Waar is die schaduw?

Zondagmorgen dus de hondenschool op het programma. Ik rij ook voor de eerste keer in de koffer naar daar. Ik probeer om te protesteren en zo mijn gelijk te halen maar het mag niets uithalen. Even spring ik op om buiten te kunnen kijken maar baasje zegt dat dat niet mag. Er zit niets anders op dan gewoon lekker te gaan liggen. Gelukkig zit baasje nog net voor mij op de achterbank en krijg ik af en toe iets lekkers omdat ik flink ben ;-)
Op de school ben ik natuurlijk blij dat ik al die hondjes terug zie maar...wat is het warm! Dus vanzodra we op het plein staan zak ik terug door mijn pootjes. Deze keer terug de andere leerkracht en ook zij stond erbij en keek er naar omdat ik zo loom was. Tja mensen, jullie moeten maar eens met zo een dikke zwarte vacht in de volle zon rondlopen. Dolblij ben ik dus als ze een pot water op het veld brengen en ik wat kan drinken. Mijn poot steek ik er met veel plezier ook even in om wat af te koelen. Daarna doe ik zoals ik al gans de tijd doe...kijken waar mijn baasje haar schaduw is en mij daar dan neerleggen. Als baasje opzij gaat...schuif ik gewoon mee op. Naar mijn tandjes kijken is dus geen enkel probleem, te loom om te reageren. En die grote felgekleurde paraplu die draaien ze maar zot naast mij ...ik kan me hiervoor echt niet rechtstellen. "VAST" en "LOS"...zal voor een andere keer zijn...wie wil er nu in een touw bijten op dit moment. Na de les praat baasje nog even met een andere trainster omdat ik de gewoonte heb mijn kinderbaasjes iets te enthousiast te begroeten als ze 's morgens opstaan. Ik hap dan lekker in hun pyama omdat ik blij ben dat ze terug wakker zijn. Baasje krijgt wat tips mee om te proberen. De trainster bevestigt ook wat mijn baasje al dacht...ik ben een onderdanig pupje. Twee keer hoor ik ook dat ze denken dat ik ouder ben dan dat ander duits herder teefje bij ons in de groep...terwijl ik twee weken jonger ben. Baasje vroeg zich al af of ik rimpeltjes had gekregen en er zo ouder uit zag ;-) Ik ben nu eenmaal goed aan het groeien...
Thuisgekomen is mijn kaars helemaal uit en ik slaap gewoon de middag door. 's Avonds gaan we dan nog even wandelen. Terug naar het wegeltje waar ik allemaal auto's zie en hoor passeren. Ik besluit mijn baasje maar eens blij te maken en ga zelf steeds iets dichter bij die drukke weg gaan staan en leg me uiteindelijk neer in het hoge gras. Als ik echt bang ben kan ik dan nog wegduiken ;-)) maar eigenlijk steek ik elke keer benieuwd mijn snuitje omhoog. Goed he voor iemand die bang is van voorbijrijdende wagens!! Morgen komen er twee nichtjes en een neefje bij ons spelen...zouden ze met mij ook willen spelen?