Regelrechte dierenmishandeling...

Regelrechte dierenmishandeling.  Hoe durven ze...

Het was lang geleden dat ik nog eens bij onze dierenarts moest gaan en daar had ik helemaal geen probleem mee.  Maar kijk, voor ik het wist stonden we in haar bureau.  Heel druk kon ik me daar niet om maken, ik was letterlijk van de kook door het warme weer.  Mooi rustig gaan zitten op de weegschaal: 33,9 kg en dan terug aan de deur gaan liggen.  Klaar om naar huis te gaan...
Niet dus want de arts wou eerst maar even in mijn oren koteren.  Gelukkig laten ze me dan even met rust omdat ze alle bei te druk zijn met door een machineke te kijken.  Blijkt dat er een enkel trosje schimmeltjes in mijn oren zitten.  Hopelijk snapt baasje nu dat het niet mijn schuld is als ik soms eens niet luister...ik heb die trosjes daar niet ingestoken ;-))
En dan begint het...krijg ik terug zo een zwarte muilband om, tillen ze me op de tafel om me dan te tekkelen zodat ik neerlig.  Meteen een pootgreep zoals ik de judo waardoor ik niet meer weg kan...  Ongelofelijk toch!!
Maar wie ben ik...Nena die luistert naar haar baasje die zegt dat ik toch zo flink ben ;-) dus ik blijf gewoon rustig liggen, ook al steken ze een naald in mijn poot.  Daarna heb ik het wel gezien en wil ik van de tafel af.  Dacht ik dat ik er eindelijk vanaf ben maar blijkbaar willen ze toch nog eerst in mijn oren kijken en zelfs baasje loert door dat apparaatje.  Ik wou gewoon dat ze verder deden zodat ik naar huis kon.  Ja tarara...spuiten ze eerst nog zo een nat goedje in mijn oren dus ik kan niet anders dan heftig schudden met mijn kop...  Ik ben er eindelijk vanaf ( voor vandaag) maar nu wordt het blijkbaar afwachten wat ze in mijn bloed vinden hoor ik hun vertellen.  Ze willen gaan zoeken waarom ik toch steeds zo'n rode oren heb en waar die jeuk vandaan komt.  Dat vind ik niet zo erg maar moest dit zo...?  Ik ben al benieuwd wat er nog volgt...