Wat later komt er nog bezoek. Baasje haar zus met haar gezinnetje en ik blaf terug heel wat van me af. Ik vertouw die vijf niet zomaar en ik stap dus weg terwijl ik luid blaf om hun bang te maken. Maar ik krijg ze niet buiten geblaft dus ga voorzichtig van achter en onder de tafel verder blaffen. Pas als ik van die drie kinderen wat vleesjes krijg heb ik door dat ze heel goed meevallen. Die meneer moet toch iets harder zijn best doen om mij te overtuigen maar uiteindelijk laat ik zien dat ik zelf ook best wel meeval ;-) Ze kunnen dus rustig heen en weer lopen in mijn huis ;-))
Om mijn aandacht ook even van dat kleine ventje te halen krijg ik van mijn baasje voor de allereerste keer... een eendenkarkas. Hoe eikes? Helemaal niet! Op een dekentje dat makkelijk in de was kan duurt het precies 10 minuutjes voor ik dat karkasje soldaat heb gemaakt. Wat kraken, wat vlees aftrekken en smikkeltje hier en daar en kijk, helemaal op! 10 minuutjes...mijn baasje had een iets groter dier moeten zoeken om mij lang zoet te houden ;-))
De kwaliteit van de foto's zijn ietsjes minder maar baasje wou ook heel goed in de gaten houden dat dat kleine ventje niet in de buurt kwam. Hij zou dat lekkers maar eens komen weghalen! Ikzelf was ook heel erg op mijn hoede als er maar een poes in de buurt kwam. Een kleine grom en een boze blik...dat hield ze wel uit mijn buurt. Dit lekkers was echt alleen voor mij! Kan je mij dat kwalijk nemen? Ze zullen jou stukje chocolade maar uit je vingers komen wegsnoepen ;-)
