Ik snap er de botten van... Vanzodra mijn kindjes naar boven gaan slapen beginnen de baasjes hier met dozen te slepen. Ze spannen draden door de living hoog in de lucht en zijn zo opgewonden. Daarna binden ze ook touwen rond die dozen en dan hangen ze die dozen allemaal op. Hangen die nu allemaal te bengelen boven mijn hoofd...
Ik laat hun maar doen en hou het allemaal goed in de gaten. Ook waar ze die koekjes allemaal strooien, aan de chocolade kan ik al helemaal niet want die hangen ook omhoog. Maar zo een koekje kan ik misschien wel bemachtigen als ik samenwerk met de poezen ;-)
De volgende morgen zijn de baasjes al vroeg wakker en als de kids eindelijk opstaan hebben ze helemaal geen aandacht voor mij. Hoe mooi ik ook voor hun ga neerzitten ze lopen me straal voorbij. Blijkbaar zijn die dozen allemaal cadeautjes die voor hun bestemd zijn. Een zekere Sinterklaas zou die gebracht hebben. Jaaaaaaaaaa ik heb hier geen Sinterklaas zien passeren hoor ;-) Ik zou zelfs niet weten hoe die er uit ziet.
En dat die pakjes allemaal omhoog hingen heeft die goede Piet blijkbaar gedaan omdat ik er 's nachts nog niet mee zou spelen. Flauw...ik zou dat noooooooooit doen.
De kids hebben veel werk voor de boeg en zijn gans de dag stil met het uitpakken van de cadeautjes en natuurlijk met het spelen. Veel problemen heb ik daar natuurlijk niet mee maar ik moet toch wel even wennen aan dat nieuwe huisdier dat hier nu rondloopt... Ik vertrouw het voor geen haar en neem het zekere voor het onzekere. Van onder de tafel of van achter de benen van mijn baasjes kijk ik wat zijn bedoelingen zijn.
En eens ik het toch wat heb aangezien en merk dat het toch niet zo hard als ik kan lopen durf ik eindelijk in de buurt neer te liggen. Als het echt nodig is kan ik dan nog steeds veel vlugger wegspurten...
Ik blijf dus allert en hou het goed in de gaten. En misschien als ik een beetje zielig kijk gaat het wel de andere kant op ;-)
