Regelrechte dierenmishandeling...

Regelrechte dierenmishandeling.  Hoe durven ze...

Het was lang geleden dat ik nog eens bij onze dierenarts moest gaan en daar had ik helemaal geen probleem mee.  Maar kijk, voor ik het wist stonden we in haar bureau.  Heel druk kon ik me daar niet om maken, ik was letterlijk van de kook door het warme weer.  Mooi rustig gaan zitten op de weegschaal: 33,9 kg en dan terug aan de deur gaan liggen.  Klaar om naar huis te gaan...
Niet dus want de arts wou eerst maar even in mijn oren koteren.  Gelukkig laten ze me dan even met rust omdat ze alle bei te druk zijn met door een machineke te kijken.  Blijkt dat er een enkel trosje schimmeltjes in mijn oren zitten.  Hopelijk snapt baasje nu dat het niet mijn schuld is als ik soms eens niet luister...ik heb die trosjes daar niet ingestoken ;-))
En dan begint het...krijg ik terug zo een zwarte muilband om, tillen ze me op de tafel om me dan te tekkelen zodat ik neerlig.  Meteen een pootgreep zoals ik de judo waardoor ik niet meer weg kan...  Ongelofelijk toch!!
Maar wie ben ik...Nena die luistert naar haar baasje die zegt dat ik toch zo flink ben ;-) dus ik blijf gewoon rustig liggen, ook al steken ze een naald in mijn poot.  Daarna heb ik het wel gezien en wil ik van de tafel af.  Dacht ik dat ik er eindelijk vanaf ben maar blijkbaar willen ze toch nog eerst in mijn oren kijken en zelfs baasje loert door dat apparaatje.  Ik wou gewoon dat ze verder deden zodat ik naar huis kon.  Ja tarara...spuiten ze eerst nog zo een nat goedje in mijn oren dus ik kan niet anders dan heftig schudden met mijn kop...  Ik ben er eindelijk vanaf ( voor vandaag) maar nu wordt het blijkbaar afwachten wat ze in mijn bloed vinden hoor ik hun vertellen.  Ze willen gaan zoeken waarom ik toch steeds zo'n rode oren heb en waar die jeuk vandaan komt.  Dat vind ik niet zo erg maar moest dit zo...?  Ik ben al benieuwd wat er nog volgt...

Onderuit...

Whahaha, nu was het Erica haar beurt om te lachen.  We hebben na lange tijd eindelijk weer eens afgesproken met mijn vriend Patoe en natuurlijk ook met Boomer en Snuffel.  Eerst maar weer elkaar begroeten op het speeltuintje maar ik was zooooooo opgewonden...rustige goeiedag zeggen zat er niet in.  Baasje dus iets minder blij omdat ik haar steeds heen en weer trok.  Uiteindelijk toch maar tot bij Patoe geraakt, Boomer goeiedag gezegd en ook even een dag gegooid naar Snuffel.  En terwijl we dan rustig wat stonden bij te praten...even naar mijn kids toe.  Ik was alleen "vergeten" dat mijn baasje nog aan de andere kant van de lijn hing ;-p  Deze keer dus geen baasje die lacht omdat Erica op de grond ligt maar een baasje met een groen plek op haar broek.
Nog even wat gewandeld en dan lekker spelen in Patoe zijn tuin. Lekker rennen en razen en raar maar waar...zelfs even met Snuffel gebabbeld die zomaar bij me kwam. 
Het zou nu niet meer zo lang duren voor we elkaar zien...ik hoop het maar, snel terug naar die grote bink zegt me wel wat.

Happy birthday to me

Happy birthday to me

Happy birthday to mejiejie

Happy birthday to meeeeeeeeeeeeee!!

En baasje heeft woord gehouden en mij een hele grote kom gekocht waar lekker veel water in kan en waar ik met mijn poten in geraak.  Ik werd bijna zot toen ik zag dat ze de waterslang boven haalde en eens ik mocht was er geen houden meer aan.  Neus er in en maar kijken of er ook geen visjes in zaten ( je weet maar nooit met water)

Natuurlijk zijn de kids er ook allemaal bij gekomen en niets zo plezant als belletjes maken die ik dan moest vangen.  Even concentreren en happen maar...

Liters water hebben ze over mij gegoten en al minstens even veel heb ik proberen opvangen met mijn muil. 

Uren kon ik zo door gaan maar...

Waar gingen ze nu heen?  Pyjamatijd en snoeptijd...  Ja daar kan geen waterspelletje tegen op natuurlijk.  Ik moest zelf ook mee met de baas maar onder een droogwrijfactie kon ik niet onderuit...

Maar goed, er komt blijkbaar nog meer eens we binnen zijn.  En zie ik baasje daar niet met een lekker stuk vlees aan de slag gaan en met aardbeien ( ook helemaal yummie!!)  Ik sta dus op de eerste rij als ze met dat vlees op een bordje gaan wandelen.  Zo goed opgevoed als ik ben ga ik mooi zitten, kijk mijn baas aan maar het enige dat die daar doen is een liedje zingen.

Dus ik kijk baas Danny aan, en ik kijk, en ik blijf kijken , en nog maar wat dieper in de ogen kijken.  Allé jong, normaal als ik naar hun kijk krijg ik altijd "EET MAAR" en nu... Uit pure miserie ga ik er maar bij neerliggen en je raad het niet...zetten ze dat bord voor mijn neus neer...

Maar er komt geen "EET MAAR"

Dus ik probeer dat vleestaartje maar te hypnotiseren om van zelf naar mij te komen want ik mag niet naar dat taartje happen...  Maar het werkt niet.  Even proberen wegkijken... doen alsof ik het niet zie...

Maar niets nada noppes.  Tot baasje eindelijk vind dat ze een goeie foto heeft.  Blazen ze dat kaarske uit en EINDELIJK valt er een eerste aardbei af voor mij, een tweede eentje voor Bono en nog eentje voor mij en EINDELIJK krijg ik mijn stuk verjaardagstaartvlees...

Whiepie...smullen maar.  Wanneer ben ik nog eens jarig??

Stinkende zalf...

Ja het is weer zover...baasje maakt terug jacht op mij en mijn poten. 
Lig ik rustig wat bij haar neer, te genieten van een streelke hier en daar wil ze ineens iets van tussen mijn tenen plukken.  Nou, dat was even zonder mij gerekent want zo snel ik kon stond ik recht.  Dus zij maar meteen mijn poot in de lucht, baasje Danny er bovenop.  Damn, ze hebben het ontdekt.  Ik heb wondjes tussen mijn tenen gelikt.  Dus dat is voor baasje maar het sein om met die stinkende propoliszalf tussen mijn tenen te koteren. Maar ik ken ondertussend die blik wel in hun ogen hoor dus ik muis er altijd onderuit.  Ik moet nog maar een snuifje ruiken en weg ben ik.
Dus is baasje nu zo slim om het vlug tussen mijn tenen te meppen als ik slaap en niet zo veel merk blijkbaar.  Zelfs dan ben ik niet meer veilig.  Ik begin dus maar te oefenen om met mijn ogen open te slapen maar dat lukt nog niet zo goed :-p

Pfffff...

Zucht....kreun....puffffff
Zoooooo warm.  Baasje is speciaal niet te ver met me gaan wandelen en dat is maar goed.  Ik ben hier nog maar 5 minuutjes rustig aan het wandelen in het park voor de deur en ik heb mijn tong al uit mijn bek hangen.  Ik kan al niet wachten tot het mijn verjaardag is want als baasje haar woord houdt...  Neen ik verklap nog niets, misschien heb ik het wel verkeerd gehoord wat ik misschien krijg voor mijn verjaardag.  Al hoop ik van niet ;-))
Mijn verjaardag?  Ik tel stilletjes af want 16 juni is het zover.  Dan versier ik de wereld al juist één jaar met mijn ( al zeg ik het zelf) mooie verschijning.
Maar voor nu, gewoon lekker veel binnen want daar is het lekker koel en een frisse bak met water bij mij in de buurt waar ik toch stiekem af en toe weer eens mijn poten in steek ;-))

Van alles naar niets...

Hmmmm, het kan snel veranderen.  Toen we deze morgen vertrokken op onze wandeling werd ik overstelpt met koekjes, het eindigde met een dikke vette foei en een ruk aan mijn leiband van hier tot in Tokio.

Baasje heeft het boek "Click to calm" van Emma Parsons gelezen.  Niet zozeer om de aggresieve hond in mij te temmen want ik ben nu eenmaal een watje van een hond :-p maar om me te leren dat ik eigenlijk niet zo bang hoef te zijn en dus ook helemaal niet hoef te blaffen ( heeft zij even gemakkelijk praten!)
Lopen we lekker over het voetpad als ik een labrador in het park zie lopen.  Dus moet ik gaan zitten van baasje en ik krijg me daar een resem koekjes omdat ik zo flink ben en gewoon rustig zit te kijken.  Had ze gelezen in het boek: belonen voor het uitblijven van slecht gedrag ( wat een goed boek zeg! ;-)
Wat later zie ik opnieuw een hondje en als ik op een goede plek kom opnieuw hetzelfde verhaal: zitten en een hele hoop beloningen omdat ik zo flink ben.  Dan maar verder gewandelt en als we in de buurt van Robbe zijn school komen steken we de straat over...hmmm ik hoor een hele hoop getetter dus er is echt iets op komst.  En ja hoor een hele rij kleine kindjes met een paar juffen, allemaal met een fluozakje op hun rug.  Wat een gek gezicht.  En zo hard als ik hun aankijk kijken zij mij ook aan, net als hun juffen.  Maar ik blijf kalm en rustig en dus word ik terug beloont ( wat gaat ie goed!! ).
Af en toe krijg ik wel eens een foei moet ik toegeven, mijn neus word echt constant naar de grond toe getrokken maar daar is baasje niet zo tevreden over.
We nemen ook een nieuw stukje mee op de wandeling.  We gaan naar het kerkhof waar baasje haar pepe begraven is.  Even ontspannen en mijn muil maar even in een vaas gestoken want ik had ondertussen best wel dorst gekregen.  Daarna maar terug in het gareel en daar loopt het al een eerste keer mis.  Als ik een man zie afkomen vertrouw ik hem niet helemaal dus ik geef hem maar een luide blaf en grom maar die man is niet weg te jagen, hij gaat zelfs nog even met baasje praten.  En weet je wat hij zegt??  Dat ik er goed in zit in het vlees en of baasje al met mij "gekweekt" heeft ::-/  Hij schrikt dan ook als baasje zegt dat ik nog 1 jaar moet worden. "Amaai wat een beer van een beest!"  Ok, dat is dus niet goed voor mijn zelfbeeld hé, ik ben verre van dik en oh wee voor wie anders durft te zeggen!
Dan maar verder gewandelt en is die vreemde man daar terug.  Naast zijn huis ligt een verwildert stukje "grasveld" en we zijn nog maar 10 cm aan dat pleintje of hij duikt al op achter ons.  Ik loop gewoon lekker flink naast baasje die zich op het einde omdraait naar de man en haar duim omhoog steekt :-)  Ja zeg, 't is niet omdat iemand anders daar zomaar gaat drollen neerleggen dat wij zo onbeleeft zijn he.
Helemaal moe aangekomen thuis maar ik pers er nog een laatste spurtje uit als we met Bono naar buiten gaan en daar loopt het mis.  Als we terug aan huis komen stapt de buurman uit zijn auto.  Baasje blijft lekker relax en wil me niet "aansteken" om te gaan blaffen door een strakke lijn maar dat haalt niet veel uit.  't Is ook zo een grote vent die buurman dus ik probeer maar even of ik hem kan wegblaffen ( niet dus:-0 ).  Vraagt hij of ik even bij hem kom en of het mag ( baasje dacht, leuk proberen socialiseren) maar voor ik het weet buigt hij zich naar me toe en flappert met zijn hand in het rond.  Ik duik dan maar in elkaar maar ik kan niet dieper want de grond zit in de baan.  Het enige wat ik dus nog kan is happen naar dat hand dat altijd maar dichter komt.
En kijk, ik word binnen gehaald door baasje met de lijn en krijg me daar een foei rond mijn oren:-(  "Ale jong, ge moet lief zijn tegen dat beestje." " Neen, ik wil niet dat ze zo gaat happen" en het is voorbij.  Zo boos heb ik haar lang niet meer gezien.
Baasje zat er duidelijk mee in haar maag ( en ik ook) maar gelukkig snapt ze mijn reactie.  Wat ze geleerd heeft...nooit meer iemand naar me toe laten komen ( of omgekeerd) zonder een kleine gebruiksaanwijzing ;-)

Oeps...

Toch weer wat langer geduurd voor ik mijn verhalen kon komen vertellen...dat baasje van mij was terug meer weg dan thuis...en ik wou zelf de computer niet aanzetten.  Ik ben nu eenmaal een voorbeeldig hondje he :-))

Ok eerst maar vertellen dat ik vanaf nu ook mag zeggen dat ik bij de "clan" hoor want ik ben voor de eerste keer loops.  En ik zal het geweten hebben hoor, die Bono doet niet anders dan achter me aan zitten.  In het begin bleef hij nog normaal maar nu, de laatste dagen weet hij met zijn eigen geen weg en volgt me overal. 
Ook al hijgt hij de longen uit zijn lijf met zoveel beweging.  Baasjes zijn daar niet zo blij mee en doen hun uiterste best om hem in te tomen en ons uit elkaar te houden.  Met als gevolg dat we dus gescheiden slapen en als de baasjes weg gaan we ook gescheiden moeten zitten.  Ik had daar wel een ander idee over.

Toen Erica haar eerste communie deed en de baasjes tot mijn grote ergernis dus ook een ganse dag uit feesten waren vloog ik dus met mijn mand en speeltjes de keuken in achter de poort.  Ze hadden wel hun best gedaan hoor.  Twee gevulde kongs, een doos met lekkers in, een gevulde bal met snoepjes, een gevulde fles met snoepjes, wat gewoon speelgoed...  Maar veel meer dan de kongs leeg maken heb ik niet gedaan.  Ik had helemaal geen zin om daar een ganse dag te blijven zitten en heb dus geprobeert om mezelf een weg te knagen door het houten poortje.  Maar daar ben ik na verloop van tijd dan maar mee gestopt. Niet door te komen en hélemaal niet goed voor mijn gebit joh!  Dus bleef er maar één optie over: niet er door dus er over (grijns)
Toen ze dan eindelijk thuis kwamen was hun gezicht machtig om te zien.  Ik had al verklapt dat ik blijkbaar iets dichterbij zat met een luide blaf en toen dat deurke open ging heb ik heel lief mijn snoeteke met een grote smile naar buiten gestoken :-))
Ach baasje met een klein hartje dan maar naar binnen ( en een ongelofelijk verbaasd smoel) omdat ze dacht dat ik dan wel binnen iets zou ontleed hebben maar neen hoor.  Ik mocht lekker veel streelkes ontvangen omdat ik zo flink was geweest.
Nog één keer heeft ze nadien geprobeert om me in de keuken te steken omdat ze even weg moest maar wat had ze nu gedacht..ik weet nu echt wel hoe ik over dat poortje geraak ( en ik grijns nu lekker terug ;) )
Dus vanaf nu zit Bono in de keuken als de baasjes op zwier gaan en dit weekend hebben ze zich niet ingehouden...  M., het metekindje van baasje deed haar communie dus gingen ze terug aan het feesten.  Maar voor ze vertrokken wel iedere keer een extra lange wandeling voor ze gingen.

En voor die wandelingen heeft baasje nieuwe plekjes gevonden.  Zaaaaalig in de kalmte van een fietsroute tussen de velden. Af en toe een fietser,  met moeite een ander hondje maar soms zo andere beestjes.  Eentje was een lang hermelijnachtig iets dat de weg over stoof.  Ik heb er nog even naar gezocht in het gras maar heb geen goeiedag kunnen zeggen.  En die andere beesten...ik schrok me rot!  Loop ik daar gewoon lekker te snuffelen, sla een inhammeke in en kijk ik op...joh staan er daar twee beesten van koeien met hun neus te snuiven en met van die zwarte bollen in hun oogkassen!  Ik schrok me echt rot, had die daar helemaal niet verwacht.  Ik was dus op mijn hoede en vanzodra ze durfden te knipperen met hun ogen dook ik opzij ( je weet maar nooit wat ze zouden durven doen)  En weet je wat baasje doet!!  Gaat die plezant weg gewoon dichter en dichter en staat ze daar een babbelke te doen met die beesten.  Zo van: "Ewel, hoe is't MOEOEOEOE.   Allé kom MOEOEOEOEOEOE."  Ge raadt het al, komen er nog van die koeien af naar ons.  Stapke per stapke ben ik dan dichter proberen gaan want ze zagen er lief uit en toch al minder klein dan die bij ons op de boerderij vroeger.  Maar helemaal vertrouwen deed ik het toch niet.  Na een tijdje dan maar verder gewandeld maar lopen die koeien nu toch niet achter ons aan zeker.  Ik wierp mijn meest verontwaardigende blik naar hun maar het deed hun niets.  Alle vijf tjokten ze mee en baasje dus maar naar de poort van de weide.  Ze heeft hun proberen aaien op hun neus maar mij niet gezien.  Even geprobeerd of ik aan hun kon ruiken maar daarna gewoon lekker in de berm verder gaan snuffelen.  Gek joh die baas van mij.  Ik wist helemaal niet dat dat een koeienliefhebster was.

En dan gisteren is Tritia vertrokken op zeeklassen met haar school.  Gek hoor dat één van je baasjes niet thuis komt om te slapen.  Ik denk dat ik haar maar lekker bespring als ze terug thuis komt om haar te overtuigen nooit meer zolang weg te blijven.  Ik had natuurlijk ook altijd in haar valies kunnen kruipen maar dan had ik er al haar kleren moeten uitgooien en ik kon haar daar nu toch moeilijk in haar blootje laten rondlopen :-)

Ik heb ookkennis gemaakt met Mitsy, het labradorke van een nicht van baasje.  Weet je nog dat we naar de zee waren gegaan?  Dat was dus eigenlijk om foto's te maken samen met Erica voor haar communie ( maar dat was blijkbaar nog even een geheim).  En Erica wou ook graag foto's met een labrador omdat ze daar helemaal gek van is.  Dus hadden mijn baasjes stiekem gehoopt dat ze foto's konden maken van Erica Mitsy en jawel ikke maar dat mochten ze op hun buik schrijven :-)
Ik lekker enthousiast en Mitsy danig onder de indruk van mijn gedoe en al uit zichzelf bang van honden die groter zijn ( en daar hoor ik dus ook bij)  Héél even hebben we neus tegen neus gestaan maar verder is het niet gegaan.  Zij dook steeds weg achter haar baasje en ik mocht steeds hetzelfde refrein aanhoren: je bent te wild, rustig meid je maakt haar bang...
Ach misschien later?
Toch even een fotootje laten zien van mijn fotosessies?

Zoooo lang geleden...

Oh mijn God, het is best lang geleden dat ik hier nog ben komen vertellen wat ik allemaal uitsteek.  Maar ja, het is hier dan ook best druk geweest.  Erica deed haar plechtige communie dus baasje was druk met van alles en nog wat.  Kleren kopen, schoenen zoeken, foto's afdrukken, hobbyspullen halen om een fotoalbum te maken, nog meer hobbyspullen om kaartjes te maken, kapper...
En dan bleek ook nog de helft steeds met vertraging binnen te komen waardoor het nog allemaal trager ging.
Er is dus veel met baasje gebeurt maar ikzelf heb ook wel wat te vertellen.  Maar dat is voor morgen want straks moet baasje al terug weg :-((  Maar ik dacht ik post al heel even iets zodat ze niet denken dat ik gaan lopen ben.

Piep klein konijntje...

Ok, gevoelige lezers doen nu even hun ogen dicht en springen naar een ander berichtje.  Ik ben niet stout geweest, het konijntje was al dood toen ...ik het opat.
Jullie weten echt wel al dat ik héél graag eet en baasje geeft me ook altijd rauw vlees en ja, ik ben een stapje verder gegaan.  Eerst eendennekken, eendenrug en eendenkarkas, wat kippekarkassen en vleugels en vanaf nu dus ook konijnenkarkas met de kop er nog aan.
Alleen mijn baasje heeft zitten kijken, ze wou toch zeker zijn dat ik er niets onnozel mee deed :-) 
Eerst maar eens goed gekeken toen dat plots in mijn bak lag.  Zo een konijn dat naar je ligt te kijken is niet niks.  Dus likte ik over zijn oogje om het dicht te krijgen maar dat lukte niet want het vel was natuurlijk al weg.  Dan maar even van de ribben naar de kop en weer terug met mijn neus.  Hmmm waar moest ik nu beginnen.  Aan de ribben dan maar...die kende ik al.  En eens die opgepeuzeld waren ( en dat duurde echt niet lang) heb ik de kop maar genomen en ben ik op mijn kussen gaan liggen.  Om dan op mijn gemak de kop binnen te smikkelen.  Baasje heeft niets aan me gemerkt, ik heb echt geen gekke muilen getrokken :-)
Daarna nog even wat gewoon vlees uit mijn pot gevist en dat was dat...mijn eerste konijnekop.  Alles ook netjes verteert dus baasje helemaal blij!  Ik krijg het nu wel niet elke dag maar ik weet wel dat er nog een paar in de diepvries op me liggen te wachten.  Of misschien is het toch andersom: ik die op hun wacht.  Piep klein konijntje heeft vast liever andere dingen dan door mij verorberd te worden.  Maar gewoon in de afvalbak gooien is ook zonde toch?

Fietsen

Ik heb mijn baasje even trots gemaakt vandaag.
Een ganse tijd geleden had baasje me al even meegenomen in een stukje wandelen naast de fiets.  Maar verder was daar niets meer mee gebeurt tot vandaag.  Toen gingen we terug een stukje wandelen, eerst ik, dan baasje en daarnaast de fiets.  Toen we omdraaiden  nam baasje de fiets tussen de benen.  Niets aan de hand, gewoon lekker doorstappen.  Daarna zette ze een voet op zo een raar bewegend uitsteeksel en met haar andere voet duwde ze zich voort...  Ging lekker soepel, eindelijk ging mijn baasje even sneller vooruit dan haar wandeltempo... and I liked it!!  Even geprobeerd om dan maar mijn neus voor het wiel te murwen en baasje zo richting park te sturen maar die vlieger ging niet op.  Een hooooow en we stopten.  Gelukkig maar want ik zag het niet zitten om met zo een bandafdruk over mijn prachtige lijf heen rond te lopen ;-)
Dan maar even gedraaid en opnieuw vertrokken en weet je wat...baasje kreeg zowaar haar kont op haar zadel terwijl ik mooi meeliep.  Ik heb maar één klein rukje links gegeven om te zien of ik haar dan zo naar het park kreeg maar dat is dus ook niet de bedoeling...  Nog even gedraait en de laatste metertjes mooi fietsen.  Ik kreeg me toen toch een streelbeurt en knuffelsessie van een baasje die op een wolkje zat ;-))  Ik heb goede punten gescoord bij mijn baasje ;-)) 
Ik hoop dat we het morgen nog eens doen, leuk om even wat "sneller"  te kunnen gaan dan haar wandelpasjes ook al is het nog niet zo ver.

Rond?

Jihaa, we zijn terug naar het strand gegaan!!  Er is zelfs nog een ander hondje meegegaan maar daar kon ik niet mee spelen :-((  Ik was zoooo enthousiast om met haar te spelen maar net  daardoor was ze bang van mij.  Héél even heb ik aanhaar neusje mogen ruiken maar toen sprong ze terug weg ( en ik er achter aan ;-p )  Dus zijn we maar wat op afstand van elkaar gebleven. 

Omdat ik hoorde van mijn baasjes dat de aarde eigenlijk rond was besloot ik dat maar eens te onderzoeken...  Gewoon een mooi plekje uitgezocht en maar graven en graven en...

...en steeds wat dieper en dieper...

...Joehoe !!!

Ik ben er niet doorgeraakt, heb niemand gevonden...ik zal mijn baasje dan maar op haar woord geloven zeker.  Volgende keer moet ik misschien maar mijn vrienden Izzy en Patoe meebrengen om mij te helpen graven.  Misschien dat we dan wel een Chinezeke vinden of zo ;-)

Bwèèèèèèèèk

We zijn zaterdag EINDELIJK terug naar de zee geweest.  Baasje had het al zooooo lang beloofd en nu het zonnetje scheen eindelijk gegaan! Man man man wat was daar veel te zien, ook al was het nog rustig op het strand. 

Het water was nog ijskoud joh...

Maar mijn baasjes vonden niets leuker dan mijn bal iedere keer in het water te gooien!

Op mijn tenen ben ik er dan maar iedere keer achter gegaan maar soms toch effe op de rem...

...als het water iets te snel afkwam.
En mocht je het zelf nog niet ondervonden hebben hoe dit water hier smaakt...

Een dikke vette bwèèèèèèèèèèèèèèèèk dus ;-)

Het bloemetjes en bijtjes verhaal...

Deze middag was er een hele aangename verrassing in het park. Loop ik gezellig aan de lange lijn wordt ik heel snel aan de gewone lijn gestoken. Het duurt niet lang voor ik door heb wat er is want als ik me omdraai...mijn maatje Izzy is er!! Eerst maar een klein blafje maar daarna ben ik niet meer te houden en trek ik mijn baasje achter me aan mee naar mijn maatje. Ik ben echt héél blij dat ik hem terug zie en spring vrolijk rond hem heen. Speeeeeeeeeeltijd!! De baasjes hebben hun handen vol want onze leibanden moeten constant uit de knoop gehaald worden, van rond onze poten gewikkeld en soms maar eens ons hoofd uit de lussen. Los? Neeh dat doen ze maar niet en als ik dan toch even los ben omdat ze aan het ontwarren zijn zet ik lekker een zot sprintje in voor de neus van Izzy. Even zijn hoofd zot maken ;-))
Mijn baasje vind het geweldig en vind het spijtig dat er geen fototoestel is. Vooral als we samen in elkaars poten liggen op de grond met de muiltjes bij elkaar.
Nou op de grond heb ik vaak genoeg gelegen...pootjes in de lucht en tussen de achterpoten een warme neus van Izzy. We kunnen er geen genoeg van krijgen. En liggen we niet neer op de grond draai ik mijn kont wel naar hem of grijpt hij me wel. Geen goed idee vinden de baasjes dus krijg ik thuis maar een verhaal over bloemetjes en bijtjes :-o
Alleen spelen met Izzy kan ik dus vergeten, ik vrees dat er altijd wel minstens één baasje op de loer zal liggen.
Nu niet zomaar een verkeerd beeld krijgen hé...we hebben ook gewoon gespeeld. Ik kijk al uit naar de volgende!! Izzy, als je mag meelezen van je baasje...geef jij hun een stille hint met je leiband dan doe ik dat hier ook ;-)

Zacht gras

Eindelijk, eindelijk mag ik terug gaan wandelen. Nog niet overdrijven zegt baasje, gewoon even op het gras in het park maar wel lekker aan de lange lijn. Ik heb stiekem twee trossen bananen meegenomen en stop die lekker in mijn oren. Baasje moet maar even begrijpen dat ik nu niet kan luisteren wat ze me allemaal te zeggen heeft, ik wil even lekker mijn eigen gang gaan en goeiedag zeggen tegen elk grassprietje, alle takjes, dat hommeltje dat voor me wegvliegt, die duiven in de lucht, die hond...HOND?? Gedaan met de rust dus en voor ik het weet zit ik al aan de gewone lijn en neemt baasje me mee. Potverdrie!! Maar ik laat hem niet uit mijn zicht gaan en kijk, nog een hondje! Baasje is niet blij met mijn geblaf en neemt me meteen mee in de tuin. Ok, even lekker rustig doen en lief aankijken en hop we gaan evenkijken of ze al weg zijn. Ik neem het voortouw deze keer en spurt de tuin uit...djoingngngng einde van de lijn en baasje neemt me terug mee in de tuin :-(( Was dus blijkbaar de bedoeling dat zij eerst ging.
Gelukkig krijg ik nog een kans en deze keer maar mooi naast baasje gebleven. de hondjes zijn weg dus ik krijg nog maar even de lange lijn aan zodat ik wat kan wandelen. Zaaaaaaaaaalig!

Rust

Vandaag dan toch maar een tripje naar de dierenarts... Ik was al blij dat ik eens de stoep zag maar veel heb ik niet gezien want ik moest meteen in de auto :-(
Ik was helemaal alleen dus ik moest gelukkig niet te lang wachten voor ik binnen mocht. Een luide goeieavond als ik haar neus vanachter het hoekje zie tevoorschijn komen en dan spurt naar de onderzoekskamer. Héérlijke geurtjes want ik weet alle plekjes aan te duiden waar ze blijkbaar geplast hebben vandaag. Zeg nu nog eens dat ik niet goed ruik ;-)
Eerst maar een kijkje in mijn oren en daar was de dierenarts het helemaal eens met mijn baasje; rechteroor ziet er héél goed uit, mijn linkeroortje moet nog wat verder genezen.
En dan mijn pootjes...Als ze langs achteren een pootje neemt om het te bekijken zoals ze bij de paarden doen laat ik gewoon lekker mijn gat zakken. Een subtiele manier om te zeggen dat ik liever neer ga liggen. Bij mijn eerste pootje hoor ik " Oh maar dat valt nog goed mee." dus ik ben er gerust in. Alleen bij mijn tweede pootje is het al minder positief. Daar is het toch nog steeds een fameuse wonde aan mijn ene teen. Het doet haar zelfs een beetje denken aan een blaar. Vraag blijft dus of ik op een te harde ondergrond te wild ben geweest of op losse steentjes. Naar een allergie is ze wel vrij zeker dat dit er niet mee te maken heeft. Het zou zo geen "mooie" wonde zijn ( Ja hallloooooooo!!) Dus heb ik maar antibiotica mee om van binnen uit ook de wonde en de kleine ontsteking die ze dacht te zien te lijf te gaan. Verder nog roze ontsmetting en rust rust rust.
Doeme toch, ik zie mijn avondje Izzy onder mijn neus schuiven. Ik ga dus maar meteen in de platte rust en slik netjes mijn pilletjes ( die bovendien echt lekker zijn dus zou niet weten waarom ik zo een lekker snoepje laat liggen)
Ik hoop echt dat alles vlug genezen is want wandelingen zitten er niet in, misschien niet naar Izzy... ik hoop dat baasje voor mij nog leuke dingen plant ook :-(
Maar we hebben vandaag toch terug wat geoefend en ik ruik al een nieuwe lading koekjes in de oven... dat wordt smullen precies.

Oh en wat die koorts betreft...bleek helemaal geen koorts te zijn, baasje zat met een verkeerde temperatuur in haar hoofd. 3 keer die thermometer voor niets in mijn arrière :-o

Auw auw auw...

Toen baasje gisteren binnen kwam heb ik me laten betrappen. Ik was aan mijn pootje aan het likken en ik kon echt niet stoppen omdat ze er aan kwam, het deed te veel pijn. Baasje schrok toen ze tussen mijn kussentjes keek want het stond helemaal rood en er zaten wondjes. Ook mijn andere achterpootje staat helemaal rood met een wonde tussen mijn tenen. Stappen lukt best hoor, ik mank niet maar baasje is toch niet zo blij als ze het ziet. Niet dat ze boos is, alleen vind ze het zo sneu voor mij. Dus sta ik nu met mijn twee achterpoten in een kom met water met ontsmetting in. Wat een zicht!! Maar ik kreeg ondertussen lekkere koekjes omdat ik toch flink bleef staan. Daarna nog meer snoepjes ;-) als baasje een creme tussen mijn pootjes smeert. En daarna een lekker bot zodat ik mijn gedachten wat van mijn tenen afhaal. Ik heb mijn bot maar verstopt want ik wou liever slapen. Ik heb namelijk ook koorts. Ik ben dus een beetje ziekjes en probeer me er door heen te slapen. 't Is zelfs de eerste keer dat baasje mij hoort snurken. Normaal is het Bono die hier een half park om zaagt.
Duimen jullie dat het hier snel de beter kant op gaat want wandelen zit er de komende dagen niet in en als de koorts hoger wordt of niet verdwijnt wordt het een bezoekje dierenarts...en daar he ik nu eens géééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééén zin in.

Nieuw kapsel

Ken je mijn maatje Izzy nog? Die grote grijze bink...
Wel ik heb hem eindelijk nog eens gezien. Baasje was met mij aan de wandel en moest nog even iets ophalen bij Izzy's baasje. En voor ik het wist stond ik oog in oog met hem. Man man man, ik had hem niet herkend want wat is hij gegroeid. Ik was er toch niet gerust in en heb mijn stem laten horen. Maar daar was baasje dan niet mee gediend en nam me elke keer weer mee naar de overkant van de straat. Na een tijdje was ik wat gekalmeerd en mocht ik binnen de poort. Zo nieuwsgierig als een vrouw kan zijn...wel zo nieuwsgierig was Izzy nu en hij besnuffelde me van boven tot onder. Hij lichtte me daarvoor zomaar even bij mijn achterwerk met mijn twee poten in de lucht met zijn kop!! En baasje maar lachen :-§
We hebben wat kilometerkes afgerend hoor. Tussendoor even onze muil in een pot met water en er weer tegenaan. Het is niet te verwonderen dat ik best snel moe was. Ik moest vier stappen zetten terwijl hij er maar één hoefde te zetten met zijn lange poten. Ging ik even opzij gaan staan kwam hij tegen me aangekwakt. Maar ik zou ik niet zijn moest ik hem niet duidelijk maken dat dat niet de bedoeling was dus pitste ik zijn kin een beetje open. Denk je dat hij de boodschap had begrepen?? Helemaaaaaaaal niet joh! Mannen zijn nu eenmaal iets trager van begrip zegt baasje en dat heb ik nu wel gemerkt. Dus Izzy maar even binnen zodat ik wat op adem kon komen en lekker even aan de snuffel kon want eerlijk is eerlijk...hij rook best lekker dames ;-)
Daarna mocht hij nog even buiten komen en renden we nog even door tot het tijd was om naar huis te gaan. Ik hoorde onze baasjes afspreken om volgende week terug bij elkaar te komen...misschien moet ik hem maar een dikke kluif meenemen want hij is een lekkerbek. Alle snoepjes die uit mijn baasje haar zak vielen zoog hij zomaar op als een stofzuiger. Kan hij wat aan het bot snuiven in plaats van aan mijn kont.
Ik ben wel benieuwd of hij de volgende keer weer commentaar zal hebben op mijn kapsel. Hij had zomaar even het lef om elke keer wat van zijn "gel" in mijn haar te draaien. Toen ik vertrok stond mijn haar helemaal stijf. Hij moet toch nog leren om met een vrouw om te gaan maar daar zorg ik wel voor ;-))want als het van zijn baasje C. afhangt...

Terug wat verder

Eindelijk, eindelijk mag ik met baasje terug wat verder gaan wandelen dan alleen maar hier inhet park. Ik doe flink mijn best, trek helemaal niet aan de lijn en probeer hééééélhard om niet te vaak met de neus aan de snuffel te gaan. Baasje is echt trots op mij maar ik zie dat ze me door heeft. Hoe flink ik ook naast haar loop...ik heb best wel wat last van stress en lik heel vaak over mijn neus en lippen. Zolang er dan ook niets in de buurt komt waar ik bang van hoef te zijn lukt het me. Maar gisteren sloop er zomaar iemand vlak achter me en dan spurt voorbij. Ik schrok me rot en sprong 10 cm in de lucht ( we gaan niet overdrijven he ;-)) Nou die mevrouw moest er om lachen maar ik en baasje duidelijk niet.
En toen deze morgen ik lekker relax met baasje van het park terug naar huis gingen...kwam de achterbuurvrouw plots uit het wegeltje. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik daar niet mee gediend was. Al mijn haar recht, en zo luid geblaft dat ze me tot op de markt hoorden. Baasje heeft me dan met alle macht meegenomen om wat verder te gaan kalmeren maar toen kwam de postbode...kon ik best vertrouwen want die keek niet naar me. Kwam er ook nog iemand die reclames rondbracht ( had het ook te druk om naar me te kijken dus die mocht ook zonder problemen voorbij).
Eigenlijk niet zo stoer om te moeten toegeven dat ik bang ben geworden voor verschillende dingen maar ik ben de enigste toch niet? Ach dan ben ik maar een softy...baasje vind me toch de liefste nèm!!

rode oren...

Ze zijn er terug...rode oren :-(
Ik had al een paar dagen terug meer last van jeuk over mijn hele lijfje en baasje had ook al vaak gekeken op mijn buik of ze iets zag maar niets te merken, zelfs geen pukkeltjes. En daarna begonnen die oren ook maar mee te jeuken. Met de staart tussen mijn poten als ik bij baasje moet. Als ze denkt dat ik niet door heb dat ze in mijn oren wil gaan prutsen dan is ze toch echt heel stom. Maar ik kom er niet onderuit ze moet en zal kijken of ze iets ziet. Gisteren was het dan zo erg volgens haar dat ze een bezoekje aan de dierenarts nodig vond :-( Ik zag de thermometer al terug in mijn arrière belanden maar dat was niet nodig. Wat niet wil zeggen dat het dan allemaal zooooo leuk was hoor.
Eerst heel veel stress in de wachtzaal en als er een andere hond in de gang voorbij zoeft zet ik maar meteen al mijn haar recht van mijn kop tot mijn kont. Daarna mijn baasje maar achter me aan meegesleept tot in de onderzoekskamer ( ik weet de weg echt wel al). Daar mag ik dan even los terwijl de baasjes met de dokter praten. En dan begint het gepruttel. Mijn oren eerst zomaar even bekijken, en daarna moet ik een muilband om!!! Ik heb niet eens gebeten, hoogstens even laten merken aan de dokter dat ik het niet echt leuk vond dat ze zo vlug bewoog door mijn lip op te trekken. Nou als ze denkt dat ik dan zomaar rustig ga blijven en haar nog vertrouw...mooi niet. Maar ik kan niet weg want baasje houdt me vast terwijl ze in mijn oren vanbinnen kijkt. Gelukkig is er helemaal geen ontsteking te zien en staan mijn oren gewoon rood van een allergische reactie op... Klinkt het bekend in de oren?
Meteen daarna haalt baasje eindelijk de muilband af maar als ze nu nog denken dat ik zomaar even gezellig bij hun kom...pffffffffrt. Daarna nog aan mijn poepefloep moeten laten prutsen want ze hadden het ook over steriliseren of zowat gehad. Baasje had daar helemaal niets verwacht te vinden maar blijkbaar moet er toch ook al een en ander binnenin me aan de gang zijn want er kwam wat vuil uit mijn poepefloep dus daar moest nu ook maar medicijnen voor meegenomen worden.
Toch maar een spuit in mijn bil voor de jeuk en de oren en zie...gewoon lekker tegen mijn baasje gaan staan en geen krimp gegeven! Muilband...was echt niet nodig geweest daarnet ik ben de kwaadste niet hoor! Baasje moet het nu allemaal goed in de gaten houden en dan maar hopen dat ik straks niet terug moet. Maar baasje heeft haar homeopatisch register opengetrokken. Komt wel goed.
En die hond die daar zomaar plots aan de andere kant van het raam komt te staan in de tuin...heb ik even deftig gezegd dat ik er niet mee gedient was. Wat dacht die wel, zomaar komen kijken terwijl ik daar was. Voor hetzelfde geval lag ik daar met mijn poten open hé!!

Waar is het snoepje...

Om me wat meer moe te maken in mijn hoofd hebben ze een spelletje bedacht. Baasje neemt drie bekers, zwaait met een snoepje voor mijn neus en steekt het dan weg onder één van de bekers. Ik ga er natuurlijk maar al zo dicht mogelijk met mijn neus bovenop gaan liggen. Erica vind dat helemaal niet erg, baasje is ietsjes strenger.
En Bono...die volgt mee want die heeft ook wel zin in zo een snoepje ( maar krijgt het meestal zomaar :-o !)

Gaan ze met die bekers van links naar rechts gaan schuiven en van voor naar achter, door elkaar. Om me dan te vragen waar het snoepje is? Wat een geluk dat ik zo een goede speurneus heb en meteen mijn poot op de juiste beker kan zetten. Nu nog dat snoepje er van onder krijgen...

Een ander spelletje is dat ik ergens moet gaan zitten en dan verdwijnt er een baasje...even wachten en als baasje terug komt mag ik aan haar handen ruiken. Stom stom stom, zit er geen snoepje meer in maar moet ik het zelf gaan zoeken. Gans het huis heb ik zo al afgesnuffeld, elk tegeltje gezien maar nooit zijn ze me te slim af. Ik vind het iedere keer weer opnieuw ook als het ergens achter een poot of zetel ligt. Als ik zo doorga mag baasje binnen de kortste keren meteen weer nieuwe snoepjes gaan drogen ;-))

Super lekkere spulletjes...

Het bezoekje van de therapeut heeft dus nog meer gevolgen. Ik moet positief trainen en ja hoor daar horen.... SNOEPJES bij!!
Het ruikt hier dus enkele dagen gewoon naar vlees, vlees en nog eens vlees. Runderlongen, runderstrot, runderhart, een verse pens, kippelevertjes en kippemaagjes. Allemaal passeren ze hier de revue en worden ze door baasje in stukjes gesneden en daarna gedroogd in de oven. De pens niet ( zo gek is baasje nu ook weer niet), die gaat gewoon de diepvries in. Af en toe valt er al een rauw stukje naar beneden ;-)
Naar buiten zal ik wel niet rollen, daar zorgt baasje wel voor maar er is er eentje die heerlijk aan het snoepen gaat ;-)) en delen doe ik met niemand. Allé met Bono misschien en héél misschien met de poezen maar daar stopt het echt dus aandringen heeft geen zin ;-)

Bezoek...

Gossje wat is het lang geleden dat ik hier nog ben geweest. Niet dat er niets meer gebeurt is en ik enkel op mijn luie kont heb neergelegen hoor. Baasje is gewoon druk aan het lezen geweest over stre'ss bij honden.
Vorige keer vertelde ik al dat ik niet meer naar de hondenschool ga en meester vermoedde dat ik last had van stress. Wel ondertussen is er bezoek geweest van een gedragstherapeut en ...ook bij hem was het eerste woordje STRESS.
Best wel een lieve man die helemaal niet onder de indruk was van mijn luide blaf :- /
We zijn maar heel kort naar de school gegaan en na nog geen 3 minuten had die man het al gezien. Helemaal duidelijk dus. Nog vlug even het plein op en dan richting huis. Als hij uit de auto stapt probeer ik hem nog even weg te blaffen en al zeker als hij bij ons binnen komt maar omdat hij dus echt niet onder de indruk is laat ik hem maar staan waar hij staat en ga ik lekker even mijn muil in de drinkbak steken. En dan, gewoon lekker relax neer gaan liggen. Hij krijgt dus een totaal andere Nena te zien en hij vind dat best wel ongelofelijk om te zien. Baasje hoort het hem graag zeggen, die is al lang blij dat ik me hier goed voel thuis ( moest ze daar dan aan twijfelen??)
Ze kletsen heel wat af ( en doen maar wat ze willen) en daarna nog even samen in het park om met me te oefenen. Pfieuw, stress bij mij want die therapeut neemt de lijn over. Ik ga dus volluit in het gras gaan rollen en trek totaal de andere kant op. Gelukkig geeft hij snel de lijn over aan baasje! En dan...gaat baasje telkens een andere richting uit die ik wil. Zie ik een tak waar ik mee wil gaan spelen draait ze om en "neemt me mee" aan de lijn. Ruik ik een lekker geurtje en hop draait ze terug die kont in een andere richting :-o Zo gaat het een 5-10 minuten constant door tot ik opgeef en gewoon naast haar ga lopen. Baasje dus héél blij want die werd best ijl in haar hoofd door al dat draaien en het scheelde niet veel of ze draaide met haar gezicht knal tegen een boom aan op een gegeven moment ( gniffel gniffel).
Terug naar binnen en daar nog een aandachtsoefening waar ik lekker veel snoepjes mee verdien en weg is hij...
Er moet dus één en ander veranderen. Even van de hondenschool wegblijven...heb ik al vrede mee genomen. Er komt nog een ritueeltje bij: ik moet blijven zitten tot baasje buiten de deur is en dan pas mag ik mee naar buiten. Ok, kan ik mee akkoord gaan. Verder moet baasje "strenger" gaan zijn en mag ze me niets meer cadeau geven. Geen streeltjes meer als ik langskom en mijn neus in haar buik "duw, geen knuffels meer zomaar omdat ik gewoon super lief ben ( wie durft hieraan te twijfelen??), niet meer zomaar naar buiten omdat ik het vraag...NIET AKKOORD! Ik moet nu gewoon weg overal voor gaan werken! Wil ik buiten moet ik eerst gaan zitten of liggen of een pootje geven, idem voor als ik zin heb in een knuffel. Ik wordt gewoon genegeerd en dan nog geen 2 minuten later moet ik gaan zitten en krijg ik wel mijn knuffel. Pfffff, benieuwd hoe lang baasje het vol houdt om me niet zomaar plat te knuffelen ;-D
Wat men wil bereiken? Dat ik snap dat ik nergens nog iets zelf meot gaan beslissen maar dat baasje alle beslissingen neemt. Zal mijn best doen om hun dat te doen geloven, maar deze puber gaat toch lekker nog veel dingen proberen voor elkaar te krijgen hoor ;-))

Zoete dromen...

Lekker mijn buikje vol gegeten, nog een dessertje voor de stoof en voor je het weet dommel je weg. Maar geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt mijn allerliefste botje los te laten.

Waarom ik het dan vast hou...

Stel je voor dat Bono plots zin heeft in een tuttefrutje om op te sabbelen!

Eventjes geen hondenschool

Voor mij is er even geen hondenschool meer :-(
Zondag was er geen hondenschool omdat enkele instructeurs examen hadden. De andere instructeurs zijn gaan supporteren en tussendoor hadden ze tijd over om wat te praten. Ze hebben ook even over mij gepraat en mijn dove oren. Als we woensdag op de hondenschool aankomen en baasje aan de instructeur wil gaan vragen of ik eventueel al voor de andere hondjes op het veld mag gaan staan wordt het toch een langer gesprek dan gepland. De meester en juf vragen zich af of het niet beter is als ik even wordt "lamgelegd" omdat ze denken dat ik last heb van stress. Dat stress de reden is dat ik geen aandacht heb voor baasje en dat ik al die hondjes en hun bewegingen rond mij niet goed kan kanaliseren. Baasje zegt dat ze al een afspraak heeft met een gedragstherapeut en daar zijn ze heel blij om. Ikzelf vraag me af wat die man dan allemaal wel met me gaat doen. Als hij maar geen thermometer in mijn arrière steekt zoals de dierenarts %-).
Ik kom dus de wagen niet uit en we gaan gewoon terug naar huis. Meester heeft zelfs gezegd dat er beter even geen balletjes ( en in mijn geval dus Bert) gegooid wordt maar enkel en alleen rustige wandelingen maak.
Pfffffff, echt niet leuk dat ze zomaar over je hoofd heen beslissen wat je wel en niet mag. Hopelijk mag ik toch nog aan de lange lijn :-(
Ik zet alvast mijn beste beentje voor als die therapeut langskomt zodat ik snel terug naar mijn vriendjes kan.

Uitbreiding...

Mijn baasjes zijn een beetje zenuwachtig en Robbe is helemaal van slag. Geen idee wat er door de telefoon is gezegd tot ik haar met de kids hoor praten. Neefje M. is opgenomen in het ziekenhuis omdat hij zich niet goed voelde en zijn hart daar raar op reageerde. 's Avonds gaat baasje dus naar het ziekenhuis om te kijken hoe hij het stelt en zenuwachtig wachten tot ze terug is. Als de deur open gaat dus helemaal blij als baasje binnenstapt en héél even merk ik niet eens dat...er twee kinderen mee naar binnen zijn geslopen!! Helemaal niet akkoord en dat laat ik merken door de longen uit mijn lijf te blaffen. Snapt baasje niet dat ze daar niet veilig staat en beter weg kan gaan? Neen hoor ze blijft gewoon tussen de kids staan en vraagt of ze me een snoepje willen geven. Hmm een snoepje?? Neen ze lokken mij niet in hun val en ik blijf gewoon blaffen. Even dichter en dan terug weg wezen. Of toch maar even proberen die snoepjes uit hun handjes te nemen? Ik rek mij zo veel mogelijk uit om toch maar dat snoepje te kunnen nemen maar toch niet te dicht te moeten gaan staan en het lukt me nog ook. Misschien vallen ze best wel mee maar ik ben best bang van hun en ik zie gewoon dat zij ook bang zijn van mijn luide geblaf. En baasje blijft gewoon lekker met een smile op haar gezicht staan ...goe bezig!!
Meteen daarna verdwijnt baasje in de keuken en roept de kids bij haar. ME vraagt of ik wil ETEN. He kent die dat dan ook?? En een beetje later komen MA en ME samen met mijn pot eten naar de living. ZIT in koor en mijn potje mooi naar beneden om dan samen EET MAAR te geven. Ze vallen blijkbaar best mee want eerst snoepjes en nu mijn eten...
Ok ik geef ze het voordeel van de twijfel maar ik hou ze zeker goed in de gaten hoor! Als ze 's avonds in de zetel zitten regelmatig even langs gaan en mijn neus in hun zij gaan porren en als het even kan duw ik mijn neus onder MA haar korte slaapbroek ;-)) Een beetje laten zien wie de baas is toch??
En dan komen er plots allemaal matrassen op de vloer met heerlijke dikke donsdekens en zachte kussens. Geen twijfel mogelijk en ik laat mijn slechtste karakter boven komen en...

...eis gewoon mijn plaatsje op die zachte matrassen ;-))

Pootjes lekker uitstrekken, ME haar benen wat uit de weg geduwd ;-)

Maar belangrijker is gewoon dat Robbe toch terug wat kan lachen ook al mist hij zijn neefje héél erg want met al die meisjes op zijn kap. Gelukkig is dit meisje stoer genoeg om voor een jongen door te gaan.

Lang heeft de pret niet geduurd want er wordt een plaat gezet zodat ik niet zomaar van liks naar rechts over de matrassen heen spring met de kids er onder ;-)

Geeft niet hoor, baasje slaapt aan dezelfde kant van de plaat en Bono ook.

's Morgens even iets lastiger dat ik niet zomaar goeiemorgen kan gaan zeggen aan de trap als ik baasje Danny hoor opstaan maar ik heb het overleeft ;-)

's Middags mag neefje ML dan eindelijk naar huis en komt hij nog even bij ons langs om met Robbe te spelen. Toch maar even blaffen als hij binnen komt maar ik zie dat hij wel te vertrouwen is ( Ok ook hij heeft lekkere koekjes) en voor ik het weet zijn ze allemaal terug weg. Terug rust in mijn huis en mijn eigen vertrouwde roedel om me heen...

Wat is dat toch allemaal...

Wat is dat toch allemaal in die TV?? Ongelofelijk hoeveel verschillende geluiden daar kunnen uitkomen. Ik kan best begrijpen dat mijn baasjes daar helemaal in op gaan. Van loeiende sirenes, naar blaffende honden, over naar tekenfilms met een rare muis, zo door naar raar pratende mensen en weet ik wat nog allemaal. Nog een beetje en ik ben zelf een TV-verslaafde hond. Ongelofelijk wat ze daar allemaal op kunnen laten zien en horen.

Als een speer...

Toen we gisternmorgen aan het spelen waren inhet park had baasje mijn touw meegenomen. Ze probeerde zo goed als mogelijk te volgen waar ik er mee heen zoefde maar op een gegeven moment was ze toch niet even rap als ik. Touw dus helemaal niet terug te vinden ook al speelden we in het licht van de lantaarn. Net voor we dus naar de hondenschool vertrokken gingen we met z'n allen nog even terug in het park om het touw op te halen. Nog even wat spelen tot plots mijn baasje, Trita en Robbe er vandoor gingen. Ze liepen zomaar naar huis toe en ik moest achter blijven bij Danny en Erica. Ze keek zelfs niet meer om...helemaal gek werd ik daar van en wist dat ik iets moest doen. "Nena, HIER! Poes pas op Nena is daar!!" Ik heb niet geaarzeld, heb mijn halsband over mijn hoofd getrokken en als een speer achter haar aan gegaan. De ZIT heb ik haar niet gegeven...veel te opgewonden dat ik haar terug had gevonden. En als ik zie dat ik enkel gevraagd word om te zitten ga ik maar naar de auto...als ik moet zitten dan liefst in de auto ;-))
Baasje vond het eigenlijk wel lief om te zien dat ik haar niet wou missen maar ik heb moeten beloven het nooit meer te doen. Ik heb het niet kunnen beloven, net zo min als zij mij kon beloven dat ze me nooit meer zomaar zou achterlaten. Dat wordt dus blijkbaar terug een werkpuntje, ik voel hem al aankomen ;-))

Hele korte les...

Zondagochtend is baasje al om 5.45 wakker omdat ik met Bono iets te veel kabaal maak. Ik wil gewoon spelen met Bono maar hij vind er niet beter op om te blijven blaffen... Nu bleek dat baasje blijkbaar toch van plan was om héél vroeg op te staan dus ze vond het niet zo erg ;-)
Eerst maar lekker gaan wandelen. 6.10 uur 's morgens is er echt nog geen kat te zien in het park dus ik mag lekker van baasje wat los. Eerst los volgen en dat wil ik wel alleen stoort het me dat mijn lijn achter me aan sleept... Dat in het park die lange lijn achter me aan zoeft in de sneeuw vind ik dan weer niet erg. Zalig hoor zo in een zacht licht en krakende sneeuw onder onze pootjes. En dan maar gek doen met baasje...
Daarna ging ze even naar de bakker en toverde een lekker ontbijt op tafel met hartjes erbij. Blijkbaar is het vandaag valentijn en moet je je geliefden extra in de watten leggen. Maar hoe kan dat als ik hier zit en mijn droomhond in een ander huisje.
Daarna dan maar klaargemaakt voor de hondenschool en oh boy sta ik lekker actief. Op het plein trek ik baasje van links naar rechts en we geraken alleen maar in de groep omdat baasje me even "helpt" wandelen door me te "begeleiden" aan mijn harnas. En daarna...je kent me ondertussen wel al genoeg om te weten dat er zoveel te zien is ;-) Die vijf speciale minuutjes kan baasje op haar buik schrijven, ik rol liever in de sneeuw en probeer zo veel mogelijk om bij juf Fania te geraken of eender welk hondje er passeert. Dus besluit baasje na een gesprek met juf dat het beter is om van het veld af te gaan. Ik moet al de wagen in maar heb eigenlijk geen zin. Tegenpruttelen helpt niet, ze nemen me gewoon op en zetten me er in. Ik snap er niets van...wat is er nu mis mee dat ik bij iedereen wil gaan om vriendelijk goeiedag te gaan zeggen?
De baasjes blijven nog wat op de school en gaan met iemand praten, ikzelf heb me er letterlijk en figuurlijk bij neergelegd dat het voor vandaag voorbij is. Af en toe even rechtzitten en al zeker als er een groep baasjes met hun hondje aan de auto komen staan babbelen. Moest ik nu ook nog kunnen horen wat ze te zeggen hebben dan kon ik wat meepraten.
Ik heb baasje precies wat verdrietig gemaakt of was het wat juf te zeggen had want op het plein leek baasje ook wel wat verdrietig...
Gelukkig blijf ik baasje haar liefste hond en 's avonds krijg ik een lekkere pensstaaf voor mijn valentijn. Hélemaal yammie, alleen vervelend dat het bij Bono iets minder vlug op was en ik dus moest toekijken hoe hij lag te zabberen aan zijn staaf. Ik heb stilletjes geprobeerd om mijn tong er ook nog even op te kunnen leggen. Eerst heel dicht sluipen, dan mijn muiltje tegen dat van Bono en dan sllllllurp om meteen een grauw te krijgen van Bono. Hij was dus niet akkoord...;-)

Vijf minuutjes tijd...

Twee weken ben ik niet naar de hondenschool geweest. Eerst baasje ziek , dan ik ziek...maar gisteravond was het terug zo ver. Veel vriendjes waren er niet, de sneeuw heeft hun baasjes tegen gehouden om langs te komen maar niet getreurd, er viel meer dan genoeg te zien ;-) We waren met drie in de groep en kijk, twee waren er nieuw. Eentje vond ik heel erg leuk, een duits herdertje en ik heb echt geprobeert om er bij te geraken maar ik mocht nooit. Dan maar naar andere kanten opgetrokken, misschien kon ik zo wel bij iemand anders geraken. Baasje kon er niet mee lachen maar ik heb er mij maar niet te veel aan gestoort. Als ze niet wou dat ik trok dan rolde ik gewoon wat in de sneeuw...maar dat was ook niet goed. Ok ok, dan maar eens mijn beste beentje voor gezet. En ik gaf haar 5 volle minuten een volg van hier tot in Tokio. Ging ze links, dan ging ik mee. Stopte ze dan stopte ik en ging mooi in voet zitten. Draaide ze om naar rechts...dan ging ik mee in rechts natuurlijk ;-) Meester had het gezien en liet ons maar even mooi doorwerken maar vanzodra er een andere opdracht kwam...had ik dat herdertje weer in het oog. Van een mooie wandeling van het plein af was er geen sprake meer natuurlijk. En al zeker niet meer eens ik baasje in het oog heb die naar de auto stapt. Meester dan maar even overgenomen om te voorkomen dat ik bleef trekken. Elke keer ik maar vooruit schoot kreeg ik me een ruk aan mijn lijn dat ik terug naar hem vloog. Een korte en krachtige NEEN erbij maar...als hij denkt dat ik me daar aan laat kennen. Drie stappen vooruit, één rukje achteruit is voor mij nog steeds twee stappen vooruit natuurlijk ( maar ik denk dat hij het anders ziet, ofwel kon hij die avond niet zo goed tellen) En even stilstaan geeft mij gewoon terug de mogelijkheid om even te ruiken... "Er is werk aan jong." Maar baasje vertelt gewoon trots hoe flink ik het hier thuis doe op mijn wandelingen. Nem!! Dat laatste metertje nog even een goede ruk aan de lijn van mijnentwege en ik ben bij baasje Danny. Net niet hard genoeg om meester Bert op zijn derrrière te leggen ;-))
Zondag zien we wel hoe het gaat en misschien, héél misschien heb ik terug even vijf minuten tijd voor mijn baasje ;-)

I'm back

Ik ben er helemaal bovenop, geen diaree meer voor mij! En ik ben niet de enige die daar blij mee is. Baasje straalt als ze me gans mijn bakje ziet leeg eten en ziet welke mooie drolletjes ik draai ;-)
En eindelijk mag ik nu ook terug gaan wandelen. Aanhet park krijg ik mijn extral lange lijn aan en bij het woordje "VRIJ"...gaaaaaaaaaaaaaaan met die banaan!! Lekker uitlopen, rollen van links naar rechts in het ooo zo zachte gras van het park. Wat heb ik al die grassprietjes één voor één gemist.
Daarna mijn muil helemaal in de plastic zak om te zien wat baasje heeft meegenomen om te spelen. Zalig dat ik er weer helemaal tegen aan kan gaan en ik zie baasje ook helemaal glunderen als ze mijn zotte buien ziet. Ziek zijn mag voor mij nu wel weer minstens een jaartje wachten. Laat nu eerst maar al die andere hondjes aan de beurt ;-)

Zo baasje zo hond...

Zo baasje zo hond...kwam spijtig genoeg uit. Ik vertelde eerder dat mijn baasje ziek was, wel ik heb haar voorbeeld gevolgd. Ik mocht niet denken aan eten of ik had al diaree. Ik liet dus maar heel wijzelijk mijn eten staan alleen werd ik er gek van dat Bono dacht dat hij het dan maar op mocht eten. Gelukkig hoefde ik maar gewoon met mijn kop over mijn bakje te hangen en snapte hij de boodschap. Ik niet eten, hij al zeker niet eten uit mijn bak. Gisteren zijn we dan maar naar de dierenarts gegaan. Wat was dat lang geleden. Toen ik binnen kwam was ik dus helemaal hyper en trok baasje achter me aan. Al die geurtjes, ik moest ze allemaal opsnuiven en echt ontdekken wie er allemaal gelopen had. De dierenarts schrok zich een bult toen ze zag dat ik al zo groot was ;-))
De weegschaal gaf nog een 30,8 kg aan en ook daar schrok ze best wel van omdat ik toch nog maar 7 maand was. Ze moest wel toegeven dat ik helemaal niet dik was maar raadde toch aan me minder eten te beginnen geven. Slechte punten dus voor haar ... En al helemaal toen ze een thermometer in mijn derriére stak! Baasje was apetrots dat ik gewoon rustig bleef staan, ook toen ze een naald in mijn bil plofte. Maar ja, ik ben nu wel al een en ander gewoon van haar ;-)
We zijn thuiswaarts gegaan met een doosje met roze pilletjes maar bwèèèk wat smaken die slecht. Gelukkig heeft baasje er aan gedacht om wat kruidenmix van Carnibest uit de vriezer te halen. Dat was héél lang geleden en het water kwam in mijn muil toen ik het rook. Dat de pilletjes daar in gemengd zitten vind ik helemaal niet erg hoor. Zo krijg ik ze toch door mijn keel en bovendien helpt het mijn darmen een beetje om terug te genezen.
Van baasje hoorde ik dat mijn maatje Izzy er ook wat last van diaree begint te krijgen. Misschien moet ik maar eens op ziekenbezoek gaan en een kruidenworst meenemen als geschenkje. Want zo ziek zijn...'t is niet alles. Maar ja, wie ben ik om de uitspraak "Zo baasje zo hond" niet na te leven ;-)

Mijn maatje Izzy !!

En eindelijk....eindelijk heb ik mijn maatje Izzy in levende lijve ontmoet!!
Baasje Danny was met mij aan de wandel en wil het lukken dat ook net Izzy wordt uitgelaten door zijn baasje ( of was het andersom ;-)) op dat moment. Even lekker lelijk gedaan want hij is best groot en ik wist nog niet wie hij was. Het laatste wat ik wou dat hij dacht was dat ik zomaar een klein meisje was ;-) Maar you know me...een grote mond en een ooo zo klein hartje want eens we kennis kunnen maken laat ik zien dat ik eigenlijk echt héél goed meeval. Samen dan maar even tot bij ons naar huis gewandeld en baasje uit haar zetel gehaald om te laten zien dat we elkaar eindelijk gevonden hebben. Benieuwd naar Izzy geworden?


Grote kanjer hé. Maar ik vind dat niet erg hoor, ik geraak nog boven zijn rug.

Ok, bij het duwen moet ik toch onderspit delven, hij is nu eenmaal een ietsiepietsie groter en forser gebouwd dan ik...

Op verzoek van baasje dan maar even naast elkaar gaan zitten voor een mooie foto. Nu ja, zitten, ik was echt wel moe dus liggen kwam me beter uit ;-) We hadden nu eenmaal best al wat gespeeld en elkaar zo ontdekken is best vermoeiend. Zoveel plekjes die je moet besnuffelen ;-)

Nog even lief zijn voor elkaar en voor de foto. Maar vooral...even ruiken wat Izzy net binnen smikkelde. Want zitten...als er iets te verdienen valt. Een vent naar mijn hart zie ;-)

Nope, zelf helemaal niets gesmikkeld. Zie je hoe mooi mijn tanden zijn Izzy?

Nadat de baasjes nog wat bijpraten wordt het tijd om afscheid te nemen. Dus nog even snuffelen en dan vertrekt Izzy.

Ik ben daar niet echt helemaal mee akkoord en geef toch wat verzet. Ik wil gewoon meegaan :-((

Izzy!!!

Mijn arme baasje...

Ik heb een beetje medelijden met mijn baasje. Ze voelt zich helemaal niet goed en ploft zodra ze kan neer in de zetel om wat later terug naar de badkamer te spurten. Ik vind het heel rot voor mijn baasje en besluit om haar zo veel mogelijk te late zien dat ik met haar meeleef. En hoe kan ik dat beter doen door mijn muil zachtjes in haar hand te duwen als ze boven het toilet hangt.
Gelukkig kan ze ook nog even wat slapen en dan hou ik trouw de wacht naast de zetel. Dat ze haar voeten in mijn zij ploft om naar de badkamer te spurten neem ik er graag bij.
Gisteren was ze ook nog heel beroerd dus ik ga lekker wandelen met Danny zodat ze veel kan rusten. En zondag ... geen hondenschool. Geeft niet want ik voel me zelf ook maar wat mottig 's morgens en geef ook een beetje over ( lekker solidair met baasje ;-) ) en mijn eten laat ik links liggen. Na 10 minuutjes neemt baasje het weg en een uurtje later probeert ze nog eens of ik wil eten. Pas als baasje het een beetje opwarmt en het met de hand geeft eet ik de helft op. Ik heb genoeg als ik iets vies in mijn muil proef...baasje heeft door dat puur lam toch niet mijn favoriet is. Misschien daardoor ook dat die jeuk stilletjes is terug gekomen?
Voor deze avond staat er in elk geval geen lam meer op het menu. Baasje heeft het verwisselt voor vis...
's Middags ben ik er terug helemaal klaar voor en al zeker als baasje met me wil gaan wandelen...

Favoriete bal

Erica heeft een dagje vrij van school dus gaat ze mee wandelen. En nog veel leuker, ze heeft ook een plastiek zak mee dus eerst maar even onderzoeken wat daar in zit...


Whiepie...mijn favoriet komt er uit gerold. Fototoestel in de aanslag en Erica en baasje shotten van links naar rechts en ik ga er al een bezetene achteraan om hem te stoppen. Veel foto's zijn gewoonhelemaal onscherp of tonen alleen mijn derrriére ;-)

Niet te verwonderen dus dat ik even een dipje heben moe ben. De baasjes hebben het immers makkelijk met twee tegen één.

Daarna maar even gaan uitrusten op de bank. Even geprobeert of ik van achteraan zo over de leuning heen kon springen om naast Erica te geraken maar dat lukte nog net niet. Nog een klein beetje groeien ;-)

En dan nog even met baasje op de foto. Was ook al véél te lang geleden.

Nog vriendelijk even goede dag geblaft naar mensen die langskamen op dat moment...blijft toch lachen hoor met mensen die het in hun broek doen.

Sms-je

"He Nena hoop je vlug eens te zien. Ik weeg nu 47,5kg, heb net test met andere honden bij dierenarts doorstaan dus mijn vrouwtje ziet het met jou ook wel zitten. Tot gauw, Izzy"

Leuk he, eindelijk een berichtje van mijn maatje Izzy dat we elkaar eens in real life kunnen gaan zien. Hoewel, misschien dat het toch nog even duurt want het baasje van Izzy is bang dat hij mij wel eens zou vertellen over de boemetjes en de bijtjes...
Gewoon terug gestuurd dat hij dat best wel mag doen hoor, struiken genoeg in het park waardoor de baasjes het niet hoeven te zien ;-)

Over actief...

Zondagmorgen dus opnieuw klaar om naar de hondenschool te gaan. Baasje beslist om me toch maar even in het park af te peigeren voor we vertrekken. Hahaha, veel heeft het niet geholpen. Wat wel een succes was: dat we via een andere poort op het plein gingen. tot net voor we op het veld mochten bleef ik in de koffer zitten en dan was ik zo enthousiast dat ik eerst niet door had dat we al op het veld stonden. Geen horde honden die me voorgaat dus ja, ik was iets kalmer en geraak tot in de grote kring. Eens ik daar sta kan ik het niet laten om te proberen bij het hondje naast mij te geraken. Een grom en een blaf... één juf kijkt al raar naar me.
In onze kleine groep houdt baasje me wat weg van mijn vrienden. Ik vind het niet zo erg, genoeg te zien naast me in de andere groep. Ik probeer ook zo geod mogelijk haar commando's op te volgen maar als ik mijn vriendjes iets te dicht zie passeren...wil ik er graag heen springen maar dat mag niet van baasje. Dan op de tafel voor een lichamelijk onderzoekje van meester. Ik kan het niet houden om stil te staan en hij noemt me lachend ADHD-erke. Maar ik laat hem wel overal aan prutsen waar hij maar wil. Dus dat maakt toch veel goed niet?
Ik slaag er in om gans de les op het veld te mogen blijven. Baasje vond het best te doen mijn drang om naar anderen te gaan. Ik heb ook terug een iedje gezongen voor iedereen die het wilde horen ;-)
Oh en weet je wat ik tot GROTE verbazing van baasje deed?? Ik legde een mooide grote drol op het veld. Jaja, helemaal niet zoals ik gewoon ben want normaal ga ik als ik net wakker ben en gegeten heb. Nou bij deze maar even afstappen van die goede oude tradities ;-)) Kreeg ik nog eenextra wandelingetje op het veld.

Vier benen

Robbe heeft 4 benen! Ik hoorde hem vertellend at hij zich in de turnles pijn had gedaan en thuis lag hij maar gewoon zielig in de zetel. Hij moest dus naar de dokter en toen hij terug kwam had hij plots 2 extra benen. Wat stapte hij daar raar mee! Helemaal vertrouwen deed ik het niet en al zeker niet nadat baasje er eentje op mijn kop liet vallen de vogende morgen toen ze ze vasthield voor Robbe.
Ondertussen ben ik het al best gewoon dat hij hier rondhuppelt op drie benen en eentje gewoon meeneemt. En Robbe is het ook al goed gewoon want het gaat best al sneller. Maar kijk, dat zijn momenten dat je blij bent met wat je hebt en wij zijn bij de gelukkige: wij hebben al vier poten die perfect op elkaar afgestemt zijn ;-) En bovendien kan een zus er niet mee aan de haal, en kan je ze ook nergens achterlaten of laten vallen ;-)

Fluutlessen

Zondag kregen we les van een andere meester op de hondenschool. Ik heb geprobeerd om hem zo hard te fixeren dat hij wegging maar het heeftniet mogen baten. Meester Bert bleef gewoon weg en we gingen met hem aan de slag. Nu, aan de slag? Veel heb ik niet gedaan, gewoon lekker mijn eigen ding. Lekker veel kijken naar die andere hondjes, even spelen met mijn witte vriend die gezellig terug bij mij kwam en tot slot nog een mooi liedje liggen janken. Baasje werd horendol omdat ik niet luisterde :-p
Bovendien trok ik haar lekker vanlinks naar rechts zodat ik toch maar wat dichter bij mijn vrienden kwam. De volg? Had ik daar dan al van gehoord? Toen de meester mijn riem overnam en de volg deed sprong het me te binnen wat ze nou juist van me wilden maar daarna... Zo snel als het me te binnen schoot zo snel was ik het terug vergeten. Baasje dus helemaal gefrustreerd het plein af maar gelukkig niet boos.
Gisteren dus maar opnieuw geprobeerd. Zondag morgen waren we eerst gaan wandelen en daarna nog met de kids in het park wat gedold. Nu niets op voorhand ind e hoop dat ik wat meer aandacht zou hebben voor baasje. Aandacht had ik zeker en vast...alleen voor het verkeerde ;-) Dat gras lag zoooooooo zacht dat ik hetn iet kon laten er in te rollen. Baasje heeft een ganse tijd met de begeleidster staan praten over mijn gedrag en daarna probeerden we het nog een keer. Maar ik had het wel gehad met die oefeningen, spelen ging ik met al mijn vrienden die er waren. En dan plots ging baasje met mij de andere kant uit, recht naar de auto. Koffer open ik er in en deurke toe. Zonder een woord te praten tegen mij...ik snapte het niet maar ging me er zeker niet aan storen. Ging ik geowon lekker zitten kijken wat de anderen deden toch. Maar de lol ging er al snel van af dus heb ik me maar neergelegd en gewacht tot ze kwamen. Toen ze eindelijk in de auto stapten kreeg ik geen enkele blik en reden we naar huis. Baasje heeft me zelfs niet uit de auto gehaald thuis maar baasje Danny nam me mee. Later bleek dat baasje boven de WC hing maar goed , ik vond het allemaal maar raar.
Ik hoop maar dat ze het de volgende keer niet herhalen want ik vond er maar niets aan...

Hormonen?

Ik zit niet zo lekker in mijn vel... Ik schrik sneller hoewel baasje zegt dat er niets is om bang te zijn ( weet zij veel wat ik hoor). Ik kan niet zo enthousiast zijn als baasje zou willen, zelfs Erica heeft het door. Ik weet niet wat het is maar het gaat me allemaal niet zo goed af.
Ik ben het dan ook niet eens dat ze mij alleen laten om achter communiekledij voor Erica te gaan zoeken dus bijt ik maar gewoon het kussen in de keuken helemaal in pluisjes. Zal ze leren om mij alleen te laten. En als baasje dan thuis komt en haar handen in haar zij zet en van al die pluisjes naar mij kijkt dan doe ik gewoon heel zielig ;-) Probeerde zelfs even tussen de droogkast en de wasmachine te kruipen maar mijn arriére kon er niet meer bij. Dus maa rin achteruit en aan de badkamerdeur gaan liggen met de oortjes plat. Toen baasje Danny er bij kwam ben ik gewoon bijna in zijn onderbroek gekropen, zo zielig was ik en het heeft allemaal gewerkt ;-)) Heel lang is baasje niet blijven staan met haar handen in haar zij.
Maar de nacht daarop kon ik het niet laten om terug iets stuk te bijten...ik weet niet wat er met me scheelt, ik kan er geen vinger opleggen. Toen baasje van de trap kwam dus maar niet vriendelijk goeiemorgen gaan zeggen en maar lekker zielig aan de achterdeur gaan zitten met de zelfde zielige puppylook als de dag er voor. Baasje gelukkig terug niet kwaad maar toch maar de vraag gekregen wat dit allemaal was. Ja daaag, moest ik er nog een tekeningetje bij maken ook? Gewoon een kapotgebeten mandje...niet zo moeilijk te zien toch, het was niet helemaal in friet.
Om te gaan wandelen ben ik trouwens wel in topvorm hoor ;-) En gelukkig mak ik baasje dan wel blij door zo flink naast haar te lopen en mezelf goed te corrigeren als ze stopt omdat ik iets te snel ben...
Ik leer het wel, alleen niet te snel want er is te veel te zien daarbuiten wat ik héél graag wil zien en ontdekken.
De juf van op de hondenschool heeft baasje haar vermoeden dat er wat hormonen in het spel zitten gemoeid bevestigd. Blijkbaar zitten die hormonen zich lekker te amuseren vanbinnen om me helemaal in de knoop te steken. Denk dat ik eens een hartig woordje met die dingen moet gaan spreken want ik wil wel graag terug mezelf zijn.

Groeischijven

Baasje is terug wat wijzer geworden ( denkt ze).Ze heeft geleerd dat aan mijn "kniën" van mijn voorpoten dus eigenlijk groeischijven zitten. Je weet wel, onderaan de pootjes zitten mijn gewrichten en momenteel staan daar dus twee dikke knobbels. Daar zitten dus ook mijn groeischijven verborgen! Baasje had daar nooit bij stilgestaan. Ik ook niet, goh wie weet wat er nog allemaal in mijn lijfje verborgen zit!
Nu blijkt dat , zolang die bobbeltjes nog te zien zijn mijn groeischijven nog niet helemaal dicht zitten.De kans zit er dus in dat ik nog wat groter word maar evengoed niet hoor. Baasje moet dus op de hete kolen blijven zitten om te weten hoe groot ik eigenlijk zal zijn eens ik volgroeid ben.
En met mijn buikje blijf ik haar ook wat bezig houden. De uitslag op mijn buikje is al héél veel beter. Alleen komt er zo af en toe nog eens een blaasje of 2-3 piepen. Maar daar kan baasje mee leven en ik zelf ook. Die vreselijke jeuk is op dit moment weg en hopelijk blijft hij ook weg! Allemaal verbetert sinds ik heel veel rauw eet. Ik krijg mixen van de dierenwinkel en daar zit rund-kip-lam-geit en vis in. Spiervlees,orgaantjes en gemalen bot. Héérlijk vind ik het. Daar krijg ik nog eend en verse sardientjes bij van baasje en deze week kreeg ik ook voor de eerste keer konijn. Ik moest toch even wennen aan de smaak maar, helemaal goedgekeurd voor af en toe. En baasje...die was al blij dat ik niet begon rond te huppelen zoals een konijn.

Waar...

Phoeh, net een wandelingetje gedaan met baasje en het was me wat spannend! Natuurlijk was het al donker toen we buiten de deur stapten, ik voelde gewoon dat ik op mijn hoede moest zijn. Er hing een vreemd sfeertje, ik hoorde van alles achter mij. Ritselende bladeren, schaduwen die eens voor ons, dan weer naast ons kropen en wie liep daar aan de andere kant van het park...
Er stapten twee mensen uit een auto en die kwamen net achter mij aan een deurgat staan. Voet moest niet meer, doorstappen wou baasje want je kan je wel voorstellen dat ik ze met een luide blaf weg wou jagen. Eindelijk dan toch het grasplein aan het zwembad bereikt maar ook hier hou ik alles scherp in de gaten. Ik snuif alle geuren op, heb tot in mijn ooghoeken iedereen zien passeren.
En dan, gieieieieieieieierende banden onder een donkere wagen die wegstuift naar de brug. "Wat een gek is dat hé meid" en ik kan haar niet meer dan gelijk geven. Het zet me nog scherper, zeker als hij wat later terug voorbij rijdt en ik baasje achter haar zie kijken. Wat verder op ons pad nog maar een verdacht voorwerp. Rond, zwart met rare tekeningen en een riem...een motorhelm. Heel traag besluip ik hem op zoek naar een hoofd. Gelukkig zit dat er niet meer in dus ik kan verder. Wie weet kom ik het nog wel tegen en ja hoor. Ik vind het hoofd met gans het lichaam er nog aan, helemaal in zijn blootje op een zwembroek na. Maar hoe komt die nu zo heel hoog achter dat raam van het zwembad? Daar heb ik nog nooit iemand gezien en van waar blijven die schaduwen toch komen??
Verder door naar huis blijf ik op mijn hoede. De man die plots achter ons opduikt blijft gelukkig staan als ik hem toeblaf. Maar we moeten door van baasje, dan kan hij door het hekje van zijn arts waar we voor staan. Nog maar eens een fietser en brand daar geen licht aan de voordeur waar ik net die dame probeerde weg te blaffen...
Het laatste obstakel is de buurman die we tegenkomen aan het einde van het park. Ik moet hem nog steeds niet en blaf ook naar hem maar hij is niet onder de indruk. Hij doet heel hard zijn best om me te lokken en me te strelen. Wat dichter wil ik wel gaan maar als hij denkt me te strelen dan is hij mis. Ik ga liever wat ruiken tussen de struiken en ik spring er maar meteen in. Gans mijn lijf zit veilig weggestoken en alleen mijn kop steekt er boven uit. Baasje vind het echt grappig en is benieuwd hoe die struiken er morgen uit zien in het daglicht na mijn gekke sprongen... Zal me worst wezen, ik zat op mijn gemak en op veilige afstand van de buurman. Gelukkig ging hij zijn weg en gingen wij op weg naar huis. Lekker een pot eend en een verse sardien binnen smikkelen...