zondag 27 februari 2011

Knuffels...

Dat kleine opdondertje is nu al een ganse week bij ons en het lijkt wel of hij hier ...niet...altijd is geweest ;-))  Ik herinner me nog de tijd dat ik gewoon lekker door het huis kon wandelen zonder extra gewicht aan mijn staart.  Maar goed, ik kan ook een beetje extra energie kwijt en werk lekker aan mijn lijn met puppyheffen.  't Is iets anders dan gewoon gewichtheffen hé.  En het is echt nodig want ik krijg toch terug meer snoepjes nu Gizmo zo vaak oefent. 
Het rustigste is het echter 's nachts en dan geniet ik er vollop van om knuffels te gaan stelen bij mijn baasje.  Gewoon lekker bij haar aan de zetel gaan liggen en af en toe mijn neus eens tegen de hare frotteren. En nog eens, en nog eens, en dan nog eens als ze haar terug goed legt ;-)  Ik ben niet de enige die geniet hoor, ik merk dat ze het ook leuk vind en al helemaal omdat zij de enige is bij wie ik dat doe.  Dat is gewoon ons moment.  Geen nieuwsgierig aktief venteke die zich er tussen komt murwen omdat hij ook wat aandacht wil. Zaaaaalig!!

dinsdag 22 februari 2011

Het gaat goed...


Het gaat goed...met mijn kleine opdondertje hier ;-)  Na een dagje heb ik gemerkt dat hij eigenlijk best wel meevalt.  Het is wel leuk, en soms ook wel eens minder leuk maar dat komt in orde ;-)
Leuk omdat ik wel zin heb in een speelkameraadje.  Bovendien ben ik hem nu nog makkelijk de baas.


Bovendien moet hij nog heel veel leren en weet je nog hoe baasje nieuwe trucjes aanleert?  Yep, met koekjes.  Elke keer hij nu gaat oefenen zit ik gewoon mee op de eerste rij ;-)  Soms moet ik eens een keer iets doen om een koekje te verdienen maar héél vaak krijg ik ze zomaar toegestopt omdat ik mooi op mijn beurt wacht.  Kan niet beter toch.  Niets hoeven doen en toch koekjes krijgen.
Iets minder leuk is dat hij vaak in mijn staart hangt en aan mijn gat blijft plakken met zijn neus.  Dat is dus een dikke nono van mijn kant uit hé...dus corrigeren maar die nieuwsgierige neus.












Gisteren dacht ik even dat ik gewoon aan de kant geschoven werd.  Hij kreeg de riem aan en ik kon naar mijn riem fluiten.  Maar toen ik hoorde dat hij mee naar buiten mocht om naar de dierenarts te gaan ...geen sprakemeer van nog zin om mee te gaan.  Hahaha, ik ken het daar al goed genoeg, laat hem maar gezellig mee gaan naar "buiten". De dierenarts heeft natuurlijk wel gevraagd hoe het met me ging.  Nou, mijn oren zijn mooi rustig gebleven gans de winter.  Maar die poten hé.  Die blijven me parten spelen.  En nu heeft baasje nog maar eens iets nieuws in huis gehaald om er op te smeren.  Ik kan je vertellen... hier heeft er eentje stilletjes gefloten en wat een geur!  Zelfs Bono liep weg van de geur van mijn tenen.  Maar goed, ik ontsnap er niet aan.  Baasje gaat het gaan combineren met de propolis en hoopt zo mijn tenen wat in de plooi te krijgen.  Stiekem hoopt ze ook dat ik nu te veel bezig ben met Gizmo om aan mijn tenen te denken maar daar vist ze toch naast het net.  Ik ben nog helemaal niet vergeten dat ze er hangen.
Oh en ik heb ondertussen nog iets nieuws geleerd...nagels knippen.  Een pootje bij baasje op de knie, knip en...EEN KOEKJE.  Knip...koekje, knip...koekje!  Super gemakkelijk verdient die koekjes ;-))  Gelukkig heeft mijn lijn geen problemen met al die extraatjes. Maar het zijn dan ook gezonde koekjes he, lekker gedroogd hertenvlees.

zondag 20 februari 2011

Een extra nachtje...

Ok, jullie hebben twee nachtjes moeten slapen voor ik jullie mijn geheimpje kwam vertellen maar ik was zoooo druk bezig met...kennis maken met mijn nieuwe huisgenootje. 
De kennismaking was een beetje overrompelend voor hem in de letterlijke zin van het woord.  Mijn baasjes waren zo lang weg geweest en uiteindelijk kwamen ze niet allemaal binnen.  toen ik  hun dan eindelijk zag staan in het park werd ik helemaal wild en tja...dan zie je zo een kleine opdonder natuurlijk niet meteen staan waardoor hij dus ondersteboven werd gelopen door mij.  Krijsen dat hij deed, wat een woesie en dat noemt zich een stoere kerel.  Pfff!  Baasje Danny heeft hem dan maar opgenomen en me even laten ruiken...












Hij bleef daarna toch maar liever uit mijn buurt, verstopte zich achter de benen van zijn baas.  Maar af en toe...


Ik heb er mij de rest van de dag niet echt aan gestoord dat hij er bij is gekomen, ik lag liever te slapen in mijn mand. En hij kwam me ook niet storen dus we begrepen elkaar.  Ik de rust, hij de aandacht van mijn baasjes. Vandag zijn we dan terug even in het park gegaan.  Jaaa ik mag van mijn baasjes lekker mee op het gras voor héél even ( whoepie!) en baasje maakte deze clos up van hem.  



Ik moet toegeven, het is een schatje ik zou hem helemaal opeten ( grijns grijns).  Vooral als hij in mijn staart komt hangen. Af en toe heeft hij dus wel al een verwittiging gekregen van Bono en van mij.  Hij mag er lief uit zien maar onderschat hem niet, het is een duiveltje in een puppyverpakking soms. En tegen spreken dat hij durft...hij doet maar hoor, zien mijn baasjes duidelijker hoe lief ik eigenlijk wel ben. :-D
Hoe hij er over denkt...zal waarschijnlijk wel niet 100% overeen komen met wat ik hier schrijf ( maar ik lieg echt niet hoor).  Je kan het allemaal lezen op zijn eigen persoonlijke blog  Blog Gizmo  Vergeet niet om hier ook nog even op bezoek te komen, dan vertel ik mijn kant van het verhaal...

vrijdag 18 februari 2011

Morgen...

Morgen is het zo ver.  Dan...neih, ik vertel het lekker nog niet :-p  Mijn baasjes zijn in elk geval héél enthousiast.  Ikzelf wacht nog even af om te zien hoe leuk het wel wordt...  Nog één nachtje slapen en dan verklap ik jullie mijn geheimpje.  Slaap lekker ;-)