Snelle Patoe...

Hoewel mijn baasjes best wel veel weg van huis waren hebben ze toch ook best wel wat tijd voor mij vrij gemaakt.
De leukste verrassing vond ik dat we gingen wandelen met andere hondjes. Baasje was echt benieuwd hoe ik zou reageren als ik echt dicht bij hondjes zou komen en daarom sprak ze af met haar vriendin en haar drie honden. Patoe is een Sint Bernard, Boomer een Berner Senner en Snuffel een kruising en net als ik een meisje. De twee mannen die ook op de parking stonden trokken hun ogen open toen ik de woefers in de gaten kreeg. Ik ging vrij hard te keer ( en nu bloos ik maar even) en heb heel hard geprobeert om ze bang te maken en weg te jagen. Ik was eigenlijk al helemaal niet akkoord dat baasje Danny Snuffel haar leibandje vastnam. Heel even heeft baasje er mee gedreigt dat ze me terug in de auto ging zetten omdat ik me echt niet gedraagde maar gelukkig heeft ze dat niet gedaan. Na een tijdje had ik door dat ik best uit Snuffel haar buurt bleef, zij vond mij niet zo lief ( of was ze jaloers op mijn jeugdige schoonheid?)
Boomer vond ik iets minder interessant dus die gaf ik niet zo veel aandacht. Hij liep gewoon ook ongelofelijk flink naast zijn baasje :-o
En dan Patoe...die heeft wel iets ;-) Maar goed, ik slaagde er in om ondertussen de leiding te nemen in het bos en voorop te lopen dus ik was al heel blij en liet de anderen met plezier achter mij. Af en toe even terug naar achter lopen om te zien of snelle Patoe er nog was en of Snuffel nog zo gepiqueerd was en daarna terug op zoek naar leuke geurtjes vooraan.
Op het einde ben ik dan met baasje nog achter de groep gaan lopen. Het was moeilijk om te zien hoe ze voor mij uit liepen. Ik kon er niet mee om dat mijn gezinnetje precies weg liep van mij...:-((
Terug bij de auto hoorde ik dan dat we nog even met de vriendin naar huis gingen. En eens we daar in de tuin waren... Het is baasje niet gelukt om volledig scherpe foto's te maken, zo snel liepen Patoe en ik achter elkaar. Van links naar rechts, door een grote plas ( even lebberen ) en terug door... Even duiken en neerliggen om dan in een sprintje terug te vertrekken. Vooral toen Patoe een neep in mijn bil gaf ;-)

Baasje heeft ook even goed geobserveerd hoe ik omging met Snuffel want zij is toch de baas daar in huis als oudste. En het laatste wat ze wou was een ruzie. Maar ik had de boodschap op de wandeling al begrepen: Snuffel is baas en ik mag blij zijn dat ik getollereerd word. Toch nog even geprobeerd om contact te zoeken in de living maar na een grom heb ik door dat ik best achteruit stap en plaats maak voor haar. We leven dus gewoon mooi naast elkaar...

Baasje is apetrots op me 's avonds vooral na het heftige begin. Het is vast en zeker voor herhaling vatbaar...ik ben dus benieuwd wanneer we terug gaan naar die snelle Patoe ;-))

Heel stilletjes...

Het was best stilletjes van mijn kant uit hé. Wel ik kan er niet veel aan veranderen, baasje is even druk met vanalles en nog wat.
Kerstavond kwam er aan en baasjes mochten gaan vieren bij baasje haar zus en de kids. Ikzelf mocht niet mee :-( want er woont daar ook een hondje die best wel oud is, wat ziek en zijn rust ook nodig heeft. En hij vindt andere hondjes ook niet zo heel leuk dus ik bleef kerstavond thuis vieren met Bono en de poesjes. Als ze dan eindelijk thuis kwamen een stuk in de nacht zijn de baasjes wel nog lekker wat bij mij opgebleven.
En de dagen nadien zijn de baasjes wat beloftes nagekomen naar de kids toe. Door de sneeuw waren ze bijvoorbeeld nog niet naar de cinema geraakt, er moesten nog wat winkels afgelopen worden, en ondertussen zijn Tritia en Robbe ook nog een dagje gaan shoppen met hun meters.
Eerst moesten ze wel nog even langs in het ziekenhuis. Dus al heel vroeg gaan wandelen zodat ze op tijd in het ziekenhuis waren. Gelukkig moet Tritia nu niet langer die vieze siroop drinken want daar trok ze echt gekke bekken van ;-) en mag ze terug drie maandjes uit het ziekenhuis weg blijven gelukkig.
Erica en de baasjes zijn dan ook maar nog wat cadeautjes gaan kopen en dat duurde langer dan gedacht.
Daar was ik dus niet zo blij mee. Ik was al gewoon om even alleen te blijven maar nu bleven ze wel héél lang weg. Ik heb hun mijn mening heel duidelijk gemaakt...baasje Danny zijn slippers heb ik mooi verdeeld in ontelbare stukjes nèh!!

En nog meer sneeuw...

De sneeuw blijft maar uit de lucht vallen. En nu de kids in kerstvakantie zijn hebben we dus echt alle tijd om elke keer opnieuw in de sneeuw te gaan rollebollen. eerst maar eens mooie foto's gemaakt waar ik met de kids op sta ( om baasje blij te maken)

En daarna gewoon terug het beest in ons loslaten. Er worden ballen gegooid (en opgegeten), af en toe wat rondlopen om op te warmen, Bert zoeken en opvangen als hij terug eens uit de lucht komt gevallen en...
Eindelijk geraak ik bovenop die hoge berg zand in het park. I'm the king of the world!!


Baasje vind het iets minder leuk dat ik zo hoog klim omdat ze schrik heeft dat ik mijn pootjes pijn ga doen als ik naar beneden kom. Maar ik vind het veel gevaarlijker dat ze zo plots in mijn baan gaat zitten om foto's te maken. Soms wordt dat echt REMMEEEEEEEEEEEN!!

Oh en weet je dat ze het hier nu ook gevonden hebben om een boom binnen te stellen? Ze hebben hem helemaal versierd met lichtjes en boa's en glazen ballen. Een kerstboom noemen ze dat, maar ik snap niet waarom het moet. Met de mensen in de kerststal die er onder staat heb ik ook al kennis gemaakt. Ik gaf ze een vriendelijke natte neuzen-goeie-dag maar veel reactie kwam er niet ;-)

Ik heb het wel gezien en gesnoven met die boom en laat het maar voor wat het is. Tot grote vreugde van baasje.

Nog meer sneeuw...

Mijn eerste stapjes in de sneeuw waren stapjes in heel weinig sneeuw maar het is blijven komen tot er een prachtige laag lag. En tot mijn groot plezier gaan we met de kids in het park. Eén tegenvaller: er zit nog een hond in het park en die heb ik natuurlijk meteen in de smiezen. Ik kan er niet aan doen en moet hem echt vanalles en nog wat toeblaffen. Baasje wordt er horendol van. Het loopt helemaal uit de hand als het baasje van die hond het nodig vind om onze richting uit te komen en net voor mijn neus te passeren. tot mijn grote spijt moet ik dus binnen gaan zitten, baasje wil niet dat ik zo trek enblaf. Maar het kwaadste van al is ze op die meneer die het echt nodig vind om me uit te dagen. Terwijl er nog ongelofelijk veel plaats was aan de andere kant van het park.
Gelukkig is de dag nadien het park nog altij deven wit en zitten er nu geen hondjes in het park. We kunnen dus helemaal genieten van dat witte goedje. Enorme bollen sneeuw worden in de lucht gegooid en met plezeir spring ik er naar toe om ze in de lucht vast te nemen en op te eten...

Elk bolletje die de kids maken hou ik in de gaten in de hoop dat ze het in de lucht gooien...

soms zijn de bollen echt te groot om te gooien maar dat wil niet zeggen dat ze zo maar ontsnappen ;-)

En nog wat later spannen de kids samen en bestrooien ze met sneeuw. Nu ik vond dat niet echt heel erg ;-)


Baasje heeft zelf niets naar me gegooid...die was enkel foto's aan het maken. Ongelofelijk hoeveel ze er heeft gemaakt maar ze is héél blij want ze heeft me in volle actie, lopen, springen, alles in de gaten houden,uitrusten... Allemaal kan ik ze niet laten zien maar...

Sneeuw

Elke keer ik mijnbaasje zie binnen komen ziet ze er een beetje anders uit. Ze lijkt wel wat ouder, haar haar is helemaal wit. Ik heb in de tuin ook wel al gemerkt dat het daar helemaal wit is. Het is koud en het kraakt onder de pootjes. Ik vind het best wel raar allemaal. Als alle kids naar school zijn neemt baasje me dan mee om in het park te gaan wandelen. Ik vaind dat natuurlijk helemaal leuk en kijk, ook vooraan ligt alles wit. Zelfs nog witter dan daarnet in de tuin. Baasje vertelt dat dit sneeuw is. Ik vind het best wel leuk en al helemaal als ik vrij krijg en ik er door mag gaan rennen. Natuurlijk heeft baasje ook al een fototoestel meegenomen en voor héél even wil ik best gaan zitten in de sneeuw.

Gelukkig moet ik niet te lang blijven zitten want het is best wel koud aan mijn derrière. Ik vind het helemaal geweldig en spurt van links naar rechts. Hier een hap van die sneeuw , daar een hap in de sneeuw. Lekker hoe dat smelt in de muil. Bert is ook mee maar die kan even niet op tegen die sneeuw ;-) Het is gewoon veel te lekker.

Nog even de neus in de sneeuw om er dan weer op los te happen. Baasje vind het nu wel genoeg en neemt me terug mee naar binnen. Ze heeft schrik dat ik ongemakkelijk wordt van al die koude sneeuw. Maar ik hoor dat we zeker nog eens terug gaan en hopelijk met de kids. Ik hoop dus dat het vandaag lekker blijft sneeuwen...

Zo trots...

Ik heb mijn baasje tot in de zevende hemel laten gaan. Ik heb echt mijn best gedaan op de hondenschool en nog geen klein beetje!
Een half uurtje voor we in de auto moesten stappen gisteren om naar de hondenschool te gaan zijn al mijn baasjes nog met mij het park in gedoken. Ze hadden de lange lijn mee en mijn voetbal. Van links naar rechts, in de struiken en er weer uit, van voor naar achter en van pier naar pol hebben ze me laten lopen. Bert was ook mee. Bert is mijn nieuwe speeltje en ziet er eigenlijk uit als een lange worst uit jute maar baasje vond Bert een veel betere naam dan Saucice :p Ik vind hem helemaal te gek en ik dacht er niet aan om hem los te laten terwijl ik achter mijn bal aan liep. Nou uiteindelijk wel want het wordt best wel droog in de muil .
En dan meteen de auto in en op naar de hondenschool. Mijn enthousiasme was ik nog niet kwijt dus toch maar even opzij gaan staan wachten maar eens we op het plein waren...
Eerst tandjes laten zien en daarna mocht ik even bij de meester gaan. Nou die was flauw want hij speelde niet met me mee enbleef gewoon heel rustig zitten. Even een luide KAIAIAIT want ik deed mezelf pijn en lap, gans de bende uit hun concentratie. Gewoon ook even lekker rollen in het gras en zeker de andere kant op als baasje maar daarna heb ik me herpakt.
Er kwam een wandeling aan en ik heb gevolgd zoals ik nog nooit gedaan heb! Bert bij aan de lijn en een heerlijk ruikend vleesje in de andere hand van baasje en ik plakte aan haar been met mijn blik omhoog. Ik zag baasje zo groeien terwijl we wandelden. Tussend e verschillende oefeningen door mocht ik dan even spelen met Bert, en ik probeerde toch ook die mol te vinden die dat deeltje van het plein goed had omgewoeld. Een volgende oefening was tussen de sporten van een ladder stappen. Baasje wou eerst dat ik mooi naast haar stond maar ik was veel te nieuwsgierig dus ging er al maar op af. Die eerste sporten heb ik dan ook volledig zelf gedaan maar toen had ik het wel gezien. Helemaal ook niet zo simpel hoor maar ik moest en zou gans die ladder doen van de meester. Tussen baasje en meester in dan maar gans die ladder gedaan dus baasje terug helemaal blij. Terwijl we aan het wachten waren omdat de andere hondjes hun oefeningen moesten doen had ik zin om even mijn benen te strekken en dat heb ik dan ook maar gedaan ;-) Voor baasje het door had zette ik een spurtje in en trok ik me los. Ik had niet anders verwacht en baasje meteen achter mij aan om dan te stoppen en "HIER" te roepen. Ik ben dan maar meteen omgekeerd en liep op haar af, net voorbij haar been, nog even een beetje rond haar heen jumpen en ze had me terug beet. Gelukkig was ze niet boos en kon ze er om lachen.De meester had het ook gezien en moest er een grapje om maken "Hoe waren we ons hondje kwijt?" 3Ja maar ze is wel meteen terug gekomen hé!" En ik zag mijn baasje meteen weer drie centimeter groeien.
Baasje moest het meeteen allemaal vertellen toen we van het plein afgingen en bij de andere baasjes kwamen. Ze kon bijna niet zwijgen maar ik hoorde dat ze echt heel trots op me was. Alleen kan ik niet beloven dat ik de volgende keer terug zo mijn best zal doen. Er is nu een winterstop op de hondenschool dus als we terug komen zal ik waarschijnlijk wel terug heel blij zijn om mijn vriendjes allemaal te zien ;-)

Whippie...

Baasje is een nieuw harnas voor mij gaan kopen. Een Hurta-tuig met een handvat bovenaan. Ik vind het allemaal goed hoor, maakt me niets uit. Maar baasje vind dat handvat bovenaan best wel makkelijk. Ze kan me daarmee heel makkelijk even heel kort bij haar nemen. Ik heb het haar ook meteen even laten testen ;-) Er kwamen plots wel veel hondjes langs op onze wandeling en je kent me...ik zou het niet erg vinden om even heel dicht bij hun te gaan terwijl ik me goed laat horen. Wel nu hebben die hondjes me wel gehoord maar ik kon niet dichter bij komen...
Wat baasjen iet had verwacht was dat ik me zo makkelijk uit mijn harnas zou kunnen wurmen. In mijn snuffeltocht had ik er niet beter op gevonden dan rond een boom te lopen met mijn flexilijn. Bassje maar zeggen dat ik moest terug keren maar deze keer had ik geen zin. Ik draaide mijn poep de andere kant uit en trok gewoon zo hard als ik kan om die lijn los te krijgen. De lijn liet niet los maar mijn hurt schoof wel gewoonover mijn hoofd... Whiepppieieie ik was los en zette natuurlijk een spurtje in recht naar mijn lievelingsstruiken. Ik zag baasje hélemaal wit worden en ben dan ook maar naar haar toe gegaan toen ze commando "HIER" gaf... Een trukje dat ik wel zal onthouden want je weet maar nooit wanneer ik nog eens kriebels krijg om de benen te strekken ;-) Alleen denk ik dat baasje het ook niet meer vergeet..

Lange lijn

Deze middag had baasje een leuke verrassing voor mij. Ik dacht dat we even gingen wandelen en leuk, de kids gingen ook mee. Na een eindje te wandelen kwamen we op een open plek waar ik al vaak was geweest maar deze keer kreeg ik een andere lijn aan en man wat was die laaaaaaaaaaaaaaaaaaaang zeg! eerst had ik niet door dat die zo lang was maar toen de kids met me begonnen te voetballen merkte ik dat ik echt gewoon door kon racen zonder een snok omdat de lijn plots op was en baasje niet snel genoeg mee liep ( ze moet echt wat aan haar conditie doen hoor!).
Al snel hing de tong uit mijn bek maar ik dacht niet aan opgeven. Ik hield mijn bal heel goed in het oog en zodra daar nog maar een tikje tegen werd gegeven spurtte ik er achteraan.
Tussendoor ook heel even gewandeld en natuurlijk ook hier en daar iets binnengesmikkeld. Maar waar baasje het hardste om moest lachen was mijn verrassingsaanval op Tritia en Robbe. Die zaten samen gehurkt in het gras en waren zo hard iets aan het bestuderen dat ze niet in de mot hadden dat ik er aan kwam. En voor ze het wisten zat ik op hun rug en vlogen ze naar voor. Baasje had het zelf ook niet zien aankomen. Die dacht dat ik er mooi naast ging koersen ...maar dit was toch veel leuker niet?

Hoe...

Ik dacht, ik laat ook maar even weten hoe het nu met mijn buikje gaat. Eigenlijk niet zo heel goed. Baasje heeft me 6 weken alleen maar eend laten eten en de zweertjes op mijn buik waren redelijk goed onder controle. Misschien eens één of twee zweertjes maar dat viel goed mee. En de jeuk was eigenlijk ook bijna weg. En toen heeft baasje mij een nieuwe voeding gegeven met kip er in. En knal patat, daar waren ze terug die zweertjes. Al na vijf daagjes kip ... Dus heef tbaasje mij van de kip afgehaald en gaf ze mij rund te eten ( van hetzelfde merk) om te zien of mijn buikje daar terug rustig van werd. Spijtig genoeg heeft het niet mogen zijn. Ik kreeg terug meer last van jeuk en baasje heeft me dan maar terug eend laten eten. Ze is heel erg benieuwd hoe snel of traag het nu terug wat kalmer wordt daar beneden op mijn buik. Maar ze wil niet gewoon afwachten en heeft blijkbaar ook homepatische dingen voor mij bestelt. Allemaal om me te helpen om van die vervelende mormeltjes van coccen af te komen zonder dat ik echt chemische medicijnen moet nemen. Ik hoop heel hard mee met mijn baasje dat die medicijnen vlug hun werk doen? Benieuwd hoe ze smaken. Maar ik ben er zeker van dat baasje de slecht smakende medicijnen wel in wat honing mengt en dan is het héél moeilijk om neen te zeggen ;-)

Kennismaking...

Een dagje nadat die fantastische Sinterklaas hier bij ons is thuis geweest mag ik er eindelijk ook eens kennis mee maken. Sta ik daar op de hondenschool, lekker niet te luisteren maar even enthousiast het grasperk te bewonderen en op te snuiven komt er daar een rare man met een rode mantel aan. En daarnaast loopt er een zwarte meneer... Nou ik moet er niet van weten en al zeker niet van dat zwart Pietje. Misschien alleen die pluim die op zijn hoed mooi heen en weer waait maar verder. Ik blaf zo hard als ik kan om ze weg te jagen maar het helpt niet. Integendeel: dat zwart Pietje komt bij alle hondjes even langs. Pas als hij bij mij is en ik hem eens goed kan besnuffelen ben ik iets kalmer. En dat die een mandje met lekkere koekjes mee heeft helpt ook wel wat ;-)
Baasje legt uit aan die Piet dat ik die koekjes niet mag hebben en geeft wat visjes in de plaats die de Piet mij dan geeft. Hij valt echt wel mee ;-)
Sinterklaas loop ik straal voorbij als ik over een plank mag lopen en daarna over wat banden. Veel langer blijft hij niet staan want hij gaat ook even in de andere groepen kijken. Jammer dat dat Pietje ook meegaat met zijn mandje. Want bij hem moet ik eigenlijk niets doen om een visje te krijgen ;-))
Na de les mogen de kids nog even bij de Sint en Piet op bezoek en ik blijf met baasje bij andere mensen staan. Baasjes praten wat, ik speel wat met dat hondje... Misschien iets te enthousiast maar best wel leuk dat ik even kennis mag maken van dichterbij.

Sinterklaas en zwarte Piet

Ik snap er de botten van... Vanzodra mijn kindjes naar boven gaan slapen beginnen de baasjes hier met dozen te slepen. Ze spannen draden door de living hoog in de lucht en zijn zo opgewonden. Daarna binden ze ook touwen rond die dozen en dan hangen ze die dozen allemaal op. Hangen die nu allemaal te bengelen boven mijn hoofd...

Ik laat hun maar doen en hou het allemaal goed in de gaten. Ook waar ze die koekjes allemaal strooien, aan de chocolade kan ik al helemaal niet want die hangen ook omhoog. Maar zo een koekje kan ik misschien wel bemachtigen als ik samenwerk met de poezen ;-)

De volgende morgen zijn de baasjes al vroeg wakker en als de kids eindelijk opstaan hebben ze helemaal geen aandacht voor mij. Hoe mooi ik ook voor hun ga neerzitten ze lopen me straal voorbij. Blijkbaar zijn die dozen allemaal cadeautjes die voor hun bestemd zijn. Een zekere Sinterklaas zou die gebracht hebben. Jaaaaaaaaaa ik heb hier geen Sinterklaas zien passeren hoor ;-) Ik zou zelfs niet weten hoe die er uit ziet.

En dat die pakjes allemaal omhoog hingen heeft die goede Piet blijkbaar gedaan omdat ik er 's nachts nog niet mee zou spelen. Flauw...ik zou dat noooooooooit doen.

De kids hebben veel werk voor de boeg en zijn gans de dag stil met het uitpakken van de cadeautjes en natuurlijk met het spelen. Veel problemen heb ik daar natuurlijk niet mee maar ik moet toch wel even wennen aan dat nieuwe huisdier dat hier nu rondloopt... Ik vertrouw het voor geen haar en neem het zekere voor het onzekere. Van onder de tafel of van achter de benen van mijn baasjes kijk ik wat zijn bedoelingen zijn.

En eens ik het toch wat heb aangezien en merk dat het toch niet zo hard als ik kan lopen durf ik eindelijk in de buurt neer te liggen. Als het echt nodig is kan ik dan nog steeds veel vlugger wegspurten...

Ik blijf dus allert en hou het goed in de gaten. En misschien als ik een beetje zielig kijk gaat het wel de andere kant op ;-)

Hoor wie klopt daar...

Terwijl mijn baasje buiten iets in de GFT-bak gaat gooien zit ik netjes in de keuken te wachten. Ik wou eigenlijk mee naar buiten maar mocht niet.
Maar lang ben ik niet blijven zitten. Er werd me plots op onze deur geramd, echt niet normaal. Erica en Robbe schrokken zich een bult en doken weg achter de kleine zeteltjes, Tritia bleef er rustig onder. En ik, ik rende als een trein de living in en blafte gans het huis bij elkaar. Wie was dat die zo hard op MIJN deur bonkte, wie maakte mijn kinderen zo bang! Baasje Danny ging alvast naar de deur en toen kwam mijn baasje er ook bij, hield me vast en liet me even kijken aan de deur. Ik zag niemand engs, alleen oranje bolletjes en een doosje aan de deur. Ik bleef toch maar blaffen en samen met de kids gingen we nog een tweede keer gaan kijken. Alles werd binnen gehaald en Robbe werd getroost. Arme schat hij was echt bang. Ik hoorde de naam van zwarte piet vallen. Wie is dat dan dat die zomaar op mijn deur mag bonken terwijl de baasjes niet boos worden. Als de buurman dat zou doen zou baasje vast niet zo staan lachen als nu. Voor alle zekerheid draaide baasje de voordeur en de achterdeur maar op slot. En met de belofte dat ik echt niemand zou laten binnen komen durfde Robbe toch terug in de zetel komen zitten. En dan werd alles klaargemaakt om dat spelletje te spelen dat die Piet voor onze deur had neergezet. Die oranje bolletjes...daar mocht ik ook van proeven. Een stukje in de muil, en er terug uit. Als ik er op knabbel spat er iets open. Terug even in de muil om te proberen maar even snel er terug uit. Neen , het is niet helemaal mijn smaak...waarom gooide hij nu geen koekjes!