Zo boos :-(

Zo boos....zo boos had ik mijn baasje nog niet gezien :-(
Ik hoorde deze morgen mijn baasje opstaan en zoals ik altijd gewoon ben ga ik haar vriendelijk goeiedag zeggen aan de trap. Maar ik zag meteen dat ze in de gaten had dat er iets mis was... Ik ben dus al maar stilletjes wat verder gaan staan. "Wat is dat?" en er de kussensloop wapperde voor mijn neus. Even later kwam er ook een ganse hoop kussenvulling bijgewapperd. "Wat is dat?" en ik merkte dat baasje het blijkbaar hélemaal niet leuk vond dat ik met een kussen had gespeeld deze nacht. Ze keek echt heel boos. Heel stilletjes ging ik achter de salontafel gaan zitten maar baasje kwam terug dichter staan. Zou ze nu echt niet meer weten dat dat gisteravond nog een volledig kussen was en dat nu gewoon in stukjes getrokken was?
Elke keer ik naar haar keek werd ik een centimetertje kleiner. Ze zei niets meer maar die blik kon echt wel doden. Dus ging ik nog wat verder wegkruipen, ik was nu wel zeker dat ze het niet leuk vond. Ik besloot dan maar om haar even uit de weg te gaan. Gelukkig kwam Garfield mij op dat moment ter hulp door in de gordijnen te gaan hangen en ze met stang en al op de grond te laten donderen ;-)
Toen baasje terug tegen me begon te praten ben ik toch nog maar wat achter haar gaan zitten in plaats van voor haar....
Maar toen we naar de hondenschool gingen hadden we toch al een knuffelbeurt achter de rug. Gelukkig bleef baasje niet boos op me...dat zou echt verschrikkelijk zijn. Je kan je niet voorstellen hoe boos ze kan zijn...