Whippie...

Baasje is een nieuw harnas voor mij gaan kopen. Een Hurta-tuig met een handvat bovenaan. Ik vind het allemaal goed hoor, maakt me niets uit. Maar baasje vind dat handvat bovenaan best wel makkelijk. Ze kan me daarmee heel makkelijk even heel kort bij haar nemen. Ik heb het haar ook meteen even laten testen ;-) Er kwamen plots wel veel hondjes langs op onze wandeling en je kent me...ik zou het niet erg vinden om even heel dicht bij hun te gaan terwijl ik me goed laat horen. Wel nu hebben die hondjes me wel gehoord maar ik kon niet dichter bij komen...
Wat baasjen iet had verwacht was dat ik me zo makkelijk uit mijn harnas zou kunnen wurmen. In mijn snuffeltocht had ik er niet beter op gevonden dan rond een boom te lopen met mijn flexilijn. Bassje maar zeggen dat ik moest terug keren maar deze keer had ik geen zin. Ik draaide mijn poep de andere kant uit en trok gewoon zo hard als ik kan om die lijn los te krijgen. De lijn liet niet los maar mijn hurt schoof wel gewoonover mijn hoofd... Whiepppieieie ik was los en zette natuurlijk een spurtje in recht naar mijn lievelingsstruiken. Ik zag baasje hélemaal wit worden en ben dan ook maar naar haar toe gegaan toen ze commando "HIER" gaf... Een trukje dat ik wel zal onthouden want je weet maar nooit wanneer ik nog eens kriebels krijg om de benen te strekken ;-) Alleen denk ik dat baasje het ook niet meer vergeet..