Uitbreiding...

Mijn baasjes zijn een beetje zenuwachtig en Robbe is helemaal van slag. Geen idee wat er door de telefoon is gezegd tot ik haar met de kids hoor praten. Neefje M. is opgenomen in het ziekenhuis omdat hij zich niet goed voelde en zijn hart daar raar op reageerde. 's Avonds gaat baasje dus naar het ziekenhuis om te kijken hoe hij het stelt en zenuwachtig wachten tot ze terug is. Als de deur open gaat dus helemaal blij als baasje binnenstapt en héél even merk ik niet eens dat...er twee kinderen mee naar binnen zijn geslopen!! Helemaal niet akkoord en dat laat ik merken door de longen uit mijn lijf te blaffen. Snapt baasje niet dat ze daar niet veilig staat en beter weg kan gaan? Neen hoor ze blijft gewoon tussen de kids staan en vraagt of ze me een snoepje willen geven. Hmm een snoepje?? Neen ze lokken mij niet in hun val en ik blijf gewoon blaffen. Even dichter en dan terug weg wezen. Of toch maar even proberen die snoepjes uit hun handjes te nemen? Ik rek mij zo veel mogelijk uit om toch maar dat snoepje te kunnen nemen maar toch niet te dicht te moeten gaan staan en het lukt me nog ook. Misschien vallen ze best wel mee maar ik ben best bang van hun en ik zie gewoon dat zij ook bang zijn van mijn luide geblaf. En baasje blijft gewoon lekker met een smile op haar gezicht staan ...goe bezig!!
Meteen daarna verdwijnt baasje in de keuken en roept de kids bij haar. ME vraagt of ik wil ETEN. He kent die dat dan ook?? En een beetje later komen MA en ME samen met mijn pot eten naar de living. ZIT in koor en mijn potje mooi naar beneden om dan samen EET MAAR te geven. Ze vallen blijkbaar best mee want eerst snoepjes en nu mijn eten...
Ok ik geef ze het voordeel van de twijfel maar ik hou ze zeker goed in de gaten hoor! Als ze 's avonds in de zetel zitten regelmatig even langs gaan en mijn neus in hun zij gaan porren en als het even kan duw ik mijn neus onder MA haar korte slaapbroek ;-)) Een beetje laten zien wie de baas is toch??
En dan komen er plots allemaal matrassen op de vloer met heerlijke dikke donsdekens en zachte kussens. Geen twijfel mogelijk en ik laat mijn slechtste karakter boven komen en...

...eis gewoon mijn plaatsje op die zachte matrassen ;-))

Pootjes lekker uitstrekken, ME haar benen wat uit de weg geduwd ;-)

Maar belangrijker is gewoon dat Robbe toch terug wat kan lachen ook al mist hij zijn neefje héél erg want met al die meisjes op zijn kap. Gelukkig is dit meisje stoer genoeg om voor een jongen door te gaan.

Lang heeft de pret niet geduurd want er wordt een plaat gezet zodat ik niet zomaar van liks naar rechts over de matrassen heen spring met de kids er onder ;-)

Geeft niet hoor, baasje slaapt aan dezelfde kant van de plaat en Bono ook.

's Morgens even iets lastiger dat ik niet zomaar goeiemorgen kan gaan zeggen aan de trap als ik baasje Danny hoor opstaan maar ik heb het overleeft ;-)

's Middags mag neefje ML dan eindelijk naar huis en komt hij nog even bij ons langs om met Robbe te spelen. Toch maar even blaffen als hij binnen komt maar ik zie dat hij wel te vertrouwen is ( Ok ook hij heeft lekkere koekjes) en voor ik het weet zijn ze allemaal terug weg. Terug rust in mijn huis en mijn eigen vertrouwde roedel om me heen...