Ze kan het...

Whippie...zondagmorgen dus terug naar de hondenschool. Ik heb er zin in dus spring bijna in de auto terwijl de hoedenplank er nog in zit...
Aangekomen laat ik zoals geweten horen dat ik er ben maar ik hou het iets rustiger dan woensdag tot groot genoegen van baasje. Ik mag van een meneer ook even kennis maken met zijn hond. En dan het veld op. Ik ben rustig genoeg om in de kring te gaan staan en als we naar onze groep vertrekken merk ik dat we op een nieuw deeltje van het plein gaan. Luisteren? Terwijl ik nu zoveel nieuwe geuren moet opnemen? Pffff is dat echt nodig. Voor de houdingen is het nodig dat meester even voor me komt staan om me uit mijn snuffelbeurt te halen. En dan doe ik het gewoon perfect:zit,af,zit,af,zit... Een volg wil ik wel doen maar dan alleen met een dikke vissnoep voor mijn neus en weg van de hondjes. Eens we richting hondenvrienden gaan is de snoep echt niet meer interessant genoeg. VOET... doe ik mooi hoor ( terwijl de juf afstand neemt zodat ik niet naar haar wil gaan) en OVER is ook geen probleem. Alleen naar de piquets lopen is iets anders ;-) Al mijn tandjes mogen ze zien en over die kleine en dikke banden spurt ik heen alsof er niets ligt...
Meester en de juf zijn het eens: ik ben te enthousiast en dat staat me in de weg. Ik kan het allemaal echt wel maar ik ben gewoon veel te geïnteresseerd in al de rest. En baasje hoor ik altijd maar zeggen "Ja ze moet eerst het zot kwijt. Ik heb nog een jaartje of twee geduld ;-)"
Het belangrijkste is dat ze weten dat ik mijn oefeningen eigenlijk wel kan. En wat meester vorige keer aangaf zegt de juf nu ook: baasje moet met mij gaan speuren! Benieuwd of baasje daar iets in ziet. Met mijn neus op de grond alle geurtjes opnemen zou mij inderdaad wel liggen en als ik dan aan het einde nog iets leuks of lekker vind.... ;-)