en hij krijgt pillen mee om te slikken. Hij heeft ook koorts en voelt zich dus blijkbaar echt niet goed. Daarom dat hij zo chagerijnig naar me doet...
Baasje zegt dat ik nu maar wat lief moet zijn voor hem en dat wil ik ook maar blijkbaar ben ik toch nog een beetje te wild want hij blijft tegen me grommen als ik wat te dicht kom. Ik wil gewoon wat tegen hem liggen en hem wat gezelschap houden nu hij niet kan stappen... Hopelijk helpen die pilletjes snel ...

Stomme juf...

Woensdagavond dus terug hondenschool. Maar ik en mijn baasje keren met een dubbel gevoel terug naar huis. Het begon heel goed. Ik was rustig en had echt wel aandacht voor mijn baasje. Tussendoor deed ze ook een zoekspelletje met me waardoor ik mijn aandacht eigenlijk niet zo naar de vriendjes liet gaan. Baasje blij en ik blij met de extra snoepjes die ik vond. Ik kreeg een complimentje dat ik zo rustig was van een meneer en als de juf bij ons kwam met de paraplu fo met de buggy sprong ik niet op, gaf geen aandacht. Super toch!
Maar hoe later het werd hoe zotter ik werd. Er vlogen van die grote muggen rond dus die wou ik opeten. Aan de lange lijn om "HIER" te oefenen...ik vond het helemaal niet leuk dat de juf aan mijn leibandje prutste dus ja ik heb naar haar gehapt. En mijn baasje was nog niet eens ver genoeg weg of ik liep haar al achterna. Ik wou helemaal niet weg van haar! Tja, ik had eigenlijk wat liever moeten zijn voor de juf en heb het niet zo bedoelt maar...
En dan nog wat later wou een andere juf met mij wat "VAST-LOS" oefenen maar ik had geen zin om naar haar te luisteren. Baasje stiekem blij dat het bij die tweede juf nu ook niet meteen lukte om mijn aandacht te krijgen ( die muggen waren zoooo interessant!). Ze verdoezelde het door even een algemene uitleg te geven en probeerde pas nadien om mijn aandacht terug te krijgen. En ja, ze maakte mij dan nog gekker met dat speeltje en ik heb terug gehapt. Iets te hard blijkbaar want die juf zei dat het echt pijn deed. Ze wou me nadien proberen kalmeren en begon over mij te strelen terwijl ze me wat blokkeerde. En kijk dat heb ik nu niet graag zie dat ik geblokkeerd wordt en ik ben nog wilder geworden. Ze nam me mee naar een paal en bond me daar aan vast. Phoeh, niet echt slim van haar want ik zag allemaal slingertjes hangen die heen en weer gingen door de wind. Dus begon ik daar maar in te bijten en er me te spelen. Maar dat vond ze dan weer niet goed en nam me dan mee naar de afsluiting en ze bond me daar vast. Helemaal niet mee akkoord! Ik trok en trok zo hard ik kon aan mijn bandje om los te geraken " 't Zal een karakterke worden maar dat komt wel goed" hoorde ik haar zeggen. Daarna kreeg ik een "En nu is het genoeg!" ...
Ik heb me dan maar met mijn kont naar haar toegelegd en ben ik het gras beginnen bijten. En kijk na een tijdje kwam ze terug en wou me terug strelen. Ik heb haar maar laten doen...zo raakte ik misschien van haar af. Mijn baasje? Die moest gewoon staan toekijken maar ik zag dat ze eigenlijk ook niet akkoord was...Vanzodra ze kon heeft ze mijn leiband dan ook overgenomen en is van het plein afgegaan met mij. Gelukkig is ze niet boos op mij en ziet ze echt wel in dat ik niet mezelf was. Ze weet ook dat ik het niet fijn vind als ze zo aan mij sleuren. Waarom negeerde ze mij niet gewoon zoals mijn baasjes doen. Ik zou echt wel door gehad hebben dat ik moest kalmeren en ik zou ook veel vlugger gekalmeerd zijn. Baasje heeft thuis nog even met me geknuffeld en me verzekerd dat ze die juf helemaal niet geloofd...ik ben niet aggressief, ben heel lief alleen dat happen zou ik moeten afleren... We werken er samen aan en we zullen die juf eens laten zien!