Niet vergeten...

Mijn baasjes zijn het niet vergeten...we zijn terug een ritje gaan maken in de auto. toen mijn baasje mij in de koffer zetten probeerde ik haar te overtuigen me er terug uit te halen door zacht te janken en naar de rand te stappen. Ik zette mijn triestigste muiltje op maar het mocht niet baten. Ze deed de achterklep dicht en verscheen terug aan de andere kant en we vertrokken. Deze keer had ze worst mee om mij te belonen elke keer ik een tijdje niet jankte. Ze gooide ook even express een stukje worst wat verder. Zou ik het wel durven halen? Dan zou ik toch met mijn rug van de leuning af moeten komen... Het is wel lekker worst...toch maar doen? Heel voorzichtig probeerde ik bij het worstje te komen...eenbeetje door mijn pootjes gezakt steeds ietsjes verder...slik...en nu vlug terug naar de leuning. Nem dat is terug een stukje dat ik binnen heb. Zouden er nog ergens zo stukjes liggen? En plots waren we al terug thuis. Pfieuw dat ging best wel snel en ik ben blij dat ik er van af ben. Heh...wat zeggen ze daar...gaan we dat morgen opnieuw doen???
Binnengekomen zegt baasje dat ze nog iets leuks heeft voor mij...ik ben benieuwd. Ze zet mij gewoon mijn pot met eten voor mij dus ik verwacht helemaal niets. Tot ik in de pot kijk en zie dat er echt vlees tussen mijn brokjes zit! Ik twijfel helemaal niet lang en smul al dat lekkers in één keer op. Om zoveel mogelijk na te genieten lik ik mijn pot natuurlijk uit, en ik lik, en ik lik en ik lik nog maar even om zeker te zijn dat echt alles op is. Baasje moet er zelfs mee lachen omdat ik blijkbaar ondertussen met mijn pot aan het rondwandelen ben. Ja zeg...heb je dat wel eens geproefd...dat is dus echt wel lekker hé!!