Het is niet gelukt...

Terug hetzelfde ritueel...nog even in de tuin als het al helemaal donker is, een streel over mijn lijfje en dan ongenadig het hekje dicht terwijl ik op mijn slaapdeken lig. Heel even kan ik slapen maar wordt dan toch terug wakker en voel me heel erg eenzaam. Dus even gaan piepen bij Bono ( wat ronkt die hard zeg!!) en stilletjes er naar toe. Er bovenop kruipen is blijkbaar niet stil genoeg want om een of andere reden wordt Bono daar wakker van. Hij laat met zijn zacht gegrom duidelijk verstaan dat ik mijn eigen plekje heb. Ik kan niet anders dan janken en gelukkig komt mijn baasje er dan bij zodat ik toch terug wat kalmeer en terug in slaap kan vallen. Lang duurt het echter niet of ik schiet terug wakker...sluip opnieuw dichter bij Bono en probeer op mijn kleinste teentjes om bij hem te gaan liggen...je raad het wel al zeker? Ook deze poging mislukt helemaal :-( Terug maar wat janken dan en kijk... mijn baasje is daar terug. Ze begrijpt me blijkbaar niet zo goed. Ik wil helemaal niet plassen hoor...ik wil gewoon wat gezelschap baasje. Ook nu val ik terug in slaap ( het is nog maar 2.00 u en nog hartstikke donker) en hou het iets langer vol. Geen uurtje later maar 1,5 uurtje later. Flink he baasje! Ik hou vol en probeer bij Bono te sluipen maar ik denk dat ik toch ergens iets verkeerd doe. Hoe luid Bono ook ligt te ronken elke keer merkt hij het dat ik bij hem kom gekropen en elke keer maakt hij duidelijk dat hij liever alleen slaapt. Dus komt mijn baasje nog maar eens kijken naar ons beide om mij terug in slaap te sussen...voor 1,5 uur ;-)
Baasje gaat met mij terug naar buiten maar ik vertik het om te plassen. En kijk, het hekje gaat open...vrolijk huppelen ik en Bono achter haar aan. Bono gaat op de mat liggen en ik lekker tegen de zetel aan dicht bij mijn baasje...slapen lukt nu héél goed en dat vind mijn baasje blijkbaar héél leuk ;-)