Terug wat verder

Eindelijk, eindelijk mag ik met baasje terug wat verder gaan wandelen dan alleen maar hier inhet park. Ik doe flink mijn best, trek helemaal niet aan de lijn en probeer hééééélhard om niet te vaak met de neus aan de snuffel te gaan. Baasje is echt trots op mij maar ik zie dat ze me door heeft. Hoe flink ik ook naast haar loop...ik heb best wel wat last van stress en lik heel vaak over mijn neus en lippen. Zolang er dan ook niets in de buurt komt waar ik bang van hoef te zijn lukt het me. Maar gisteren sloop er zomaar iemand vlak achter me en dan spurt voorbij. Ik schrok me rot en sprong 10 cm in de lucht ( we gaan niet overdrijven he ;-)) Nou die mevrouw moest er om lachen maar ik en baasje duidelijk niet.
En toen deze morgen ik lekker relax met baasje van het park terug naar huis gingen...kwam de achterbuurvrouw plots uit het wegeltje. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik daar niet mee gediend was. Al mijn haar recht, en zo luid geblaft dat ze me tot op de markt hoorden. Baasje heeft me dan met alle macht meegenomen om wat verder te gaan kalmeren maar toen kwam de postbode...kon ik best vertrouwen want die keek niet naar me. Kwam er ook nog iemand die reclames rondbracht ( had het ook te druk om naar me te kijken dus die mocht ook zonder problemen voorbij).
Eigenlijk niet zo stoer om te moeten toegeven dat ik bang ben geworden voor verschillende dingen maar ik ben de enigste toch niet? Ach dan ben ik maar een softy...baasje vind me toch de liefste nèm!!