Vijf minuutjes tijd...

Twee weken ben ik niet naar de hondenschool geweest. Eerst baasje ziek , dan ik ziek...maar gisteravond was het terug zo ver. Veel vriendjes waren er niet, de sneeuw heeft hun baasjes tegen gehouden om langs te komen maar niet getreurd, er viel meer dan genoeg te zien ;-) We waren met drie in de groep en kijk, twee waren er nieuw. Eentje vond ik heel erg leuk, een duits herdertje en ik heb echt geprobeert om er bij te geraken maar ik mocht nooit. Dan maar naar andere kanten opgetrokken, misschien kon ik zo wel bij iemand anders geraken. Baasje kon er niet mee lachen maar ik heb er mij maar niet te veel aan gestoort. Als ze niet wou dat ik trok dan rolde ik gewoon wat in de sneeuw...maar dat was ook niet goed. Ok ok, dan maar eens mijn beste beentje voor gezet. En ik gaf haar 5 volle minuten een volg van hier tot in Tokio. Ging ze links, dan ging ik mee. Stopte ze dan stopte ik en ging mooi in voet zitten. Draaide ze om naar rechts...dan ging ik mee in rechts natuurlijk ;-) Meester had het gezien en liet ons maar even mooi doorwerken maar vanzodra er een andere opdracht kwam...had ik dat herdertje weer in het oog. Van een mooie wandeling van het plein af was er geen sprake meer natuurlijk. En al zeker niet meer eens ik baasje in het oog heb die naar de auto stapt. Meester dan maar even overgenomen om te voorkomen dat ik bleef trekken. Elke keer ik maar vooruit schoot kreeg ik me een ruk aan mijn lijn dat ik terug naar hem vloog. Een korte en krachtige NEEN erbij maar...als hij denkt dat ik me daar aan laat kennen. Drie stappen vooruit, één rukje achteruit is voor mij nog steeds twee stappen vooruit natuurlijk ( maar ik denk dat hij het anders ziet, ofwel kon hij die avond niet zo goed tellen) En even stilstaan geeft mij gewoon terug de mogelijkheid om even te ruiken... "Er is werk aan jong." Maar baasje vertelt gewoon trots hoe flink ik het hier thuis doe op mijn wandelingen. Nem!! Dat laatste metertje nog even een goede ruk aan de lijn van mijnentwege en ik ben bij baasje Danny. Net niet hard genoeg om meester Bert op zijn derrrière te leggen ;-))
Zondag zien we wel hoe het gaat en misschien, héél misschien heb ik terug even vijf minuten tijd voor mijn baasje ;-)