Rust

Vandaag dan toch maar een tripje naar de dierenarts... Ik was al blij dat ik eens de stoep zag maar veel heb ik niet gezien want ik moest meteen in de auto :-(
Ik was helemaal alleen dus ik moest gelukkig niet te lang wachten voor ik binnen mocht. Een luide goeieavond als ik haar neus vanachter het hoekje zie tevoorschijn komen en dan spurt naar de onderzoekskamer. Héérlijke geurtjes want ik weet alle plekjes aan te duiden waar ze blijkbaar geplast hebben vandaag. Zeg nu nog eens dat ik niet goed ruik ;-)
Eerst maar een kijkje in mijn oren en daar was de dierenarts het helemaal eens met mijn baasje; rechteroor ziet er héél goed uit, mijn linkeroortje moet nog wat verder genezen.
En dan mijn pootjes...Als ze langs achteren een pootje neemt om het te bekijken zoals ze bij de paarden doen laat ik gewoon lekker mijn gat zakken. Een subtiele manier om te zeggen dat ik liever neer ga liggen. Bij mijn eerste pootje hoor ik " Oh maar dat valt nog goed mee." dus ik ben er gerust in. Alleen bij mijn tweede pootje is het al minder positief. Daar is het toch nog steeds een fameuse wonde aan mijn ene teen. Het doet haar zelfs een beetje denken aan een blaar. Vraag blijft dus of ik op een te harde ondergrond te wild ben geweest of op losse steentjes. Naar een allergie is ze wel vrij zeker dat dit er niet mee te maken heeft. Het zou zo geen "mooie" wonde zijn ( Ja hallloooooooo!!) Dus heb ik maar antibiotica mee om van binnen uit ook de wonde en de kleine ontsteking die ze dacht te zien te lijf te gaan. Verder nog roze ontsmetting en rust rust rust.
Doeme toch, ik zie mijn avondje Izzy onder mijn neus schuiven. Ik ga dus maar meteen in de platte rust en slik netjes mijn pilletjes ( die bovendien echt lekker zijn dus zou niet weten waarom ik zo een lekker snoepje laat liggen)
Ik hoop echt dat alles vlug genezen is want wandelingen zitten er niet in, misschien niet naar Izzy... ik hoop dat baasje voor mij nog leuke dingen plant ook :-(
Maar we hebben vandaag toch terug wat geoefend en ik ruik al een nieuwe lading koekjes in de oven... dat wordt smullen precies.

Oh en wat die koorts betreft...bleek helemaal geen koorts te zijn, baasje zat met een verkeerde temperatuur in haar hoofd. 3 keer die thermometer voor niets in mijn arrière :-o

Auw auw auw...

Toen baasje gisteren binnen kwam heb ik me laten betrappen. Ik was aan mijn pootje aan het likken en ik kon echt niet stoppen omdat ze er aan kwam, het deed te veel pijn. Baasje schrok toen ze tussen mijn kussentjes keek want het stond helemaal rood en er zaten wondjes. Ook mijn andere achterpootje staat helemaal rood met een wonde tussen mijn tenen. Stappen lukt best hoor, ik mank niet maar baasje is toch niet zo blij als ze het ziet. Niet dat ze boos is, alleen vind ze het zo sneu voor mij. Dus sta ik nu met mijn twee achterpoten in een kom met water met ontsmetting in. Wat een zicht!! Maar ik kreeg ondertussen lekkere koekjes omdat ik toch flink bleef staan. Daarna nog meer snoepjes ;-) als baasje een creme tussen mijn pootjes smeert. En daarna een lekker bot zodat ik mijn gedachten wat van mijn tenen afhaal. Ik heb mijn bot maar verstopt want ik wou liever slapen. Ik heb namelijk ook koorts. Ik ben dus een beetje ziekjes en probeer me er door heen te slapen. 't Is zelfs de eerste keer dat baasje mij hoort snurken. Normaal is het Bono die hier een half park om zaagt.
Duimen jullie dat het hier snel de beter kant op gaat want wandelen zit er de komende dagen niet in en als de koorts hoger wordt of niet verdwijnt wordt het een bezoekje dierenarts...en daar he ik nu eens géééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééén zin in.

Nieuw kapsel

Ken je mijn maatje Izzy nog? Die grote grijze bink...
Wel ik heb hem eindelijk nog eens gezien. Baasje was met mij aan de wandel en moest nog even iets ophalen bij Izzy's baasje. En voor ik het wist stond ik oog in oog met hem. Man man man, ik had hem niet herkend want wat is hij gegroeid. Ik was er toch niet gerust in en heb mijn stem laten horen. Maar daar was baasje dan niet mee gediend en nam me elke keer weer mee naar de overkant van de straat. Na een tijdje was ik wat gekalmeerd en mocht ik binnen de poort. Zo nieuwsgierig als een vrouw kan zijn...wel zo nieuwsgierig was Izzy nu en hij besnuffelde me van boven tot onder. Hij lichtte me daarvoor zomaar even bij mijn achterwerk met mijn twee poten in de lucht met zijn kop!! En baasje maar lachen :-§
We hebben wat kilometerkes afgerend hoor. Tussendoor even onze muil in een pot met water en er weer tegenaan. Het is niet te verwonderen dat ik best snel moe was. Ik moest vier stappen zetten terwijl hij er maar één hoefde te zetten met zijn lange poten. Ging ik even opzij gaan staan kwam hij tegen me aangekwakt. Maar ik zou ik niet zijn moest ik hem niet duidelijk maken dat dat niet de bedoeling was dus pitste ik zijn kin een beetje open. Denk je dat hij de boodschap had begrepen?? Helemaaaaaaaal niet joh! Mannen zijn nu eenmaal iets trager van begrip zegt baasje en dat heb ik nu wel gemerkt. Dus Izzy maar even binnen zodat ik wat op adem kon komen en lekker even aan de snuffel kon want eerlijk is eerlijk...hij rook best lekker dames ;-)
Daarna mocht hij nog even buiten komen en renden we nog even door tot het tijd was om naar huis te gaan. Ik hoorde onze baasjes afspreken om volgende week terug bij elkaar te komen...misschien moet ik hem maar een dikke kluif meenemen want hij is een lekkerbek. Alle snoepjes die uit mijn baasje haar zak vielen zoog hij zomaar op als een stofzuiger. Kan hij wat aan het bot snuiven in plaats van aan mijn kont.
Ik ben wel benieuwd of hij de volgende keer weer commentaar zal hebben op mijn kapsel. Hij had zomaar even het lef om elke keer wat van zijn "gel" in mijn haar te draaien. Toen ik vertrok stond mijn haar helemaal stijf. Hij moet toch nog leren om met een vrouw om te gaan maar daar zorg ik wel voor ;-))want als het van zijn baasje C. afhangt...

Terug wat verder

Eindelijk, eindelijk mag ik met baasje terug wat verder gaan wandelen dan alleen maar hier inhet park. Ik doe flink mijn best, trek helemaal niet aan de lijn en probeer hééééélhard om niet te vaak met de neus aan de snuffel te gaan. Baasje is echt trots op mij maar ik zie dat ze me door heeft. Hoe flink ik ook naast haar loop...ik heb best wel wat last van stress en lik heel vaak over mijn neus en lippen. Zolang er dan ook niets in de buurt komt waar ik bang van hoef te zijn lukt het me. Maar gisteren sloop er zomaar iemand vlak achter me en dan spurt voorbij. Ik schrok me rot en sprong 10 cm in de lucht ( we gaan niet overdrijven he ;-)) Nou die mevrouw moest er om lachen maar ik en baasje duidelijk niet.
En toen deze morgen ik lekker relax met baasje van het park terug naar huis gingen...kwam de achterbuurvrouw plots uit het wegeltje. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik daar niet mee gediend was. Al mijn haar recht, en zo luid geblaft dat ze me tot op de markt hoorden. Baasje heeft me dan met alle macht meegenomen om wat verder te gaan kalmeren maar toen kwam de postbode...kon ik best vertrouwen want die keek niet naar me. Kwam er ook nog iemand die reclames rondbracht ( had het ook te druk om naar me te kijken dus die mocht ook zonder problemen voorbij).
Eigenlijk niet zo stoer om te moeten toegeven dat ik bang ben geworden voor verschillende dingen maar ik ben de enigste toch niet? Ach dan ben ik maar een softy...baasje vind me toch de liefste nèm!!

rode oren...

Ze zijn er terug...rode oren :-(
Ik had al een paar dagen terug meer last van jeuk over mijn hele lijfje en baasje had ook al vaak gekeken op mijn buik of ze iets zag maar niets te merken, zelfs geen pukkeltjes. En daarna begonnen die oren ook maar mee te jeuken. Met de staart tussen mijn poten als ik bij baasje moet. Als ze denkt dat ik niet door heb dat ze in mijn oren wil gaan prutsen dan is ze toch echt heel stom. Maar ik kom er niet onderuit ze moet en zal kijken of ze iets ziet. Gisteren was het dan zo erg volgens haar dat ze een bezoekje aan de dierenarts nodig vond :-( Ik zag de thermometer al terug in mijn arrière belanden maar dat was niet nodig. Wat niet wil zeggen dat het dan allemaal zooooo leuk was hoor.
Eerst heel veel stress in de wachtzaal en als er een andere hond in de gang voorbij zoeft zet ik maar meteen al mijn haar recht van mijn kop tot mijn kont. Daarna mijn baasje maar achter me aan meegesleept tot in de onderzoekskamer ( ik weet de weg echt wel al). Daar mag ik dan even los terwijl de baasjes met de dokter praten. En dan begint het gepruttel. Mijn oren eerst zomaar even bekijken, en daarna moet ik een muilband om!!! Ik heb niet eens gebeten, hoogstens even laten merken aan de dokter dat ik het niet echt leuk vond dat ze zo vlug bewoog door mijn lip op te trekken. Nou als ze denkt dat ik dan zomaar rustig ga blijven en haar nog vertrouw...mooi niet. Maar ik kan niet weg want baasje houdt me vast terwijl ze in mijn oren vanbinnen kijkt. Gelukkig is er helemaal geen ontsteking te zien en staan mijn oren gewoon rood van een allergische reactie op... Klinkt het bekend in de oren?
Meteen daarna haalt baasje eindelijk de muilband af maar als ze nu nog denken dat ik zomaar even gezellig bij hun kom...pffffffffrt. Daarna nog aan mijn poepefloep moeten laten prutsen want ze hadden het ook over steriliseren of zowat gehad. Baasje had daar helemaal niets verwacht te vinden maar blijkbaar moet er toch ook al een en ander binnenin me aan de gang zijn want er kwam wat vuil uit mijn poepefloep dus daar moest nu ook maar medicijnen voor meegenomen worden.
Toch maar een spuit in mijn bil voor de jeuk en de oren en zie...gewoon lekker tegen mijn baasje gaan staan en geen krimp gegeven! Muilband...was echt niet nodig geweest daarnet ik ben de kwaadste niet hoor! Baasje moet het nu allemaal goed in de gaten houden en dan maar hopen dat ik straks niet terug moet. Maar baasje heeft haar homeopatisch register opengetrokken. Komt wel goed.
En die hond die daar zomaar plots aan de andere kant van het raam komt te staan in de tuin...heb ik even deftig gezegd dat ik er niet mee gedient was. Wat dacht die wel, zomaar komen kijken terwijl ik daar was. Voor hetzelfde geval lag ik daar met mijn poten open hé!!

Waar is het snoepje...

Om me wat meer moe te maken in mijn hoofd hebben ze een spelletje bedacht. Baasje neemt drie bekers, zwaait met een snoepje voor mijn neus en steekt het dan weg onder één van de bekers. Ik ga er natuurlijk maar al zo dicht mogelijk met mijn neus bovenop gaan liggen. Erica vind dat helemaal niet erg, baasje is ietsjes strenger.
En Bono...die volgt mee want die heeft ook wel zin in zo een snoepje ( maar krijgt het meestal zomaar :-o !)

Gaan ze met die bekers van links naar rechts gaan schuiven en van voor naar achter, door elkaar. Om me dan te vragen waar het snoepje is? Wat een geluk dat ik zo een goede speurneus heb en meteen mijn poot op de juiste beker kan zetten. Nu nog dat snoepje er van onder krijgen...

Een ander spelletje is dat ik ergens moet gaan zitten en dan verdwijnt er een baasje...even wachten en als baasje terug komt mag ik aan haar handen ruiken. Stom stom stom, zit er geen snoepje meer in maar moet ik het zelf gaan zoeken. Gans het huis heb ik zo al afgesnuffeld, elk tegeltje gezien maar nooit zijn ze me te slim af. Ik vind het iedere keer weer opnieuw ook als het ergens achter een poot of zetel ligt. Als ik zo doorga mag baasje binnen de kortste keren meteen weer nieuwe snoepjes gaan drogen ;-))

Super lekkere spulletjes...

Het bezoekje van de therapeut heeft dus nog meer gevolgen. Ik moet positief trainen en ja hoor daar horen.... SNOEPJES bij!!
Het ruikt hier dus enkele dagen gewoon naar vlees, vlees en nog eens vlees. Runderlongen, runderstrot, runderhart, een verse pens, kippelevertjes en kippemaagjes. Allemaal passeren ze hier de revue en worden ze door baasje in stukjes gesneden en daarna gedroogd in de oven. De pens niet ( zo gek is baasje nu ook weer niet), die gaat gewoon de diepvries in. Af en toe valt er al een rauw stukje naar beneden ;-)
Naar buiten zal ik wel niet rollen, daar zorgt baasje wel voor maar er is er eentje die heerlijk aan het snoepen gaat ;-)) en delen doe ik met niemand. Allé met Bono misschien en héél misschien met de poezen maar daar stopt het echt dus aandringen heeft geen zin ;-)

Bezoek...

Gossje wat is het lang geleden dat ik hier nog ben geweest. Niet dat er niets meer gebeurt is en ik enkel op mijn luie kont heb neergelegen hoor. Baasje is gewoon druk aan het lezen geweest over stre'ss bij honden.
Vorige keer vertelde ik al dat ik niet meer naar de hondenschool ga en meester vermoedde dat ik last had van stress. Wel ondertussen is er bezoek geweest van een gedragstherapeut en ...ook bij hem was het eerste woordje STRESS.
Best wel een lieve man die helemaal niet onder de indruk was van mijn luide blaf :- /
We zijn maar heel kort naar de school gegaan en na nog geen 3 minuten had die man het al gezien. Helemaal duidelijk dus. Nog vlug even het plein op en dan richting huis. Als hij uit de auto stapt probeer ik hem nog even weg te blaffen en al zeker als hij bij ons binnen komt maar omdat hij dus echt niet onder de indruk is laat ik hem maar staan waar hij staat en ga ik lekker even mijn muil in de drinkbak steken. En dan, gewoon lekker relax neer gaan liggen. Hij krijgt dus een totaal andere Nena te zien en hij vind dat best wel ongelofelijk om te zien. Baasje hoort het hem graag zeggen, die is al lang blij dat ik me hier goed voel thuis ( moest ze daar dan aan twijfelen??)
Ze kletsen heel wat af ( en doen maar wat ze willen) en daarna nog even samen in het park om met me te oefenen. Pfieuw, stress bij mij want die therapeut neemt de lijn over. Ik ga dus volluit in het gras gaan rollen en trek totaal de andere kant op. Gelukkig geeft hij snel de lijn over aan baasje! En dan...gaat baasje telkens een andere richting uit die ik wil. Zie ik een tak waar ik mee wil gaan spelen draait ze om en "neemt me mee" aan de lijn. Ruik ik een lekker geurtje en hop draait ze terug die kont in een andere richting :-o Zo gaat het een 5-10 minuten constant door tot ik opgeef en gewoon naast haar ga lopen. Baasje dus héél blij want die werd best ijl in haar hoofd door al dat draaien en het scheelde niet veel of ze draaide met haar gezicht knal tegen een boom aan op een gegeven moment ( gniffel gniffel).
Terug naar binnen en daar nog een aandachtsoefening waar ik lekker veel snoepjes mee verdien en weg is hij...
Er moet dus één en ander veranderen. Even van de hondenschool wegblijven...heb ik al vrede mee genomen. Er komt nog een ritueeltje bij: ik moet blijven zitten tot baasje buiten de deur is en dan pas mag ik mee naar buiten. Ok, kan ik mee akkoord gaan. Verder moet baasje "strenger" gaan zijn en mag ze me niets meer cadeau geven. Geen streeltjes meer als ik langskom en mijn neus in haar buik "duw, geen knuffels meer zomaar omdat ik gewoon super lief ben ( wie durft hieraan te twijfelen??), niet meer zomaar naar buiten omdat ik het vraag...NIET AKKOORD! Ik moet nu gewoon weg overal voor gaan werken! Wil ik buiten moet ik eerst gaan zitten of liggen of een pootje geven, idem voor als ik zin heb in een knuffel. Ik wordt gewoon genegeerd en dan nog geen 2 minuten later moet ik gaan zitten en krijg ik wel mijn knuffel. Pfffff, benieuwd hoe lang baasje het vol houdt om me niet zomaar plat te knuffelen ;-D
Wat men wil bereiken? Dat ik snap dat ik nergens nog iets zelf meot gaan beslissen maar dat baasje alle beslissingen neemt. Zal mijn best doen om hun dat te doen geloven, maar deze puber gaat toch lekker nog veel dingen proberen voor elkaar te krijgen hoor ;-))