maandag 31 augustus 2009

Tandjes tonen...

Het is al een hele tijd geleden dat ik nog eens foto's in mijn berichtjes meestuurde. Baasje heeft het nu terug wat onder controle en maakte een tijdje geleden al volgende samenstelling.
Van links naar rechts zie je mij in het water aan de zee in volle ontdekking, met mijn hoofdje op het skateboard rusten omdat ik me ziek voel, graven in het zand aan de zee in de hoop om een zandmanneke te worden, eentje in mijn lievelingsstruiken, op de oude beddenveringen op de hondenschool en het krijgen van mijn chip ( zie je dat lekker vleesje dat ik net weghapte?) en een spuitje...De verhalen kwamen al voorbij en nu dus foto's....


Zaterdag merkte mijn baasje trouwens waarom ik nu zo regelmatig eens aan mijn staart zit te knagen... Tussen al mijn "puppyhaartjes" zit een grote plek met langer prachtig blinkend haar! Mijn vacht begint te veranderen en zelfs op mijn rug begint mijn puppevachtje plaats te ruimen voor mijn nieuwe vacht. Mijn baasje heeft al gezegd dat ik ook van kleur begin te veranderen...fascinerend vind ze dat want ze is toch benieuwd hoe ik ga kleuren.
En zondag was het dan opnieuw hondenschool. Er is terug een duitse herder bij gekomen dus die heb ik natuurlijk heel goed moeten bestuderen ;-) Ze is wel wat ouder dan mij maar zou als het kon toch ook graag met mij spelen. Spijtig toch dat dat niet mag tijdens de les want ik sta eigenlijk te springen om eens lekker uit de bol te gaan met wat vriendjes. Maar eerst maar wat luisteren en mijn oefeningen zo goed mogelijk proberen uitvoeren. En dan is het eindelijk zo ver...we gaan naar de puppyspeelweide... Ik mag met nog drie grotere hondjes op een weide en laat me helemaal gaan...samen met nog een ander hondje wordt ik eigenlijk een beetje te wild. De juf vindt het tijd dat we even uit elkaar worden gehaald maar zodra we los mogen gaan we toch terug naar elkaar... Kaaiiiiit en ik laat mijn vriendje los...maar hij zoekt me ook telkens terug op. Na een minuutje heb ik het wel gezien en ik wil het eigenlijk niet meer...zou hij stoppen als ik mijn tanden laat zien? Baasje is best wel onder de indruk dat ik zo hard mijn lipjes optrek maar de juf zegt dat ik daar eigenlijk wel het recht toe heb... Veel langer wordt er niet meer gespeeld en baasje kalmeert me zo goed als ik kan. Maar zolang die andere pupjes in mijn zicht zijn blijf ik toch wel wat opgewonden om te spelen...misschien volgende keer?

zaterdag 29 augustus 2009

Snuffel snuffel...

Terwijl ik vandaag met mijn baasje lekker aan het wandelen ben ik het park maak ik kennis met een hele grote machine met bovenop een man die het bestuurd. Baasje roept me bij haar en samen kijken we het eeven aan. Blijkbaar is dat de machine die zomaar al mijn bloemekes afmaaid! Nu ik als klein ukje kan er niets tegen beginnen en mijn baasje heeft blijkbaar ook niet de intentie om te vragen of mijnbloemekes mogen blijven staan dus ik heb het na een paar minuutjes wel gezien.
Maar het machientje dat ik hoor als we naar huis gaan dat is andere koek. Het maakt het gras korter en de man moet er gewoon achter lopen maar oh mijn god wat maakt dat een lawaai!. Ik hou er helemaal niet van en het liefst van al zou ik via de brievenbus naar binnen vluchten. Alleen hangt die tegen de muur dus baasje zegt dat dat niet kan...
Maar goed, ik hoop dat ik dat niet te snel meer tegenkom...
En vandaag heb ik nog een nieuw spelletje leren kennen. Baasje had een vleesje op de grond gelegd en toen ik dat had opgepeuzeld rook ik een spoor...en hé aan het einde van dat spoor lag er nog een vleesje! Nog verder gesnuffeld en kijk...nog een vleesje en... Een spelletje naar mijn hart natuurlijk want ik kan door goed te ruiken vleesjes vinden!! Twee keer heeft mijn baasje zo een spoor uitgelegd en ik hoop dat ik dat morgen nog twee keer mag doen, of drie keer of vier keer... ;-))

vrijdag 28 augustus 2009

Skate-girl

Moest je mijn baasje horen lachen...ik had het skateboard ontdekt van de kids en omdat ik dat nog niet kende moest ik het toch onderzoeken. Dus ik zette er één pootje op en hé...dat ding rolde weg! Dus zette ik er mijn tweede pootje op om het tegen te houden maar dat board trok mijn voorpootjes steeds weg van onder mijn lijfje. Ik hoppelde er dus met de achterpootjes maar achteraan. Voor ik het wist stond ik een gans eind verder in de living voor ik er af kon springen. Nou zo snel zie je mij daar niet meer op...ik loop liever met de pootjes op de grond, dat gaat trouwens even snel hoor.
Waar ik met mijn kleine verstand ook nog niet bij kan zijn die figuurtjes die in die grote glazen deuren en uitstalramen wonen. Elke keer als ik langswandel is dat beestje daar ook, maar als ik stop met bewegen dan stopt dat beestje ook. Er zijn er zelfs die identiek op mijn baasjes lijken. Soms twijfel ik echt naar wie ik nu moet gaan kijken...Héél bizar hoor.
En vandaag ook een nieuw commando tijdens de oefeningen. " STA" en dan lokt baasje me met een kaasje een beetje vooruit. Ik heb het nog niet helemaal door want als ik dat kaasje zie wil ik natuurlijk gewoon lekker op mijn poeppie zitten om het op te smullen en dat mag blijkbaar niet... Zou ik echt op mijn 4 pootjes moeten blijven staan? Ik zit veel liever...
Komt wel goed, maar het gaat best snel hoor al die commando's. Maar het beste dat ik er steeds iets lekkers mee kan verdienen ;-)

donderdag 27 augustus 2009

Mijn beste beentje voorgezet

Vandaag was er terug hondenschool en omdat het deze keer niet zo warm was, was ik er lekker bij met mijn hoofd. Helemaal klaar wakker en luid blaffend ben ik het veld op gegaan. Ze mochten weten dat ik wakker was deze keer ;-) Ik heb mijn uiterste best gedaan maar soms was het best wel moeilijk om aandacht te geven aan mijn baasje. Naast ons waren er immers wat grotere honden aan het oefenen en eigenlijk wou ik heel graag met hun meelopen. Maar toch maar eens bewezen dat ik wel aandacht heb voor mijn baasje als het nodig is. We mochten voor de eerste keer aan de lange lijn en dan moest baasje wat verder gaan staan. Als de juf ja zei moest baasje mij roepen. Natuurlijk ging baasje vrij ver staan maar de juf dacht dat ik het niet zou kunnen omdat ik toch vrij afgeleid was...dus baasje moest dichterbij komen. Zoveel dichter kwam ze toch lekker niet en toen ze riep ging ik er als een speer vandoor recht naar mijn baasje. HA, zie je wel juf dat ik het wel goed doe! Moest juf weten dat baasje haar hier zelfs al verstopt terwijl ik haar moet zoeken ;-)
Later op de les mochten we dan een parcourtje doen, door banden, tussen flessen, over en op dingen, ... Ik deed het allemaal ...met mijn baasje vaker achter mij dan naast mij. Ik wou zo graag mee met dat hondje voor mij ;-) Ik besloot ook een extraatje te geven en draaide een warm pakje. Iedereen direct in de aanslag, en baasje meteen een zakje in de hand...bleek dat iemand anders in een oud pakketje was gestapt en dat zat zomaar over gans haar voet gesmeerd :-) Mijn baasje heeft het netjes in een zakje verpakt alleen mocht ik niet mee om het weg te dragen...ik moest even bij de juf blijven en dat vond ik niet zo leuk. Ik keek dus heel goed naar mijn baasje en mocht ze er vandoor gaan dan trok ik mij los hoor om haar achterna te gaan. Gelukkig kwam ze wel terug en we waren best blij dat we terug bij elkaar waren.
Ik heb echt wel mijn best gedaan, al zeg ik het zelf ;-) Mocht ik nu gewoon de volgende keer maar eens los lopen met al die andere hondjes...dan zou ik me pas uitleven.

woensdag 26 augustus 2009

Terug een weekje ouder

Het is dinsdag dus ik mag mezelf een weekje ouder noemen. Baasje wil dus terug met mij op de weegschaal maar de batterij laat ons in de steek. We gaan dus de oude wijzerversie gebruiken...en hierop weeg ik ongeveer 8 kilo. Met die wijzers zie je geen 100 gram verschil natuurlijk maar na de weging bij de dierenarts moet die +/- 8 kilo wel juist zijn. Meten lukt ook niet zo heel goed...ik laat me wat te veel doorzakken als ik merk dat baasje iets op mijn rug houdt. Maar we moeten toch vaststellen dat ik terug gemiddeld drie cm gegroeid ben op de laatste week. Baasje krijgt dus weer maar eens gelijk dat ze me echt ziet groeien ;-)
Toen we deze avond nog even gingen wandelen heb ik ook kennis gemaakt met een dalmatier die hier twee huisjes verder woont. Een teefje dat ik eerste even besnuffelde...en waar mijn haar voor de eerste recht bij ging staan! Maar daarna wou ik er wel graag even mee spelen dus ik ging wat rond haar staan springen en door de pootjes heen met de poep in de lucht... Ze had er niet veel aandacht voor en ze ging ook al vlug met haar baasje door. Had baasje mij nu niet tegengehouden was ik wel gewoon met haar mee naar haar huis gestapt. Misschien een andere keer baasje?

maandag 24 augustus 2009

De Zelzaatse brug over...

Vandaag kwamen dus de nichtjes en het neefje van mijn kids spelen. Hele toffe kids hoor want ze hadden veel aandacht voor mij en als ik moe was lieten ze me lekker slapen. We hebben ook samen gewandeld in het park en toen ze zich even verstopten heb ik ze ook zo goed als ik kon gezocht...zij hadden namelijk ook zo lekkere kaasjes van mijn baasje gekregen ;-)
Vandaag verder nog veel nieuwe dingen. Omdat het terug best wel warm was heb ik 's middags mijn eerste ijsje gekregen. Een klein ding dat mijn baasje KONG noemt zat gevuld met bevroren yoghurt en geraspte appel. Mijn eerste probleem was dat die kong dus niet zomaar bleef liggen maar veel te makkelijk wegrolde. Na een tijdje had ik dat toch een beetje onder de knie en heb ik me heerlijk uitgeleefd. Ik vond het zo lekker dat ik de kong van Bono ook geplundert heb. Hij wou het helemaal niet hebben en het lag daar al meer dan een uur. Enkel Garfield heeft er ook wat van genoten. Nu, voor mij mag mijn baasje dat nog eens maken hoor!!
En dan de avondwandeling...we gingen iets nieuws proberen en ik hoorde mijn baasje praten over een brug. Eerst langs de straatkant helemaal tot op het einde...geen gras deze keer maar ik kon daar mee leven ;-) Dan via een smal padje naar die grote straat waar al die luide auto's steeds voorbijrijden. En voor ik het wist liepen we op de straat zelf! Auto's, mobilletjes, fietsers,...allemaal bolden ze me voorbij. De een al luidruchtiger dan de ander maar ik liet hun niet merken dat ik het liefst wat stiller had. Ik ben gewoon doorgestapt dus baasje was heel lief voor me en bevestigde steeds hoe flink ik wel was. En toen we boven kwamen maakte ik eindelijk kennis met die brug. Iets dat dus blijkbaar vrij hoog zweeft met klotsend water eronder. Héél interessant, vooral dat klotsende water. Zouden daar visjes inzitten? Ik ben gewoon regelmatig eens gaan neerzitten om het allemaal in mij op te nemen. Of ik stak mijn snuit even door de tralies heen. Ik kreeg ook steeds andere ondergronden onder mijn pootjes, zelfs mijn baasje Tritia merkte op dat het steeds veranderde. Maar dat viel best wel mee en het hield mij niet tegen. Wat ook zo raar voelde was dat die grote vrachtwagen er in slaagde om die brug zo te laten daveren...heel raar hoor die trillingen door mijn teentjes heen ;-) Het was best wel wat luid die vrachtwagen maar ik was niet echt bang! Dikke pluim dus terug voor mij. Eens we aan de overkant waren kreeg ik van mijn baasje ook nog eens het commando om af te gaan liggen. Blijkbaar wou ze even zien of ik op die rare ruwe gebubbelde ondergrond ook zou gaan liggen en tja...ik laat me niet kennen hé ;-) Daarna gewoon terug naar de overkant, even tussen de tralies kijken en wat ruiken...
Baasje was echt heel trots op mij en zeg nu maar zelf...had ze daar niet het volste recht toe ;-))

zondag 23 augustus 2009

Waar is die schaduw?

Zondagmorgen dus de hondenschool op het programma. Ik rij ook voor de eerste keer in de koffer naar daar. Ik probeer om te protesteren en zo mijn gelijk te halen maar het mag niets uithalen. Even spring ik op om buiten te kunnen kijken maar baasje zegt dat dat niet mag. Er zit niets anders op dan gewoon lekker te gaan liggen. Gelukkig zit baasje nog net voor mij op de achterbank en krijg ik af en toe iets lekkers omdat ik flink ben ;-)
Op de school ben ik natuurlijk blij dat ik al die hondjes terug zie maar...wat is het warm! Dus vanzodra we op het plein staan zak ik terug door mijn pootjes. Deze keer terug de andere leerkracht en ook zij stond erbij en keek er naar omdat ik zo loom was. Tja mensen, jullie moeten maar eens met zo een dikke zwarte vacht in de volle zon rondlopen. Dolblij ben ik dus als ze een pot water op het veld brengen en ik wat kan drinken. Mijn poot steek ik er met veel plezier ook even in om wat af te koelen. Daarna doe ik zoals ik al gans de tijd doe...kijken waar mijn baasje haar schaduw is en mij daar dan neerleggen. Als baasje opzij gaat...schuif ik gewoon mee op. Naar mijn tandjes kijken is dus geen enkel probleem, te loom om te reageren. En die grote felgekleurde paraplu die draaien ze maar zot naast mij ...ik kan me hiervoor echt niet rechtstellen. "VAST" en "LOS"...zal voor een andere keer zijn...wie wil er nu in een touw bijten op dit moment. Na de les praat baasje nog even met een andere trainster omdat ik de gewoonte heb mijn kinderbaasjes iets te enthousiast te begroeten als ze 's morgens opstaan. Ik hap dan lekker in hun pyama omdat ik blij ben dat ze terug wakker zijn. Baasje krijgt wat tips mee om te proberen. De trainster bevestigt ook wat mijn baasje al dacht...ik ben een onderdanig pupje. Twee keer hoor ik ook dat ze denken dat ik ouder ben dan dat ander duits herder teefje bij ons in de groep...terwijl ik twee weken jonger ben. Baasje vroeg zich al af of ik rimpeltjes had gekregen en er zo ouder uit zag ;-) Ik ben nu eenmaal goed aan het groeien...
Thuisgekomen is mijn kaars helemaal uit en ik slaap gewoon de middag door. 's Avonds gaan we dan nog even wandelen. Terug naar het wegeltje waar ik allemaal auto's zie en hoor passeren. Ik besluit mijn baasje maar eens blij te maken en ga zelf steeds iets dichter bij die drukke weg gaan staan en leg me uiteindelijk neer in het hoge gras. Als ik echt bang ben kan ik dan nog wegduiken ;-)) maar eigenlijk steek ik elke keer benieuwd mijn snuitje omhoog. Goed he voor iemand die bang is van voorbijrijdende wagens!! Morgen komen er twee nichtjes en een neefje bij ons spelen...zouden ze met mij ook willen spelen?

Eerste keer alleen...

Het is zaterdag en bijna school. Al dagen hoor ik mijn baasje Erica maar vertellen over die school en hoe ze er naar uitkijkt om te gaan. Zou dat zoiets zijn als mijn hondenschool? Het moet vast en zeker nog specialer zijn want de baasjes gaan vandaag naar de kapper, gaan nieuwe schoenen kopen en ze komen met een hele stapel nieuwe kleren binnen. Ik mocht niet mee naar al die winkels. Dus toen mijn baasje met de kids vertrok naar de kapper liet ze Bono vooraan in de living en ik moest met een beentje in de keuken gaan zitten. Ik was daar eigenlijk niet echt blij mee en dat heb ik dan ook laten merken. Ik ging zielig wat piepen en neuten in de hoop dat ze terug kwamen om mij in de living te laten. Mijn baasje kwam niet terug maar baasje Danny die kwam wel van boven naar beneden ;-) En toen de baasjes 's middags naar de schoenenwinkel en klerenwinkel gingen probeerden ze het anders. Bono in de keuken en ik in de living. Elk met een gigantisch en lekker ruikend bot. Baasjes naar buiten en ik hélemaal stil. Ik had wel wat anders te doen dan te piepen ;-)
Toen ze thuis kwamen was ik nog steeds stil...maar wat ik allemaal uitspookte toen ze weg waren dat blijft mijn geheim ;-))
's Avonds ook nog wat in het park gaan oefenen op mijn commando's. Deze keer wat verder in het park, dichter bij de grote straat met al die luide auto's. Niet te dicht maar toch dicht genoeg om ze af en toe te zien passeren en zeker dicht genoeg om ze goed te horen. Ik heb me niet laten kennen en heb mijn commando's heel goed gevolgd. Dikke pluim dus voor mij. Ik heb ook voor de eerste keer een klein tentje gezien op wieletjes waar een klein mensje in zat. Daarvoor ging ik toch even op mijn poep gaan zitten zodat ik het goed kon bestuderen. Daarna nog wat in het park en baasje al wat laten wennen aan hoe het zal zijn als ik in de pubertijd zal zitten... zij roept en ik ...kom niet ;-)) En al zeker niet als ik een lekkere duivenpoep zit op te eten! Stiekem wil ze die altijd voor haarzelf maar ze moet zelf maar een gaan zoeken hoor!

Yammie...

Eergisteren ( vrijdag dus) heb ik eindelijk het nut van die grote oranje bal ontdekt. Blijkt dat, als ik er tegen ga duwen met mijn snuit of poot hij gaat rollen en er...koekjes uitvallen!!



Ik hoef dus niet te vertellen dat ik dat natuurlijk een heel leuk speelgoedje vind ;-)
Toen we bij de dierenarts waren hoorde ik mijn baasje trouwens vragen wat ik zo nog allemaal mag eten en snoepen. Ik hoorde iets over yoghurt...en dat mijn baasje dat zeker eens ging proberen in een kong wat dat ook mag zijn. En vandaag mocht ik er al even kennis mee maken met die yoghurt... Wat denk je ...vond ik het lekker?

vrijdag 21 augustus 2009

Naar de dierenarts

Het is deze morgen al terug veel te warm voor mij dus baasje gaat niet met me wandelen. In ruil daarvoor oefenen we wat vaker op enkele commando's. "ZIT" wordt herhaald, "HIER" en we beginnen ook met "AF". Mijn baasje heeft nu een trucje waardoor ik echt helemaal door de pootjes moet omdat ik onder haar veel te lage been de limbo moet gaan dansen ;-)
Als ik al neerzit ga ik nu ook iets makkelijker door de poten heen tot "AF" dus dat is ook best flink van me toch. "LET OP" wordt ook wat moeilijker voor me gemaakt. Eerst bracht baasje het stukje kaas alleen tot aan haar kin en moest ik haar aankijken. Nu werkt ze met twee stukjes kaas en plots doet baasje haar twee handen opzij. Ik moet dan naar haar blijven kijken en niet naar die héérlijke stukjes die me maar blijven roepen "Eet me op, eet me op..." Maar ik kan me vrij goed beheersen en blijf best lang naar mijn baasje kijken. Flinke pluim voor mezelf en natuurlijk ook een stukje kaas ;-)
's Avonds gaan we ook naar de dierenarts. Eens ik op de tafel zit komt er nog een meneer bij en die heeft me daar lekker ruikend vlees bij! Kalkoenham hoor ik en dat houdt hij zo voor mijn neus...en hap...weg is het. Is er ondertussen iets gebeurt? Ik moet denken van wel want de dokter gaat met een machientje over mijn nek en ik begin te piepen. Hebben ze een pieper in mijn vel gestoken?? Nog een keer en ja hoor...ik piep! Niet te lang bij stilstaan want er is nog wat van dat lekkere vlees over...deze keer geeft baasje het...jammie is dat. Blijkbaar is er een naald in mijn poep geprikt maar dat heb ik helemaal niet gemerkt. Ik heb dat vlees nog nooit gekregen en ik kan me dus niet druk maken om wat ze aan mijn arrière zitten te prutsen. Dat vlees moet gewoon ontdekt worden ;-)
Thuis houden we het verder rustig ( op wat dollen met Bono en de poezen na natuurlijk) en dan maar lekker slapen...
Oh ja...wist je dat ik bij de dierenarts maar liefst 7,450 kg woog! Hahaha je moest de dierenarts haar gezicht gezien hebben. Ik ben nu eenmaal een flinke meid die altijd haar potje leeg eet en natuurlijk heel graag werkt voor wat extra's ;-) En blijkbaar groei ik terug zo hard dat mijn baasje mij letterlijk groter ziet worden...benieuwd of ze gelijk krijgt. Slaapwel!

donderdag 20 augustus 2009

Zooooo loom...

Ze voorspelden woensdag de warmste dag van het jaar en ze kregen gelijk...het was om te bakken buiten. Gelukkig ging mijn baasje heel vroeg met me gaan wandelen en voor de rest van de middag bleef ik gewoon lekker binnen. Veel geslapen en af en toe even naar buiten om natuurlijk mijn buikje leeg te maken ;-)
Wat later op de avond maakten we ons klaar om naar de hondenschool te gaan. Met de auto natuurlijk maar deze keer ontdekte ik iets nieuw aan de auto...als ze dat raampje naar beneden doen kriebelt er een fris windje in mijn neusgaten. Ik moest mijn snuit behoorlijk in de lucht stekn om het te kunnen ontdekken, en ik had het eigenlijk vrij vlug gezien maar toch...het is best wel leuk.
Als we aankomen op de hondendschool stap ik uit de auto en de eerste hond die ik zie begroet ik uitbundig met luid geblaf...maar die hond kent geen manieren want hij loopt straal voorbij en blaft niet eens een goeiedag terug naar mij. Ik probeer zo veel mogelijk in de kantine te gaan liggen op de kille vloer...het is echt wel warm. En als de les begint merkt mijn baasje meteen al dat ik eigenlijk niet veel zin heb...die vloer voelt echt goed aan ;-)
Op het plein leg ik mij constant neer. worstje voor mijn neus is echtn iet genoeg motivaite om mij recht te stellen en me moe te maken. Ik slaag er zelfs in om even te slapen in het lekkere gras. En ocharme baasje maar proberen om met mij wat oefeningetjes te doen. Voor wat kaas wil ik dan toch even de pootjes strekken maar even snel ga ik door mijn pootjes heen naar beneden ;-) Met de hulp van de begeleidster wandel ik toch evenover de kleine wipplank ( doet me niets) , en ik ga toch verder flink rond de autoband en tussen de kegels door maar dan is het toch ook terug voorbij. Mijn baasje tilt me op om even in een rolstoel te gaan zitten...'t is me allemaal eender...als ik maar niet hoef te wandelen. Tot ik de oude "ressorbak" van het bed ontdek. Daar zit zowaar een ander snoepje tussen de veringen en dat ruikt wel lekker. Eén keer er op, op vraag van het baasje, en nadien...op eigen verzoek. Lekker hobbel de bobbel heen en weer en natuurlijk ook even neerliggen ;-)
Veel meer heb ik eigenlijk niet gedaan (moet ik nu blozen?). Ik beloof het baasje, ik maak het goed de volgende les...als het niet zo warm is natuurlijk ;-)

woensdag 19 augustus 2009

Mijn oortje...

Staat nog altijd recht! Ik ben gisteren ook negen weken geworden...dat schiet aardig op. Mijn baasje hoor ik steeds vertellen dat ik zoveel gegroeid ben. Blijkbaar ziet ze me letterlijk groter worden? Ze krijgt gelijk...ik ben maar liefst 3,5 cm gegroeid?? En dat op één week, ik doe mijn best ;-)
Baasje wil me ook heel graag "AF" leren maar ik snap het niet zo goed. Eerst laat ze me zitten, dan houdt ze een kaasje voor mijn snoet en gaat daarmee naar de grond...en ik stel me recht om het te nemen maar dat is het blijkbaar niet ;-) Dus helpt ze me een beetje door mijn ene pootje naar beneden te begeleiden. Echt van onder de indruk ben ik daar niet door, maar ik heb lekker mijn kaasje;-) Ben er zeker van dat dat nog vaak zal geoefend worden. Laat maar komen die kaas ;-)

dinsdag 18 augustus 2009

Zo veel ontdekt...

Ik ben een paar daagjes niet langs geweest maar ik had zoveel te ontdekken dat ik er niet toe kwam. Baasje Danny had een verlengd weekend, het was mooi weer dus...

Maandag 17 augustus 2009

Mijn baasjes blijven vandaag rustig thuis. Gewone gang van zaken dus. Wat wandelen, wat spelen, wat slapen en dat allemaal met mijn ene oor helemaal recht! Elke keer zie ik mijn baasje kijken naar mijn oor. Ik denk dat ze het prachtig vind. Nu alleen mijn andere oortje nog maar dat hangt nog helemaal flappie.
's Avonds gaan we nog even gaan wandelen maar plots komen de kinderen aangestormt "Ze zijn er!" en mijn baasje duikt achter de struiken. Pas als een auto geparkeerd is en de bestuurder ook de deur achter zich heeft dichtgetrokken van ons huis wordt ik op de arm genomen en sluipen we de tuin binnen. Daar wordt ik op de grond gezet en gaat mijn baasje gewoon langs achteren naar binnen. Ik snap er niets van en loop haar gewoon achterna. In de living zie ik drie mensen staan en ik wordt opnieuw bewondert. Ik moet echt wel gaan geloven dat ik een schoon snoetje heb ;-)
Die mensen hebben ook een klein hondje mee en ik en Bono willen natuurlijk op onderzoek uit. Ze laat zich niet zo makkelijk besnuffelen maar heeft wel het voordeel dat ze zich in de zetel achter haar baasje kan verstoppen. Een paar keer is ze maar op de grond gekomen en 1 keer heb ik ze dan ook helemaal onder mij gekregen ;-) Vond ze niet zo leuk blijkbaar maar eigenlijk wou ik alleen maar spelen. Nu ja, we hebben nog een tijdje geprobeerd om elkaar wat beter te leren kennen maar daarna waren we te moe. Fleurke, Bono en ik zijn gewoon in slaap gevallen en plots was ze weg. Misschien tot de volgende keer Fleur?

Zondag 16 augustus 2009

Als mijn baasjes vandaag allemaal wakker zijn gaan we terug weg met de auto. Wat is dat toch met die mensen...ze hebben toch ook voeten? Ok geen vier zoals wij maar toch twee...is toch ook de moeite;-)
We komen terecht op iets wat lijkt op mijn hondenschool. Een klein gebouwtje, een groot plein met veel speeltjes en héél veel honden. Veel te snuffelen dus maar toch blij als mijn baasjes zich op een stoel neerploffen. Ik plof gewoon onder tafel neer in het zachte gras en besluit geen poot meer te verzetten. Laat die honden maar voorbij komen, laat ze maar blaffen, 't zal me worst wezen. Alleen dat luide klappen van al die mensen haalt me een paar keer uit mijn slaap. En telkens vraag ik me af waar dat voor nodig is maar even snel leg ik mijn hoofdje weer neer. Ook als de vrienden van mijn baasje er bij komen zitten laat ik me niet van onder de tafel lokken. Ik wil best wel eens mijn ogen open trekken of even op de schoot maar verder doen ze maar. Ook in de auto naar huis laat ik mij niet kennen... 's Avonds is een paar andere mouwen ;-) Ik heb nu wel genoeg energie voor tien en dat zullen ze geweten hebben. Een wandeling in het park kan me een klein beetje laten uitrazen maar 's nachts...speel ik toch gewoon ekker nog wat met de poezen ( of probeer het toch maar ze lopen steeds weg :-( )


Zaterdag 15 augustus 2009

We stappen vandaag in de auto en ja je raad het al...ik heb daar eigenlijk niet zoveel zin in. Af en toe wat neuten, wat links en rechts op baasjes schoot... Het duurt best lang eer we er zijn en ben dan ook dolgelukkig als ik kan uitstappen en even in het frisse gras kan gaan liggen...het wordt warm vandaag. Terwijl ik even geniet in het gras neemt mijn baasje een raar machientje dat een vervelend geluid maakt. Er moet eenband opgeblazen worden, ze doen maar ik stoor me er helemaal niet aan. En dan even wandelen...ik ben benieuwd waar we nu eigenlijk heen gaan. Na een tijdje krijg ik zand onder mijn pootjes en komen hele hoge sprieten gras me kriebelen in mijn neusje. Allemaal mensen die neerzitten in het zand, plastieken spulletjes op de grond...zouden wij ook zomaar neerzitten op de grond? Ja dus, en er wordt zelfs een tentje opgezet. Dat wordt dus mijn plekje ;-) Als de baasjes met alles klaar zijn nemen ze me mee naar iets wat de zee noemt. Ik wil het best wel eens onderzoeken en ga er met mijn pootjes in..wat later mijn baasje achterna maar helemaal gerust ben ik er toch niet in hoor. En mijn poepje is ondertussen ook terug nat dus dat maak ik snel even proper. Maar mijn baasjes vinden het blijkbaar wel heel leuk dat water dat zo heen en weer gaat. Na een tijdje heb ik het wel gezien en wil eigenlijk liever terug naar mijn plekje. Daar val ik gewoon heerlijk in slaap en laat alles wat aan me voorbij gaan. Als ik wakker word en mijn baasjes aan een smeltend ding zitten te likken krijg ik ook een lekker kauwbotje. Ik ben klaarwakker en mijn baasjes nemen me terug mee naar de zee. Ze mogen doen wat ze willen maar ik ga er niet meer in. Heel even worden mijn pootjes nog nat maar that's it! Nog even wat in mijn tentje gaan uitrusten en dan ontdek ik wat er wel leuk is aan dat strand...je kan daar enorm leuke putten maken zeg! Mijn snoetje zit helemaal onder het zand, kraakt tussen mijn tandjes maar dat doet me niets. Dieper zal ik geraken misschien wel tot in Timboektoe! Spijtig genoeg i het dan toch tijd om naar huis te gaan. Ik neem in elk geval een heleboel van dat zand mee in mijn vacht om thuis nog wat verder te kunnen spelen ;-))
Mijn baasje vind het niet zo'n goed idee en leert me thuis nog iets nieuws...hoe haal je zand en zout van de zee uit de vacht van een hondje. Ik wist nog helemaal van niets en ging braaf naar mijn baasje maar wat er toen kwam! Zomaar water uit een ijzeren ding met een slang aan. Ik heb geprobeerd om uit die kuip te springen ( maar mijn baasje hield me tegen), ik het gejankt dat het een lieve lust was ( maar Bono kwam me niet helpen), ik heb het van mijn lijfje proberen schudden maar het bleef maar komen... Mijn baasje heeft me dan geprobeerd te kalmeren door mij te masseren maar het was vergeefse moeite. Ik vond het gewoon niet leuk. Gelukkig mocht ik er daarna toch snel uit en was mijn baasje daar met een handdoek. Ik hoop maar dat ze dit niet te vaak doen want ik denk niet dat ik in die kuip een putje kan graven naar Timboektoe om te ontsnappen...

Vrijdag 14 augustus 2009

Het is vandaag vuurwerk hier op Zelzate en mijn baasje wil me daar graag mee naar toe nemen. Ik ken het helemaal niet dus ben benieuwd wat dat dan wel mag wezen? Maar eerst gaan we nog langs de kermis. Dat ken ik nu toch al een beetje van de vorige keer en wandel rustig mee met mijn baasje. Alleen die attractie met die kleine wagentjes probeer ik toch nog te ontwijken. Ik mag er met een klein bochtje omheen van mijn baasje dus dat was toch wel flink van me dat ik dan zelf liep? Ik krijg ook opniuew ooohs en aaahs en plots wordt ik zelfs even opgenomen door een dame die ik helemaal niet ken. Blijkbaar kennen mijn baasjes haar wel want ze lachen en praten over me heen. Ik word letterlijk platgedrukt door de mevrouw maar het was helemaal niet eng hoor. Na de kermis door naar het park waar ik weet niet hoeveel mensen samen komen. Ik zit lekker in de armen van mijn baasje ( we moesten wat doorlopen) en bekijk het allemaal geïnteresseerd. Als we er zijn gaan mijn baasjes lekker in het gras bij me zitten. Het eerste wat ik zie zijn eenheleboel groene lijnen die heen en weer gaan...is dat nu vuurwerk? Valt heel goed mee, niets om bang van te zijn...KNAL!!!...oh mijn god wat was dat? Zo een luide knal en ik heb niet eens door wat er gebeurde...Mijn baasjes zijn er gerust in en prijzen me de hemel in omdat ik die knal zo goed doorstond. En voor ik het weet komt de ene knal na de andere. Er zijn leukere dingen maar het valt best mee. Ik zit op baasje Danny zijn schoot en mijn baasje geeft me af en toe een lekker stukje worst omdat ik zo flink ben. Na een tijdje heb ik het wel gezien en wil ik toch op mijn baasje haar schoot maar ik blijf rustig dus fluistert ze me heel vaak toe hoe flink ik wel ben met nu en dan een lekker stukje worst. Ook baasje Danny prijst me zo vaak dat ik toch weet dat ze heel trots op me zijn. Nu durf ik best wel even in het gras te liggen ...tussen mijn baasjes in! Veel langer duurt het vuurwerk nu niet meer en we gaan daarna terug naar huis. Het is al best laat geworden. Nog even in de tuin en dan slaappie daappie ...

vrijdag 14 augustus 2009

Even inlopen...

Mijn baasje heeft pech gehad met de computer en kon niets meer doen...dus ook niet vertellen wat we samen meemaakten...maar ze is terug. Voorlopig met een tussenoplossing waardoor ze nog geen foto's kan plaatsen maar ze heeft netjes bijgehouden wat ik allemaal heb uitgestoken hoor ;-)

Donderdag 13 augustus 2009
Ik voel me helemaal niet lekker en moet 's morgens mijn lekker binnengesmukkelde eten terug naar buiten laten komen. Mijn baasje komt natuurlijk kijken maar twijfelt wie van ons er nu ziek is omdat Bono naast mij staat te kijken terwijl ik overgeef. Een beetje later heeft ze het door dat ik ziek ben. Overgeven en een diaree om u tegen te zeggen... Ze is best lief voor me en streelt me zachtjes terwij ik me terug neerleg. En zo gaat het gans de dag door. Als ik niet lig te slapen ga ik overgeven of heb ik diaree. Als mijn andere baasje van het werk terug komt laat ik hem ook maar even zien hoe ziek ik wel ben. Het is gewoon gekleurd water dat er langs achteren uitloopt en er wordt dus beslist om met mij naar de dierenarts te gaan. Ze scheppen zelfs zo wat water in een potje ( kunnen soms raar doen hoor die mensen). Maar goed naar de dierenarts dus...ik ken haar nog niet en ben dus best wel benieuwd. Ze lijkt me best wel vriendelijk maar trekt een enorm raar gezicht als ze mijn productje ziet. Ze voelt aan mijn buikje, luistert naar mijn hart en darmen, neemt mijn temperatuur...en dat vind ik belange niet zo leuk als toen mijn baasje het deed ( was toen wel wat groggy ;-)) Ik moet ook even op de weegschaal gaan staan en kijk...ligt daar nu geen snoepje...hap en slik ;-)
Je zou het helemaal niet zeggen dat ik ziek ben nu want ik ga verder op zoek naar snoepjes en snuffel gans de zaal af om het in me op te nemen. Ik krijg van de dokter ook een ontwormingsmedicijn mee om zeker te zijn dat het geen parasiet is die mij ziek maakt, dieetvoeding en zakjes om in het water te doen. Thuis gekomen ben ik helemaal op mijn best. Ik huppel door het huis, speel met de poezen, eet mijn bakje leeg...ik heb zoveel energie dat mijn baasje toch nog even met me gaat uitrazen in het park...

Woensdag 12 augustus 2009
Mijn baasje is vrij nerveus want vandaag gaan we voor de eerste keer les volgen op een hondenschool. Ik weet helemaal niet wat ik me daar bij moet gaan voorstellen. Een school helemaal speciaal voor mij?? In de auto gaan vind ik nog steeds niet zo heel leuk maar eens we er zijn kom ik in vorm. Als ik uitstap kom ik de ene geur na de andere tegen. En eens we in de kantine binnen gaan maak ik kennis met zoooo veel verschillende honden. Eentje blijft maar blaffen en ik laat me natuurlijk ook eens horen. Ik ben misschien wel klein maar ik ben zeker niet van plan me te laten "afblaffen" ;-). En dan gaan we het plein op wat zijn er veel honden!! We gaan in een cirkel staan met wel meer dan tien puppies. En dan begint de pret...ik krijg kaas als ik naar mijn baasje kijk, krijg kaas als ik naast mijn baasje loop ( dat lukt nog wel niet zo goed maar we doen ons best) en mijn baasje is reuze enthousiast als ze ziet dat ik zonder angst door banden loop, tussen plastieken flessen en door opengehouden rinkelende kettingen. De eerste keer en ik doe het zonder angst...goed toch van mij!! Tussen de oefeningen door moet ik steeds een beetje wachten omdat de andere puppies ook moeten oefenen en dan mag ik een beetje met het baasje spelen. Maar daar heb ik helemaal geen zin in. Er is zoveel te zien en dan die vriendjes die naast me staan...daar wil ik zo graag mee spelen! En af en toe toch ook eens mijn achterwerk en pootjes proper likken want die zijnhelemaal nat en dat vind ik iets minder. Ik moet zelfs even bibberen van de kou maar als ik dan mijn vriendjes terug in het oog krijg ben ik terug afgeleid ;-))
Na een tijdje gaan we ook nog even ôp twee kleinere veldjes. Daar gaat de leiband uit en krijgen we "VRIJ". Woehoe ik kan me nu helemaal laten gaan ;-) Ik loop met de andere vriendjes mee, sprong er even boven op en ga zelfs even rijden ( schrikt mijn baasje zich rot over hahaha) en we rollebollen heerlijk door het gras. Mijn baasje staat me met een glunderend gezicht na te kijken...dus ga ik lekker door.
In de auto op weg naar huis val ik direct in slaap...hopelijk gaan we nog zeker eens terug want ik vond het heel leuk.

Dinsdag 11 augustus 2009
Vandaag laat ik mijn baasje een kant van me zien die ze nog niet zag. We gingen eens naar een nieuwe plaats wandelen en kwamen daar eenklein wit hondje tegen. Zo eentje met een houding van ...ik wil alle aandacht en ik vind het niet leuk als mijn baasje naar jou kijkt ( kan ik er aan doen dat ik nu zo een snelle meid ben ;-) ). Dat ventje begint dus lustig naar mij te blaffen omdat zijnbaasje mij streelt. Wel ik heb het hem gezegd dat ik daar niet van ben gediend en dus...door de voorpootjes gezakt, poep in de lucht en maar terug blaffen! als hij het doorheeft en hij door zijn baasje ook op appel is geroepen kan ik lekker even bekomen en neem een klein hazeslaapje in het gras terwijl de baasjes nog even kletsen. Zo baasje , nu weet je ook dat ik van me af kan bijten ;-)

Maandag 10 augustus 2009
Vandaag is het terug markt en dus moet ik daar terug heen met mijn baasje. Blijkbaar is er nog iets nieuws deze keer dat ze graag willen dat ik leer kennen. Dus maar eerst even door het park gewandeld en dan de straat op waar ik kennis maak met de postbode. Die vroeg me of ik later als ik groot ben ook nog zo lief voor haar zal zijn...tja...dat zal van haar afhangen...;-)
Eens voorbij de markt komen we bij een kermis terecht. Veel kabaal en muziek...wat vinden ze hier nu zo leuk aan? Eén molentje vond ik al helemaal niet leuk...rondrijdende wagentjes met kinderen in. Mocht ik niet tegengehouden zijn door mijn baasje en de leiband dan zat ik binnen de kortste keer terug in mijn rustige huisje. De rups lukte best nog wel maar alleen maar omdat ik tussen mijn baasje haar benen mocht zitten. Ik was blij dat we daarna naar huis gingen en de dag zijn gewone gangetje verder ging. Wat eten, slapen, spelen, een beloningske van kaas ... meer hoeft dat niet te zijn

zondag 9 augustus 2009

Mijn eerste week...

Een volledige week ... zo lang ben ik al van mijn zusjes en broertjes gescheiden. Ik mis ze best nog wel soms. Lekker rollebollen, over elkaar heen kruipen en in elkaars oren hangen... Dat kanhier nu niet meer maar ik hoorde mijn baasje vertellend at ik binnenkort nieuwe hondjes ga leren kennen dus dat beloofd. Nu alleen maar hopen dat ze mij leuk vinden.
Vandaag was zo een dag waarop ik kennis maakte met andere hondjes. We gingen even kijken naar iets wat een hondenschool noemt. Daar besefte ik pas hoe klein ik nog wel was want wat een grote loebassen kwam ik daar tegen. Berners Sennen, Sint bernards, New foundlanders en zo meer...beestjes om u tegen te zeggen. Toen ik vol vertrouwen achte mijn baasje meeliep naar binnen in de kantine en een luide WOEF mij tegemoet kwam wist ik dan ook niet hoe snel ik terug buiten kon geraken.. Moet je niet mee lachen..was echt eenhéle luide zware WOEF...had ik nog nooit gehoord!!
Maar daar na ging het toch steeds een beetje beter. Zij mochten aan mij snuffelen, ik aan hun...ze waren wel lief hoor ;-))




Dus vandaag heb ik ook een lange rit met de auto gemaakt. Omdat ik de koffer nog niet zo goed gewoon ben mocht ik bij baasje vooraan op de schoot ( whoeppie!). Het heeft een tijdje geduurd voor ik door had dat ik eigenlijk beter aan de voeten lag maar hé het gaat er om dat ik het nu wel door heb natuurlijk ;-)
En deze avond zijn mijn baasje en ik ook nog eens gaan oefenen in het park. "HIER" nog even herhaald en baasje leerde mij "ZIT" ook aan. Nu was ik best wel slim en probeerde wat extra kaasjes en vleesjes af te snoepen door al uit mezelf te gaan zitten. Maar mijn baasje is ook best wel slim want het werkte niet...dedju toch ;-) Ik weet niet of ik baasje overtuigd heb dat ik het al kan dus zal ik morgen bij het oefenen extra mijn best doen.

7 nachten...

Zeven nachten slaap ik nu al hier in mijn nieuwe huisje. Gaat best wel snel hé. En het gaat nog steeds hetzelfde. Als baasje Danny naar boven is wacht ik een paar minuutjes, dan even janken en mijn baasje komt dan nog even slaapwel zeggen. Geeft me iets waar ik haar geur ik vind en dan kan ik mooi gans de nacht doorslapen. 's Morgens als ik wakker wordt laat mijn baasje me meteen in de tuin zodat ik mijn buikje leeg kan maken en soms nog even wat verder slapen zodat baasje nog wat kan slapen en dan helemaal klaar voor een nieuwe dag...
Jullie kennen het verhaaltje nu wel al dus wil jullie niet meer vervelen met steeds hetzelfde. Maar mochten er plots toch monsters opdagen waarop ik moet gaan jagen om mijn baasjes te verdedigen...je hoort het als eerste mijn nachtelijke verhaal ;-))

zaterdag 8 augustus 2009

Auto's

Whoepie, dat lekkere vlees zit terug tussen mijn brokjes gemengd! Ik heb er geen problemen mee om alles terug op te eten en zoals je zelf al raad...ik wandel terug wat met mijn potje af terwijl ik het proper lik ;-))
Vandaag is het zaterdag en baasje Danny is ook gans de dag thuis. Kan ik hem ook wat beter leren kennen. Deze middag wil mijn baasje mij wat laten wennen aan het geluid van voorbijrijdende auto's. Ze heeft gezien dat ik dat niet zo leuk vind als er hier eentje voorbijsnort in de straat. Gelukkig gebeurt dat niet zo veel want ik vind het inderdaad best wel wat eng. Dus gaan we wandelen en als we door het park zijn gegaan steken we de parking van de colruyt over. Ik kan er echt niet tegen en trek soms aan mijn leibandje want ik wil weg van al dat geluid. Al die karren die voorbij ratelen en die auto's die op en af rijden...ik ben echt bang. Zo bang dat ik bijna uit mijn vel schud. Gelukkig laat mijn baasje mij niet in de steek en mag ik snel op de arm. Het blijft eng maar in haar armen voel ik mij toch veel veiliger. Daarna gaat het door naar de markt. De ene auto na de andere snort daar voorbij. Nu, zo snel snorren ze blijkbaar niet, maar er zijn dingen die ik veel leuker vind. Gelukkig zit ik nog steeds op baasje haar arm. Maar kijk wat is dat nu. Drie van de baasjes verdwijnen door een deur...he waar gaan jullie heen? Ik wil mee!! Baasje...komen ze nog wel terug?? Gelukkig wel en ik mag terug op de arm nu. Wat later verdwijnen de andere twee baasjes in een deur...verdorie snappen ze nu niet dat ik dat niet leuk vind. Kunnen we niet gewoon samen gaan?
Als de baasjes terug zijn durf ik het wel aan om wat te wandelen. Wel even zitten tussendoor maar baasje is best wel trots dat ik het al wat beter kan verdragen dat er een auto voorbij komt. Alleen die mobilletjes he, die maken me een lawaai!!
Helemaal moe gewandeld beland ik terug op de arm en zo geraken we ook thuis...slapen en rust...zalig!!

Nieuwe nacht

Ik kan er niet aan doen...als ik merk dat mijn baasje Danny naar boven gaat en het licht onvermijdelijk uit is wil ik eigenlijk niets liever dan dat mijn baasje bij mij komt. Bij Bono moet ik niet gaan, dat maakt hij mij elke keer weer duidelijk. Dus maar even wat janken, Bono wat neuten omwille van mijn geroezemoes en ja hoor...daar is mijn liefste baasje terug! Maar waar gaat ze zo snel weer heen?? ah kijk eens hoe lief. Ze is haar Tshirt gaan halen dat ze vandaag aan had en legt het bij mij...even nog een streel over mijn lijfje en weg is ze. Niet erg hoor, ik heb haar nu toch lekker dicht bij mij met haar Tshirt ;-)
Om 6.30 u worden ik en Bono wakker en ook baasje komt uit haar zetel zodat ik even buiten kan. En daarna mogen we mee naar de living. Zaaaalig. Hoewel het niet meer donker is gaat baasje nog even in de zetel liggen en ik wil best nog wel wat rustig zijn voor haar. Als ze goed is uitgeslapen kunnen we vandaag misschien leuke dingen doen...

Niet vergeten...

Mijn baasjes zijn het niet vergeten...we zijn terug een ritje gaan maken in de auto. toen mijn baasje mij in de koffer zetten probeerde ik haar te overtuigen me er terug uit te halen door zacht te janken en naar de rand te stappen. Ik zette mijn triestigste muiltje op maar het mocht niet baten. Ze deed de achterklep dicht en verscheen terug aan de andere kant en we vertrokken. Deze keer had ze worst mee om mij te belonen elke keer ik een tijdje niet jankte. Ze gooide ook even express een stukje worst wat verder. Zou ik het wel durven halen? Dan zou ik toch met mijn rug van de leuning af moeten komen... Het is wel lekker worst...toch maar doen? Heel voorzichtig probeerde ik bij het worstje te komen...eenbeetje door mijn pootjes gezakt steeds ietsjes verder...slik...en nu vlug terug naar de leuning. Nem dat is terug een stukje dat ik binnen heb. Zouden er nog ergens zo stukjes liggen? En plots waren we al terug thuis. Pfieuw dat ging best wel snel en ik ben blij dat ik er van af ben. Heh...wat zeggen ze daar...gaan we dat morgen opnieuw doen???
Binnengekomen zegt baasje dat ze nog iets leuks heeft voor mij...ik ben benieuwd. Ze zet mij gewoon mijn pot met eten voor mij dus ik verwacht helemaal niets. Tot ik in de pot kijk en zie dat er echt vlees tussen mijn brokjes zit! Ik twijfel helemaal niet lang en smul al dat lekkers in één keer op. Om zoveel mogelijk na te genieten lik ik mijn pot natuurlijk uit, en ik lik, en ik lik en ik lik nog maar even om zeker te zijn dat echt alles op is. Baasje moet er zelfs mee lachen omdat ik blijkbaar ondertussen met mijn pot aan het rondwandelen ben. Ja zeg...heb je dat wel eens geproefd...dat is dus echt wel lekker hé!!

vrijdag 7 augustus 2009

Oh oh...

Ik kon de slaap niet meteen vatten en wou gewoon bij Bono gaan om het nog wat gezellig te maken. Maar daar was baasje het niet mee eens dus kwam ze kijken. Ik moest toch op mijn slaapdeken en heb echt wel geprobeerd maar potverdrie Bono!! Elke keer ik in slaap wou vallen begon hij te neuten om bij baasje in de living te kunnen gaan slapen. Baasje was daar echt niet blij mee...ik had haar nog nooit zo boos gezien. Ik werd er zelf ook wat zenuwachtig van en wou dus ook steeds bij Bono gaan...misschien zou dat hem wat kalmeren? Niet dus. Baasje is een keer heel hard boos geworden op Bono en toen was hij stil. Het leek me verstandig om zelf ook maar te gaan slapen dan...en dat heb ik gedaan tot 6.45u. Terug een blij baasje dus dat zit terug helemaal snor...we gaan er weer tegenaan vandaag. Alleen dat ritje in de auto...zou mijn baasje dat ondertussen al vergeten zijn?

Smile...

Je moest eens weten hoe ik gisteren met mijn baasjes hun voeten heb gespeeld... Ze wilden heel graag eens wat mooie foto's met mij maken maar dat wou natuurlijk zeggen dat ik zo heel stil moest zitten en lief moest kijken... Jaaaaaa dat hadden ze dan echt wel mis. Stil zitten daar had ik niet zo veel zin in dus ging ik zo héél even bij hun zitten en net als ze dachten hier gaan we...huppelde ik weg. Toen lieten ze me maar gewoon neerliggen in het gras en slopen zij zelf dichterbij om bij mij te komen zitten of liggen. Héél even en hup, weg was ik terug ;-) ...huppel huppel even goeie dag zeggen met mijn snuit bijna tegen de lens... Enkele foto's zijn er toch gelukt maar helemaal tevreden was baasje niet als fotofreak. Maar ze geven blijkbaar nog niet op en willen later nog eens proberen...









Elke keer ik daarna ging neerliggen bleef mijn baasje maar als een rups door het gras kruipen dus heb ik héél even voor haar mijn best gedaan...





Ondertussen heb ik het thuis ook door hoe ik buiten kan geraken. Als ik moet gaan plassen en mijn baasjes zijn niet meteen aan de deur durf ik de vliegendeur zelf open doen. Ik neem dan een klein aanloopje, kin op mijn borstkas en een sprongetje erbij zorgen dat ik via een kopstoot de deur openkrijg. Mijn baasje moest wel lachen met dat grappig gezicht. Nu moet ik alleen nog leren om daarna ook de deur dicht te doen zodat de poezen niet naar buiten kunnen lopen zei ze.
's Avonds hebben we dan iets gedaan dat ik eigenlijk minder leuk vond. Achteraan het grote blauwe stalen ding ging er een enorme klep open en mijn baasje tikte even in dat ding terwijl ik "AUTO" hoorde. Gelukkig wist ze wel dat ik helemaal niet zo hoog kon springen ( ik geraak maar met veel moeite op de drempel aan huis ) dus tilde ze mij op om mij er in te zetten. Helemaal niet leuk maar gelukkig kreeg ik wat kaas. Plots ging die grote klep dicht...wat ging ik nu meemaken? Gelukkig verscheen aan de andere kant het gezicht van mijn baasje. Oh mijn god, dat stalen ding begon te ronken en te bewegen...dit wou ik helemaal niet maar ontsnappen kon echt niet dus heb ik mij zo dicht mogelijk bij mijn baasje gelegd op een kussen. Mijn baasje bleef me maar toespreken hoe flink ik wel was. Het enige leuke was dat ik heel regelmatig wat kaas kreeg. Best want anders ging ik echt wel piepen van angst hoor! Heel lang heeft het niet geduurd gelukkig en toen we stopten en die grote klep open ging kreeg ik een heeeel groot stuk kaas. Ikke blij dus maar lang niet zo blij als toen ik terug begane grond onder mijn pootjes kreeg. Blijkbaar gaan we dit dus morgen opnieuw doen...alvast maar even denken hoe ik er onderuit kan komen ;-))

donderdag 6 augustus 2009

Een nieuwe nacht

Ondertussen ken ik het ritueel wel al om te gaan slapen maar eigenlijk had ik toch nog niet zoveel zin. Ik wou best nog wel wat in de living slapen bij mijn baasjes dus ik heb even geprobeerd om te janken, even bij Bono geprobeerd ( volmondig neen kreeg ik daar in een zacht gegrom) en een baasje die duidelijk maakte dat ze het meende en me resoluut terug op mijn deken bleef zetten met een beentje om te knagen. Ik heb dan maar gedaan wat ze vroegen en geslapen. Om 3.30 u is mijn baasje dan even langsgekomen en heeft me even buiten gelaten. Netjes mijn blaasje leeg gemaakt, wat ruimte in mijn buikje gemaakt en dan gingen we terug naar binnen. Maar nu nog op mijn deken...pfff niet echt veel zin en mijn baasje heeft het door. Bono helpt ook wat mee om haar te overtuigen en kijk we mogen met haar mee in de living gaan slapen. En dan maar doorslapen tot mijn baasje wakker wordt om 8.30u. Dat mijn ander baasje ondertussen om 5.00 is opgestaan om naar het werk te gaan heb ik mij niet aangetrokken. Ik sliep nu net weer ;-)
Mijn baasje is eigenlijk wel trots op me dat ik het zo goed doe dus ben ik lekker fier op mezelf. Ja toch!

Geen puf...

Gisteravond helemaal geen puf meer gehad om nog even langs te komen. Ik had er een wandeling op zitten want Bono en de poezen hier hadden geen energie om met mij mee te huppelen. Dus heeft mijn baasje me maar wat afgepeigerd ;-) Er liep in het park een klein wit hondje en natuurlijkwou ik daar graag kennis mee maken. Maar toen ik er naartoe wou lopen liep die op zijn beurt de andere kant op om daar op afstand wat te staan blaffen naar mij. Pfff, flauw vond ik dat. Later heb ik terug wat geoefend met mijn baasje op het commando "HIER". En ze had me daar terug wat lekkers mee! Geen kaas deze keer maar worst. Ik mag je wel eerlijk zeggen dat ik hiervoor even vlug naar mijn baasje loop als bij kaas hoor ;-) Erica, Tritia en Robbe ( jaja ik begin hun namen te kennen!) hebben ook een beetje geprobeerd om me "HIER" te laten komen maar ik was er niet zo vlug van overtuigd dat die eigenlijk ook wel zo lekkere worst mee hadden. Dus in het begin was het nogal aarzelend maar eens ik wist dat ik daar ook beloond werd ...
Er werden ook nog ooooh's en aaaaah's gegooid door de logopediste van Tritia en voor ik het wist zat ik op haar schoot. Helemaal niets aan want het leek me een hele lieve dame.
Je ziet het, veel gewandeld en gelopen dus deze nacht zal ik zeker ook nog wel kunnen doorslapen...denk ik ;-)

woensdag 5 augustus 2009

Niet alleen...

Een nieuwe nacht en mijn baasjes gaan nu zelf iets vroeger in bed. Voor mij wordt het dus ook iets vroeger achter het gesloten hekje... Maar mijn baasjes hebben een idee opdat ik mij niet zo eenzaam zou voelen. Ik krijg mijn baasje haar T-shirt bij mij op mijn deken. Heerlijk die lekkere geur van haar zo dicht bij mij.


En wat raad je...ik slaap lekker door. Geen gejank, ik moet niet bij Bono smeken om wat aandacht en mijn baasje kan ook eens een nachtje doorslapen.
Ik heb wel even moeten plassen en een hoopje kon ik ook niet meer houden. Maar daarna gewoon terug lekker met mijn neus in haar T-shirt gefrottert en slapen maar. Goed hé!!

dinsdag 4 augustus 2009

Lekker...

Tussen mijn maaltijden door is er af en toe zo een moment dat mijn baasje mij iets lekkers toestopt. Brokjes van verschillende smaken, zelfs kleine snoepjes die heel hard naar vlees ruiken heeft ze er gisteren tussen gestoken. Enige nadeel is dat ik die snoepjes niet zomaar krijg. Ik hoor de kids steeds smeken of ze me ook eens een snoepje mogen geven maar ze is heel streng. " Neen hoor, Nena moet er voor werken om een snoepje te krijgen."
Werken? Ik ben wel nog maar een puppy hoor! Dat is hetzelfde als een babietje bij jullie mensen. Maar ze houdt vol en geeft alleen zo een koekje als ik opkijk bij het woordje Nena. En enkele van die koekjes stopt ze gewoon in een bandje. Dan ruik ik ze wel maar hoe krijg ik ze er in godsnaam uit.






Gelukkig is er het blonde meisje die er stiekem een koekje uit neemt en het mij geeft. Of ze rolt even met het bandje waardoor de snoepjes er uit vallen. Zou mijn baasje dat weten? Jullie vertellen toch niks hé...
Maar zo super zijn die koekjes eigenlijk niet. Ze zijn best wel lekker, en Bono snoept maar al te graag mee, maar om er nou een moord voor te plegen...bwah...
Tot ik deze avond nog even in de tuin met mijn baasje was. Ik had lekker lang geslapen en mijn baasje was blijkbaar aan het wachten op iets. Ze bleef maar rondlopen ( anders legde ik mij gewoon aan haar voeten en dat wou ze blijbaar niet) en plots lokte ze mij met iets dat nu toch zoooo lekker rook. Het was heel zacht en geel en slik, voor ik het wist was het gewoon binnen. Ik hoefde er helemaal niet zo lang op te kauwen en het plakte ook niet aan mijn tanden. Nog een flinke aai over mijn bol en weg was ze weer. "HIER" en ik rende als zot terug naar haar want had ze daar nu niet terug zo een lekker geel stukje in haar handen? Ja hoor en hap en slik, weg was het. Zo ging het steeds maar door. Elke keer ik naar iets anders keek..."HIER" en als ik dan bij haar ging kreeg ik zo een lekker hapje.
Na een tijdje hoorde ik dat we nog eens naar het park gingen maar ze droeg me niet naar buiten... Baasje ging buiten staan..."HIER" en wat dacht je. Zo rap ik kon sprong ik naar buiten, smakte bijna met mijn muiltje tegen de stoep maar ik verdiende wel zo een lekker stukje. Helemaal te gek vond mijn baasje dat.
In het gras even lekker achter de kids aangehold en plots "HIER"...ja je kan wel raden wat ik deed ;-) Twee keer stond mijn baasje zelfs met haar rug naar mij toe als ze "HIER" riep. Blij dat ze toen was dat ik toch kwam aangerend. Ondertussen ben ik er ook achter hoe dat gele stukje noemt. Mijn baasjes noemen het KAAS. Nu alleen maar hopen dat ik morgen terug een beetje mag werken want ik lust best nog wel wat ;-)) Een beetje hé want ik wil heel graag terug in het park om te kijken of er nog zo stokjes liggen waar ik aan kan knagen, vogelpoep is om als tussendoortje te veroberen, vriendjes kan ontmoeten van mijn baasjes die zo lief voor me zijn en dan dat raar rood machieneding dat al die bloemetjes zo kort afknipt...bijzonder ding hoor ;-))

Het is niet gelukt...

Terug hetzelfde ritueel...nog even in de tuin als het al helemaal donker is, een streel over mijn lijfje en dan ongenadig het hekje dicht terwijl ik op mijn slaapdeken lig. Heel even kan ik slapen maar wordt dan toch terug wakker en voel me heel erg eenzaam. Dus even gaan piepen bij Bono ( wat ronkt die hard zeg!!) en stilletjes er naar toe. Er bovenop kruipen is blijkbaar niet stil genoeg want om een of andere reden wordt Bono daar wakker van. Hij laat met zijn zacht gegrom duidelijk verstaan dat ik mijn eigen plekje heb. Ik kan niet anders dan janken en gelukkig komt mijn baasje er dan bij zodat ik toch terug wat kalmeer en terug in slaap kan vallen. Lang duurt het echter niet of ik schiet terug wakker...sluip opnieuw dichter bij Bono en probeer op mijn kleinste teentjes om bij hem te gaan liggen...je raad het wel al zeker? Ook deze poging mislukt helemaal :-( Terug maar wat janken dan en kijk... mijn baasje is daar terug. Ze begrijpt me blijkbaar niet zo goed. Ik wil helemaal niet plassen hoor...ik wil gewoon wat gezelschap baasje. Ook nu val ik terug in slaap ( het is nog maar 2.00 u en nog hartstikke donker) en hou het iets langer vol. Geen uurtje later maar 1,5 uurtje later. Flink he baasje! Ik hou vol en probeer bij Bono te sluipen maar ik denk dat ik toch ergens iets verkeerd doe. Hoe luid Bono ook ligt te ronken elke keer merkt hij het dat ik bij hem kom gekropen en elke keer maakt hij duidelijk dat hij liever alleen slaapt. Dus komt mijn baasje nog maar eens kijken naar ons beide om mij terug in slaap te sussen...voor 1,5 uur ;-)
Baasje gaat met mij terug naar buiten maar ik vertik het om te plassen. En kijk, het hekje gaat open...vrolijk huppelen ik en Bono achter haar aan. Bono gaat op de mat liggen en ik lekker tegen de zetel aan dicht bij mijn baasje...slapen lukt nu héél goed en dat vind mijn baasje blijkbaar héél leuk ;-)

maandag 3 augustus 2009

Zo moe...



Terwijl het nog heel stil is hier in huis probeer ik ook nog even wat te slapen. Zo stil mogelijk sluip ik naar Bono die ondertussen al op zijn mat ligt te slapen. Zou het mij lukken om met mijn poep tegen zijn poep te gaan liggen? Gelukkig wel en ik kan al even genieten van wat hondse warmte, een zachte vacht tegen de mijne. Later op de dag probeer ik steeds een beetje dichter te gaan. Ik kan het mij toch vrij ver wagen maar kan natuurlijk nog geen wonderen verwachten. Als ik iets te wild aankom, of toch maar even wat te gezellig dichtbij ga krijg ik van Bono een luide blaf als verwittiging. Ik schrik er wel wat van en weet dat ik dan wat gas moet terug nemen. Maar ik ben er zeker van dat het helemaal goed komt hoor...



Als alle kindjes hier in huis wakker zijn en hun kleren aan hebben krijg ik terug die lange lijn aan mijn halsbandje. Bono heeft daar geen problemen mee maar ik vind het toch niet zo gezellig. En dan verwacht mijn baasje ook nog dat ik zomaar even gezellig achter haar aan naar buiten huppel? Mij niet gezien! Maar ik word opgetilt en mee naar buiten genomen, er is geen ontsnappen aan. Lekker even wat in het gras en daarna op een trottoir een straat doorlopen. Daarna ga ik terug op de arm. Baasje neemt me mee naar iets wat een markt noemt... Daar lopen heel veel mensen door elkaar, het lijkt wel een mierennest. Mijn baasje kent blijkbaar toch enkele van die mensen en elke keer wordt er over mij gepraat. Lieve ooh's en aaah's maar ik hoef het allemaal niet te horen. Stilstaan vind ik eigenlijk niet leuk en dat laat ik mijn baasje ook merken door te janken en wat tegen te spartelen ;-)
Als we thuis zijn wat eten en slapen om dan blijkbaar iemand helemaal te verrassen...mijn baasje haar vriendin wist blijkbaar helemaal niet dat ik er vanaf gisteren bij hoor hier en gooit ook met oooh's en aaaaah's. Haar zoontje blijft blijkbaar wat bij ons om te spelen. Lijkt me wel leuk ...nog een kleiner mensje om mee te spelen.



Ze mogen wel iets aan het gras doen hier in het park...ik zal maar even wat helpen door bloemekes uit te trekken ;-)



We spelen nog een gans eind door tot mijn ander baasje er ook terug bij komt. Waar was die eigenlijk gans de dag? Daarna komen er nog vriendjes van de kids even met me spelen tot ik dan helemaal eind latijn in een diepe slaap val in het heerlijke gras. Terug naar binnen, wat eten, wat slapen en natuurlijk terug wat spelen...zou ik deze nacht nu wel poep tegen poep mogen liggen bij Bono zodat ik me niet zo eenzaam voel?

Mijn eerste nacht

Ik kon er niet omheen. Mijn baasjes lieten me nog even in de tuin en nadien moesten we gaan slapen. Mijn hartje daverde in mijn lijfje... waar zijn mijn broertjes en zusjes nu? Ik kan helemaal niet slapen zonder hun. Nog een streel over mijn kopje, hekje dicht en licht uit. Ik begon zachtjes te janken, dit vond ik helemaal niet leuk. Maar even bij Bono gegaan om mijn verdriet uit te leggen maar die had hier geen oren naar. Terwijl ik recht stond ging hij gewoon mijn slaapdeken halen om bij hem in de mand te leggen. Hij kreeg hiervoor wel op zijn donder want baasje was terug gekomen god zij dank. Mijn bedje werd terug opgemaakt en ik werd er terug opgelegd....moet dit echt?? Gelukkig bleef mijn baasje nu even bij me staan zodat ik met mijn snuitje tegen haar schoen toch in slaap kon vallen. Ik was niet alleen.
Om1.30 u werd ik wakker en mijn baasje haar voeten waren verdwenen! Ik kon niet anders dan janken en ik probeerde toch nog maar even bij Bono wat vriendschap te halen maar die wou eigenlijk wel slapen ( kan ik begrijpen hoor maar toch :-( ). Even werd ik terug stil en heb ik echt héél hard geprobeerd om in slaap te vallen maar het lukte me niet. Mijn baasje is toen gekomen en dacht dat ik even wou plassen. Dat hoefde helemaal niet, ik wou haar gewoon dicht bij mij. Zodra ik op mijn slaapdekentje lag en ik haar voeten bij me had kon ik terug slapen omdat ik me veilig voelde in haar buurt.
Toen ik opnieuw wakker werd kwam er al wat licht binnengevallen en is mijn baasje direct met me naar buiten gegaan. Beretrots was ze toen ik een hoopje voor haar achterliet... Mijn tweede baasje is er toen ook bijgekomen en ik werd helemaal vrolijk, een tweede hoopje hadden ze echt wel verdient ;-) ( als ze daar blij mee zijn waarom dan niet)
Lekker wat gegeten want ik had een reuzehonger en lekker wat gezabberd in de drinkbak met twee poezen naast... Ik ben er helemaal klaar voor, laat maar komen die nieuwe dag.

zondag 2 augustus 2009

Een bandje rond mijn nek

Iemand kwam terug op het erf...dat hoorde ik aan het geblaf van mijn mama, papa en oma. En kijk...er stonden inderdaad plots drie kleine gezichtjes boven ons "hok". " En zijn ze gegroeid?" " Ik weet het niet ik heb ze nog niet gezien." en daar kwamen nog twee gezichtjes boven mij hangen. Maar wacht eens, herkende ik die mensen niet? Vaag meen ik mij te herinneren dat ze al eens naar mij en mijn zusjes en broertjes kwamen kijken. Ik mocht toen zelfs even op die mevrouw haar arm rusten en moet toegeven dat me dat best beviel. Voor ik het wist zat ik nu terug op haar arm en het strelen in de nek hoorde er ook weer bij...heerlijk is dat. Zo goed dat ik er van in slaap zou kunnen vallen. Maar dat werd onderbroken toen mij een bandje rond de nek werd gedaan met zo een zwaar lederen lijn aan. Waar dient dat ding nu eigenlijk voor?
Nog heel even bleven die mensen praten, en daarna zag ik mijn broertjes voor de laatste keer.
De regendruppels vielen op mijn huid en mijn mama, papa en oma blaften hevig...
Ik werd op een dik deken gezet op die mevrouw haar schoot in een groot blauw stalen ding. Ik snapte er helemaal niets van...wat gebeurde er toch. Alles rond me begon te bewegen, allemaal nieuwe geluiden in mijn hoofd. Ik probeerde om zo rustig mogelijk te blijven maar het lukte me niet zo goed. Ik dacht dat ik een beter plaatsje zag maar in die mevrouw haar nek kruipen mocht blijkbaar niet.
Het heeft even geduurd maar ik vond dan eindelijk toch een beetje rust en kon zelfs even slapen. Toen ik wakker werd stopte dat stalen ding eindelijk en werd ik door de mevrouw meegenomen naar buiten en oh wat was ik blij toen ik zag dat er voor mij heerlijk fris water werd uitgeschonken. Dat mijn staartje helemaal wild werd stemde iedereen blij. Even spelen met de kindjes, tussendoor ook even de poten in het water gedoopt en hup ik ging terug de lucht in, op weg naar dat stalen ding. Ik was zo moe dat ik nu gewoon direct in slaap viel. De hele rit is me toch maar wat misvallen want toen we de volgende keer stopten moest ik voor de twede keer overgeven. Terug wat water gekregen en daarna werd ik in iets groen prikkelends gezet. Nog nooit gezien maar god welke geurtjes hingen daar in!
En kijk ik ben niet langer alleen. Een andere hond komt zomaar op me toe gelopen. Hij heeft ook zo een band rond zijn nek en ook bij hem een lange lijn er aan. Zou dat bij hem ook zo jeuken? Tijd om het hem te vragen heb ik niet want ik word hartelijk begroet. Ik word bijna helemaal opgesnoven...



En op mijn beurt snuif ik ook even...



Maar waar die Bono zijn neus allemaal insteekt...een echte jongen lijkt me wel...



We wandelen en snuiven en wandelen samen nog wat door en ik geniet eigenlijk best wel. Dat gras is geweldig spul. Het ruikt heerlijk,smaakt iet slecht en is lekker zacht.


Na een tijdje wordt ik meegenomen naar wat blijkbaar mijn nieuwe thuis wordt? Eerst gaat die oude Bono binnen, en dan ik...en dat gebeurt niet ongezien. Ik voel direct drie paar ogen in mijn rug branden.



Het zijn geen honden, dat weet ik zeker maar wat het wel zijn...ze zijn héél wat kleiner dan de koeien van op de boerderij.
Blijkbaar zijn ze best lief hoor ik die mensen zeggen en best wel dapper omdat ze niet weglopen op de trap. Wat moet ik me daar bij voorstellen. Zouden het dan zo een monsters durven zijn? Als ik lig te slapen voel ik ze zachtjes dichterbij komen, pootjes tikken zacht op mijn hoofd. Ik hou mijn ogen stijf dicht om ze toch maar niet boos te maken.


Later op de middag maak ik echt kennis met dat grijs monstertje. Wil ik even lief zijn en kennis gaan maken ( lees lekker opsnuiven) krijg ik een regenval van tikken op mijn neus. Ik maakte me vlug uit de voeten met een zacht gejank want het deed best wel pijn.
Elke keer als mijn oogjes open gaan is er wel iets nieuws te beleven. Kindjes die bij me zitten en me heerlijk strelen, de mevrouw die blijkbaar mijn "baasje" is die me knuffelt als ik wat jank uit heimwee, een balletje dat vrolijk piept en ik weet niet hoeveel andere speeltjes nog die ik tegenkom, een heerlijk knaagbotje ( want in die meneer zijn pantoffels bijten mag niet hoewel ik dat best raar vind), nog maar eens in dat groene gras gaan rondhuppelen...
Ik ben helemaal moe. Slapen lukt me wel maar wat als het donker wordt? Bij wie kan ik dan gaan liggen als ik het wat koud krijg of gewoon wat nood heb aan wat genegenheid...