Wenende Robbe...

Ik heb, zonder het echt te willen, mijn baasje Robbe aan het wenen gebracht. Mijn kids waren alle drie in het park gaan spelen en af en toe kwamen ze eens terug. En toen Robbe even terug kwam ben ik er als een hazewind vandoor gegaan tussen zijn benen en de poort die op een kiertje open werd gedaan. Zo snel ik kon rende ik de straat over , recht het park in. Gewonnen vrijheid...smaakte heel zoet maar was helaas van korte duur. Erica is beginnen roepen in het park, baasje Veerle stormde de straat over naar rechts het park ik en baasje Danny stormde links het park in, achter mij aan. Veel te snel hadden ze mij dus te pakken. Ik heb geprobeerd om mij zo goed als ik kon van den domme te houden ;-) en pas toen ik thuis was ving ik op dat mijn baasje Robbe huilde omdat ik "door hem" ben kunnen gaan lopen. Hmmm, vind het best wel zielig voor hem maar vond zelf het best wel leuk zo een achtervolgingsscène ( sssssttttttttt niet te luid op lezen!)