Mijn eerste nacht

Ik kon er niet omheen. Mijn baasjes lieten me nog even in de tuin en nadien moesten we gaan slapen. Mijn hartje daverde in mijn lijfje... waar zijn mijn broertjes en zusjes nu? Ik kan helemaal niet slapen zonder hun. Nog een streel over mijn kopje, hekje dicht en licht uit. Ik begon zachtjes te janken, dit vond ik helemaal niet leuk. Maar even bij Bono gegaan om mijn verdriet uit te leggen maar die had hier geen oren naar. Terwijl ik recht stond ging hij gewoon mijn slaapdeken halen om bij hem in de mand te leggen. Hij kreeg hiervoor wel op zijn donder want baasje was terug gekomen god zij dank. Mijn bedje werd terug opgemaakt en ik werd er terug opgelegd....moet dit echt?? Gelukkig bleef mijn baasje nu even bij me staan zodat ik met mijn snuitje tegen haar schoen toch in slaap kon vallen. Ik was niet alleen.
Om1.30 u werd ik wakker en mijn baasje haar voeten waren verdwenen! Ik kon niet anders dan janken en ik probeerde toch nog maar even bij Bono wat vriendschap te halen maar die wou eigenlijk wel slapen ( kan ik begrijpen hoor maar toch :-( ). Even werd ik terug stil en heb ik echt héél hard geprobeerd om in slaap te vallen maar het lukte me niet. Mijn baasje is toen gekomen en dacht dat ik even wou plassen. Dat hoefde helemaal niet, ik wou haar gewoon dicht bij mij. Zodra ik op mijn slaapdekentje lag en ik haar voeten bij me had kon ik terug slapen omdat ik me veilig voelde in haar buurt.
Toen ik opnieuw wakker werd kwam er al wat licht binnengevallen en is mijn baasje direct met me naar buiten gegaan. Beretrots was ze toen ik een hoopje voor haar achterliet... Mijn tweede baasje is er toen ook bijgekomen en ik werd helemaal vrolijk, een tweede hoopje hadden ze echt wel verdient ;-) ( als ze daar blij mee zijn waarom dan niet)
Lekker wat gegeten want ik had een reuzehonger en lekker wat gezabberd in de drinkbak met twee poezen naast... Ik ben er helemaal klaar voor, laat maar komen die nieuwe dag.