Nog meer sneeuw...

Mijn eerste stapjes in de sneeuw waren stapjes in heel weinig sneeuw maar het is blijven komen tot er een prachtige laag lag. En tot mijn groot plezier gaan we met de kids in het park. Eén tegenvaller: er zit nog een hond in het park en die heb ik natuurlijk meteen in de smiezen. Ik kan er niet aan doen en moet hem echt vanalles en nog wat toeblaffen. Baasje wordt er horendol van. Het loopt helemaal uit de hand als het baasje van die hond het nodig vind om onze richting uit te komen en net voor mijn neus te passeren. tot mijn grote spijt moet ik dus binnen gaan zitten, baasje wil niet dat ik zo trek enblaf. Maar het kwaadste van al is ze op die meneer die het echt nodig vind om me uit te dagen. Terwijl er nog ongelofelijk veel plaats was aan de andere kant van het park.
Gelukkig is de dag nadien het park nog altij deven wit en zitten er nu geen hondjes in het park. We kunnen dus helemaal genieten van dat witte goedje. Enorme bollen sneeuw worden in de lucht gegooid en met plezeir spring ik er naar toe om ze in de lucht vast te nemen en op te eten...

Elk bolletje die de kids maken hou ik in de gaten in de hoop dat ze het in de lucht gooien...

soms zijn de bollen echt te groot om te gooien maar dat wil niet zeggen dat ze zo maar ontsnappen ;-)

En nog wat later spannen de kids samen en bestrooien ze met sneeuw. Nu ik vond dat niet echt heel erg ;-)


Baasje heeft zelf niets naar me gegooid...die was enkel foto's aan het maken. Ongelofelijk hoeveel ze er heeft gemaakt maar ze is héél blij want ze heeft me in volle actie, lopen, springen, alles in de gaten houden,uitrusten... Allemaal kan ik ze niet laten zien maar...